سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه کامپیوتر

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

www.irantarjomeh.com

سیستم چند پخشی در شبکه های  مش بیسیم

چکیده

 شبکه های مش بیسیم جزء الگوهای شبکه بندی جدیدی به شمار می‌آیند که اجازه تشکیل یک شبکه موقتی متشکل از گره های بیسیم، بدون وابستگی به زیر ساختارهای موجود، را می‌دهند. آنها به طور اساسی جزء شبکه های دسترسی بدون سیم متعارف با اتصالات چند- جهشی و مسیر یاب های مش بیسیم ثابت به شمار می‌آیند . بواسطه قیمت مناسب، راحتی گسترش و قابلیت فراهم آوردن اتصال مطمئن و ایمن اینترنتی، شبکه‌های مش بیسیم (WMNها)  توجه جوامع تحقیقاتی، دانشگاهی و صنعتی را به سوی خود جلب نموده اند. شبکه‌های مش بیسیم فراهم آورنده یک روال اتصال پذیری بیسیم پهن باند بدون استفاده از زیر ساختار شبکه سیمی پرهزینه می‌باشند.

گروه عملیاتی شبکه‌ مش بیسیم (WMN) در حال کار جهت ایجاد یک استاندارد برای این شبکه می‌باشد. چنین استانداردی شامل یک پروتکل مسیریابی خواهد بود که بر حسب نظریات این گروه بر اساس AODV (بردار فاصله بر حسب تقاضای ادهاک) استوار خواهد بود. این مبحث بطور گسترده‌ای بوسیله MANET ها تحت بررسی و تحقیق می‌باشد.

سیستم چند جهتی یک تکنولوژی کلیدی برای شبکه های بیسیم آینده به شمار می‌آید. این سیستم در حقیقت روال ارسال دیتاگرام ها بسمت گروهی از میزبان های مشخص شده بوسیله یک آدرس مقصد واحد می‌باشد. این سیستم فراهم آورنده ارتباط های مؤثر در بین گروهی از گره ها خواهد بود و در عین حال باعث کاهش میزان مصرف پهنای باند بسیاری از برنامه‌های کاربردی نظیر برنامه های ویدیو کنفرانس، بانک های اطلاعاتی تکرار شده، توزیع اطلاعات، اکتشاف منبع، به اشتراک گذاری متن وتصویر، بازیهای توزیع شده و غیره می‌‌شود . مصرف پهنای باند بعنوان یک مسئله مهم در شبکه های بیسیم به شمار می‌آید، چرا که بسیاری از کاربران از یک کانال بیسیم مشابه استفاده می‌نمایند.

این پروژه نسبت به بررسی و مقایسه پروتکل های چند پخشی مبتنی بر منبع  (ADMR، MAODV) با پروتکل های چند پخشی مبتنی بر- مش (ODMRP، CAMP) از طریق بهره گیری از NS2 (شبیه ساز ۲ شبکه) اقدام می‌نماید. سیستم سنجشی به کار رفته شده در این آزمایش شامل نسبت ارسال پاکت، تعداد پاکتهای داده ارسالی بر حسب پاکتهای داده تحویل شده و انتقال داده شده،  تعداد پاکتهای کنترلی ارسال شده بر حسب پاکتهای داده تحویل شده و تعداد پاکت های کنترلی و پاکت های داده ارسال شده بر حسب پاکت داده تحویل شده می‌باشد. در عین حال، عملکرد بر مبنای تعداد فرستنده‌ها، تحرک گره و اندازه گروه چند پخشی مورد تشخیص و بررسی قرار خواهد گرفت.

کلمات کلیدی: شبکه های مش، NS2، ADMR، ODMRP، سیستم چند پخشی مبتنی بر منبع و مبتنی بر مش.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

