کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه حسابداری
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 38000 تومان (ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۵۲ |
کد مقاله | ACC52 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | کمک های خارجی و رفتار مالی دولت ها در کشورهای در حال توسعه: مستندات داده های پانلی |
نام انگلیسی | Foreign aid and government fiscal behaviourin developing countries: Panel data evidence |
تعداد صفحه به فارسی | ۲۱ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۹ |
کلمات کلیدی به فارسی | دولت، کمک های خارجی، داده های پانلی |
کلمات کلیدی به انگلیسی | Government; Foreign aid; Panel data |
مرجع به فارسی | مدلسازی اقتصادی – الزویردپارتمان اقتصاد، سنگلتون پارک، انگلستان |
مرجع به انگلیسی | Economics Department, James Callaghan Building, Singleton Park, Swansea , UK, Elsevier |
کشور | انگلستان |
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت ها در کشورهای در حال توسعه:
مستندات داده های پانلی
چکیده
این مقاله نسبت به بررسی تاثیر سرازیر شدن کمک های خارجی بر رفتار بخش دولتی/ عمومی در کشورهای در حال توسعه اقدام می نماید. بر این مبنا مقاله جاری مباحث مرتبط با واکنش های مالی در دو جبهه اصلی را مد نظر قرار می دهد. در ابتدا، این مطالعه یک مدل پاسخ مالی جدید را ارائه می نماید. در وهله دوم، در مبحث ارزیابی، مقاله جاری از مباحث موجود با استفاده از تکنیک داده های پانلی فاصله گرفته و اقدام به تست این مدل در یک محتوای نسبی و بزرگ از کشورهای دریافت کننده این کمک ها در خلال دوره بین سالیان ۱۹۸۰ الی ۲۰۰۰ می نماید. نتایج حاصله از این مطالعه خود بردارنده مضامین ذیل هستند: (۱) سرمایه گذاری دولتی به طور مثبتی در ارتباط با این کمک های سرازیر شده می باشد؛ (۲) این کمک ها از تاثیر مثبتی بر روی هزینه توسعه دولت ها برخوردار و همچنین دارای نوعی تاثیر معنی دار منفی بر روی هزینه غیر توسعه ای آنها نیز می باشد؛ (۳) این کمک ها بعنوان محرکی برای جمع آوری درآمد / تامین منابع مالی بشمار نمی آید. در نهایت، پدیده دریافت وام / استقراض و کمک مالی به عنوان یک مبحث علی البدل و جایگزین بحساب می آیند.
کلمات کلیدی: دولت، کمک های خارجی، داده های پانلی
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه
۱- مقدمه
مباحث مرتبط با میزان تاثیر کمک های خارجی در رشد و توسعه کشورها در خلال سالیان اخیر مجددا مطرح شده اند، با این حال بسیاری از مباحث هنوز نیز حول محور ارتباط این کمک ها با رشد متمرکز می باشند. با این وجود، با توجه به آنکه غالب این کمک ها به سمت بخش دولتی / عمومی جریان دارند، تاثیر آنها بر روی اقتصاد گیرنده، و بنابراین بر روی رشد، منوط به این مسئله خواهد بود که چگونه این فرایند بر روی رفتار مرتبط با رشد اقتصادی تاثیر گذار خواهد بود (McGillivray و Morrisey، ۲۰۰۰). مباحث مربوط به واکنش / پاسخ مالی که به وسیله Heller (1975) مطرح شد، اقدام به مخاطب قرار دادن این نقیصه نموده اند. علی الخصوص، چگونگی رفتار دولت های گیرنده کمک در مقابل این رویه مد نظر خواهد بود. مطالعات اولیه شامل بررسی های Mosley و همکاران (۱۹۸۷) Gang و Khan (1991) Khan و Hoshino (1992) و Otim (1996) بوده و مقاله های مرتبط با جهش اقتصادی اندک حاصله در خلال سالیان اخیر نیز بوسیله نویسندگانی نظیر Gupta (1997)، Franco-Rodriguez و همکاران (۱۹۹۸)، Gang و Khan (1999)، McGillivray و Ahmed (1999)، McGillivray (2000)، Franco-Rodriguez (2000)، Mavrotas (2002)، Mavrotas و Ouattara، McGillivray و Ouattara (2005) به رشته تحریر درآمده اند.
یک ویژگی کلی مطالعات فوق الذکر آن است که روش ارزیابی استفاده شده به صورت کلی بر مبنای تکنیکهای حداقل مربعات سه- مرحله ای (۳SLS) یا حداقل مربعات غیرخطی سه-مرحله ای (N3SLS) می باشد. علیرغم وجود تکنیکهای اقتصاد سنجی پیشرفته تر، تلاش اندکی از زمان Heller (1975) به بعد جهت فاصله گرفتن از این روش ارزیابی صورت گرفته است.