۱- مقدمه

شبکه‌های مش بیسیم (WMNها)، در لیست تکنولوژی‌هایی که قابلیت تأثیرگذاری بر روشی که ما امروزه بر اساس آن اقدام به برقراری ارتباطات می‌کنیم را خواهند داشت، در جایگاه بعدی قرار گرفته‌اند. این سیستم قابلیت تغییر سبک کارهای ما راخواهد داشت.  همچنین می‌تواند سبب ارتقای بهره وری ما گردد. با وجود آنکه این سیستم نشأت گرفته از تحقیقات نظامی‌در شبکه های موبایل  می‌باشد، WMNها دارای بیشترین میزان پتانسیل در زمینه مضامین تجاری نیز خواهد بود. بر این مبنا، WMNها را می‌توان بر مبنای تعدادی از تکنولوژیها دانست که سیر تکاملی تجاری و عملی آنها از طریق بهره‌گیری از ارتباطات LAN بیسیم محقق شده است. بر این مبنا ، دو نوع ساختار اصلی شبکه بندی LAN بیسیم وجود دارد، که آنها را تحت عنوان سیستمهای همتا و زیر ساختار مورد خطاب قرار می‌دهد. در ساختار شبکه بندی همتا ، هر گره می‌تواند به طور مستقیم با گره های دیگر ارتباط برقرار نماید، در حالیکه در یک محیط شبکه بندی LAN زیرساختاری، کلیه ترافیک ها به سمت یک نقطه دسترسی هدایت می‌شوند. یک شبکه مش بیسیم معرف یک سری از انتقالات همتا می‌باشد، جائیکه هر گره عملکردی همانند یک مسیر یاب و یک تکرار کننده وجود خواهد داشت. این ساختار شبکه همتا همچنین در بر دارنده یک شبکه اقتضایی یا ادهاک (ad hoc) نیز می‌باشد. در مقایسه با رقبای خود که از سیستم تک جهشی، سیستمهای شبکه بیسیم LAN، بهره می‌جویند، شبکه‌های مش بیسیم به صورت خود سازمان دهی شده عمل می‌نمایند و گره های آنها به صورت اتوماتیک قابلیت استقرار شبکه‌های اقتضایی و حفظ اتصال‌پذیری خود را خواهند داشت. آنها فراهم آورنده قابلیت اطمینان بیشتر، همگرایی بالاتر و کاهش هزینه‌های ادوات بیشتری هستند.

پاراگراف ذیل پروتکل های چند پخشی را مورد بحث قرار می‌دهد.

در ADMR، درخت های ارسال مبتنی بر منبع ایجاد خواهند شد، آن هم در صورتی که حداقل یک منبع و یک مقصد در شبکه وجود داشته باشند. هر پاکت داده چند پخشی در امتداد کوتاه ترین مسیر تاخیر با وضعیت ارسال چندگانه، از فرستنده به گیرندگان، ارسال خواهد شد. چنین سیستمی‌الگوهای ترافیکی روال های منبع را کنترل نموده و بر مبنای آن می‌تواند قطع‌شدگیهای مربوط به لینک در داخل درخت را تشخیص دهد.

پروتکل مسیریابی MAODV (5) نسبت به اکتشاف مسیرهای چند پخشی بر حسب تقاضا با استفاده از مکانیزم اکتشاف مسیر انتشاری اقدام می‌نماید. این پروتکل قابلیت ایجاد و حفظ یک درخت چند پخشی بر مبنای اطلاعات وضعیت سخت را خواهد داشت.

پروتکل AMRIS یک پروتکل برحسب تقاضا می‌باشد که قابلیت ایجاد یک درخت ارسال مشارکتی جهت پشتیبانی از گیرنده ها و فرستنده های متعدد در محدوده نشست چند پخشی را خواهد داشت. هر مشارکت کننده دارای یک ID شماره نشست چندبخشی خاص خود (msm-id) خواهد بود. این سیستم برای هر گره یک شاخص «بلندی منطقی» را در درخت ارسال چندبخشی فراهم می‌سازد. هر گره به جز گره ریشه می‌بایست دارای یک والد (parent) باشد که از یک بلندی منطقی (msm-id) کوچکتر از آن برخوردار باشد.

…

ادامه این مقاله به شرح ذیل دسته بندی گردیده است. در بخش ۲،یکسری از مقاله هایی که دارای عناوین و تحقیقات مشابه هستند مورد بررسی قرار می‌گیرند، بخش ۳ تشبیه پروتکل های چند پخشی را انجام خواهد داد. بخش ۴ نسبت به بررسی محیط NS2 اقدام خواهد نمود. بخش ۵ نتایج و مشاهداتی که منجر به مقایسه این پروتکلها شده است را مورد بررسی قرار می‌دهد. بخش ۶ به نتیجه گیری بر مبنای برآیندهای حاصله خواهند پرداخت. بخش ۷ معرف تحقیقات آتی است که می‌بایست آنها را جهت ارتقای مدل شبکه مش در NS2 به کار برد.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