هدف مقاله جاری در دو جنبه مد نظر می باشد. در ابتدا، یک مدل پاسخ مالی جدید ایجاد شده و نسبت به فراهم آوردن روشی که قابلیت ارزیابی با تکنیک های اقتصاد سنجی پیشرفته تر را داشته باشد اقدام می گردد. در وهله دوم، با استفاده از تکنیک داده های پانلی (اثرات ثابت و اثرات تصادفی) این مدل با توجه به یک نمونه نسبتا بزرگ از کشورهای دریافت کننده کمک در خلال سالهای ۱۹۸۰ الی ۲۰۰۰ مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج حاصله از این ارزیابی به طور کلی موکد آن است که کمک های سرازیر شده سبب افزایش سرمایه گذاری دولتی و همچنین هزینه رشد دولت (بهداشت و آموزش) شده است، و در مقابل نقطه نظر شایع، سبب کاهش تلاش های جمع آوری درآمد از سوی دولت نشده است.
این مقاله به شرح ذیل سازماندهی شده است. بخش ۲ مشخص کننده وضعیت و محیط این مدل همراه با راه حل های آن می باشد. بخش ۳ مسایل مربوط به داده ها را در نظر داشته و تشریح کننده روش به کار گرفته شده در فرآیند ارزیابی می باشد. بخش ۴ ارائه دهنده خلاصه ای از نتایج و تفاسیر آنها می باشد. در نهایت بخش ۵ به نتیجه گیری این مقاله می پردازد.
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه
۲- مدل
همانند مدل های پاسخ مالی قبلی، این فرض عنوان می شود که تصمیم گیرندگان در بخش دولتی، بعنوان یک مجموعه واحد با بهره گیری از یک نقشه ترجیحی متجانس، با رفتاری مطلوب و مناسب، و با توجه به تابع کاربردی / مفید ذیل رفتار می نمایند:
۳- روش شناسی و مسایل مربوط به داده ها
۱-۳٫ روش شناسی
با توجه به آنکه معادله های حاصله از راه حل این مدل به صورت استاتیک / ایستایی می باشند، ما از تکنیک پانل ایستایی جهت انجام ارزیابی ها استفاده نمودیم. به همین منظور، هر یک از معادله های (۱۳)-(۱۶) را می توان از طریق رگرسیون فرم تعدیل شده کلی ذیل حاصل آورد:
۲-۳٫ داده ها
داده های استفاده شده در اینجا حاصل آمده از سه منبع اصلی می باشند و پوشش دهنده دوره ۱۹۸۰-۲۰۰۰ هستند. داده های مرتبط با کمک (که تحت عنوان ODA خالص نیز تعریف شده اند) از بانک اطلاعاتی آنلاین OECD-DAC (2003) حاصل آمده اند (جدول ۲ الف). جهت ارزیابی، این داده ها به صورت درصد هر GDP برای هر یک از کشورها بیان می شوند. داده های مربوط به مصرف دولتی (G)، درآمد دولتی (R)، پرداخت اصل و فرع (D)، صادرات (X)، واردات (M) (همگی به عنوان درصد GDP بیان می شوند)، Y (سرانه GDP) و GDP (قیمت بازاری) نیز از شاخص توسعه جهانی بانک جهانی، ۲۰۰۲، حاصل آمده اند. داده های مربوط به استقراض (B) به عنوان ضروریت استقراض بخش دولتی به حساب آمده که بصورت یک باقیمانده از قید (۳) این مدل به دست آمده اند. در این مدل داده های مربوط به سرمایه گذاری دولتی نیز از بانک اطلاعات رشد شبکه توسعه جهانی بانک جهانی به دست آمده اند. برای این ارزیابی، لگاریتم های متغیرها حاصل شد. جدول ۱ در ضمیمه الف مشخص کننده آمارهای خلاصه مرتبط با این داده ها می باشد.
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه
۴- نتایج تجربی
جداول ۲-۷ در ضمیمه الف، خلاصه کننده نتایج مرتبط با ارزیابی معادله های (۱۳) – (۱۶) می باشد. هر معادله مشخص کننده یک نمونه مختلف خواهد بود، که علت اصلی آن قابلیت دسترسی به داده ها با توجه به متغیر وابسته ما می باشد. اندازه های نمونه ها در بردارنده ۴۶ کشور برای معادله درآمد و ۶۸ کشور برای سرمایه گذاری دولتی، مصرف دولتی و معادلات استقراض می باشد.
با توجه به جدول ۲ (ضمیمه الف)، نتایج نشان دهنده آن هستند که این کمک ها، متغیر های مورد نظر ما، مشخص کننده یک علامت معنی دار آماری و مثبت در هر دوی مشخصه ها (اثرات ثابت و اثرات تصادفی) می باشند. بنابراین، چنین موردی موکد آن است که کمک های جریان یافته به طور کلی در ارتباط با افزایش سرمایه گذاری دولتی در کشورهای در حال توسعه می باشند. این یافته در تطابق با یافته های قبلی به وسیله Heller (1975)، Khan و Hoshino (1992) و Franco-Rodriguez و همکاران (۱۹۹۸) می باشد. با توجه به متغیر مصرف دولتی، در تضاد با یافته Boone (1996) و افراد دیگر، ما هیچ گونه شواهدی در این خصوص که مقادیر کمکی جهت تامین مالی هزینه های مصرفی به کار گرفته شده باشند را نیافته ایم (جدول ۳ در ضمیمه الف). در جداول ۴ و ۵ (ضمیمه الفَ)، ما نسبت به منفک سازی مصرف دولتی به هزینه توسعه و هزینه غیر توسعه به ترتیب اقدام می نماییم. هزینه مربوط به توسعه شامل هزینه مرتبط با آموزش و بهداشت می باشد. هزینه غیر توسعه ای عمدتا شامل حقوق و دستمزد، پرداخت ها و سوبسیدها می باشد. این نتایج موکد آن هستند که چنین کمک هایی به صورت مثبت و معنی داری بر روی هزینه رشد / توسعه تاثیرگذار هستند، در حالیکه تاثیر آنها بر روی هزینه غیر توسعه ای منفی و معنی دار خواهد بود. تاثیر مثبت این کمک ها بر روی هزینه رشد / توسعه (هزینه بهداشت و آموزش) به عنوان یک یافته دلگرم کننده با توجه به تاکید اخیر بر روی حصول اهداف رشد هزاره (MDGs) مدنظر می باشد. به علاوه، این حقیت که جریان های کمک در ارتباط با کاهش در هزینه غیر توسعه می باشند سازگار با خط مشی های تعدیلی دهه ۱۹۸۰ و دهه ۱۹۹۰ است که به وسیله بسیاری از کشورهای در حال توسعه دنبال گردید. در حقیقت، شرط لازم مرتبط با این جریان ها قابلیت کاهش این نوع از هزینه ها توسط دولت های گیرنده این کمک ها می باشد.
کمک های خارجی و رفتار مالی دولت های کشورهای در حال توسعه
۵- نتیجه گیری
این مقاله، با استفاده از داده های پانلی کشورهای دریافت کننده کمک در خلال دوره ۱۹۸۰ الی ۲۰۰۰، ارتباط بین سرازیری کمک های خارجی و انباشتگی مالی بخش دولتی را مورد مطالعه قرار داده است. نتایج حاصله موکد آن می باشند که این کمک ها دارای تاثیر معنی دار مثبتی بر روی سرمایه گذاری دولتی می باشند. شواهد به دست آمده حاکی از آن هستند که کمک های جریان یافته مصرف دولتی را افزایش نمی دهند. به علاوه، این نتایج آشکار کننده این موضوع است که چنین کمک هایی منجر به افزایش هزینه های غیر توسعه ای (دستمزدها، پرداخت حقوق و سوبسید) نمی شوند، بلکه سبب القای افزایش در هزینه های رشد (همانند بهداشت و آموزش) خواهند شد. با توجه به تاثیر این کمک ها بر روی منابع دیگر دولتی، نتایج حاصله در این مقاله نشان می دهند که این کمک ها سبب کندی تلاش های مرتبط با جمع آوری درآمد نشده، بلکه در مقابل سبب القای کاهش در مبحث استقراض دولتی می گردد.
یکی از کاربردهای خط مشی اتخاذ شده این مطالعه بدین صورت مطرح می شود که افزایش کمک به کشورهای در حال توسعه می تواند سبب ارتقای سرمایه گذاری دولتی شود، که در مقابل می تواند موجبات سرمایه گذاری بیشتر بخش خصوصی را فرهم آورد. به علاوه، افزایش مقوله دریافت این کمک ها به دولت های کشورهای در حال توسعه در خصوص تامین و مدیریت مالی هزینه های بهداشتی و آموزشی، که به عنوان مباحث اصلی MDGs مطرح می باشد، کمک خواهد نمود. در نهایت، نتایج مرتبط با معادله استقراض موکد آن است که افزایش کمک های جریان یافته (احتمالا در قالب اعطای این کمک ها) به کشورهای فقیر همچنین می تواند در زمینه کاهش بار بدهی آنها از طریق کاهش در مبحث استقراض دولتی، کمک نماید.