۲- تحقیقات مرتبط

تحقیقات زیادی در زمینه سیستم های چند پخشی در شبکه های مش بیسیم انجام شده است. این تحقیقات مباحثی را در زمینه مسیر یابی چند پخشی بر روی شبکه های مش بیسیم و اتصالات آن به سرویس های چند پخشی IP دارای سیم مطرح می‌نمایند. آنها یک ساختار درختی را پیشنهاد می‌نمایند که سبب کاهش سربار داده از طریق بهره گیری از رویه استفاده حداکثری از طبیعت انتشار رسانه بیسیم می‌باشد. آنها یک تقریب توزیع شده درباره الگوریتم ابتکاری MST را ارائه داده‌اند. بر این مبنا، نسبت به مقایسه دیدگاه‌های مختلف با پروتکلهای چند پخشی قابل اطمینان، که عمدتاً تحت عناوین سیستمهای چندبخشی مطمئن مقیاس‌پذیر(SRM)، پروتکل انتقال فایل چند‌بخشی (MFTP) می‌باشند، اقدام شده است.

بخش (۱۳) نسبت به توسعه یک پروتکل چند پخشی جدید( پروتکل‌ـ PUMA جهت بهره‌گیری ازسیستم های چند پخشی متمرکز از طریق رویه‌های اعلان) اقدام نموده است، که بر این مبنا یک به مش به اشتراک گذاشته شده برای هر گروه چند پخشی بدون نیاز به یک پروتکل مسیر یاب تک بخشی استقرار و نگهداری شده است. آنها عملکرد MAODV، ODMRP و PUMA بر مبنای تحرک، اعضای گروه، تعداد فرستنده ها ، بار شبکه و تعداد گروه های چند پخشی را با هم مقایسه نموده اند. PUMA از یک دیدگاه آغاز شده بوسیله گیرنده استفاده می‌نماید که در آن گیرنده‌ها با استفاده از آدرس یک گره مخصوص به گروه چند پخشی می‌پیوندند (معمولاً این گروه تحت عنوان رهبر گروه خوانده می‌شود)، که این امر بدون نیاز جهت داشتن یک سیلاب گسترده شبکه ای و کنترل وابسته بدان در زمینه پاکت های داده از کلیه منابع یک گروه می‌باشد. PUMA نیاز به پروتکل مسیر یابی تک بخشی و پیش‌- تخصیص‌های هسته‌ها به گروه های چند پخشی را حذف می‌نماید. PUMA به نظر از یک ضریب ارسال پاکت بالاتری در مقایسه با ODMRP یا MAODV برخوردار است و در عین حال باعث به بار آمدن سربار کنترلی کمتری نیز می‌گردد.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

 ۳- بررسی پروتکل های مسیریابی چند پخشی

(۱) ADMR

پروتکل مسیریابی چند پخشی مبتنی بر تقاضای انطباقی (ADMR) یک پروتکل مسیریابی چند پخشی شبکه‌ای اقتضایی برحسب تقاضای جدید به شمار می‌آید که نسبت به اکتشاف مسیرهای چند جهشی بین گیرندگان و فرستندگان سیستم چند پخشی اقدام می‌نماید. نظیر دیگر پروتکل های مسیریابی چند پخشی مبتنی بر درخت، این پروتکل نسبت به ایجاد یک درخت مبتنی بر منبع اقدام می‌نماید تا آنکه یک گروه چند پخشی را تشکیل دهد، اما بر خلاف دیگران، این پروتکل از هیچ گونه رویه های انتقال پاکت کنترلی پریودیک یا دوره‌ای نظیر رویه‌های سیلابی دوره‌ای و یا حس نواحی مجاور استفاده نمی‌کند. این پروتکل هر دو مورد اکتشاف مسیر و توابع حفظ و نگهداری مسیر را بر حسب تقاضا اعمال می‌دارد و به صورت اتوماتیک نسبت به حذف وضعیت‌های ارسال چندبخشی غیر الزامی‌اقدام نموده و به هنگامی‌که تشخیص دهد که برنامه کاربردی چند پخشی به صورت غیر فعال باقی مانده است مش چند پخشی را منقضی خواهد نمود. چنین سیستمی‌در تطابق با API چند پخشی IP استاندارد می‌باشد، جاییکه هر گرهی قابلیت ارسال اطلاعات به هر گروه چند پخشی، بدون اعلان صریح قصد خود جهت ارسال یا متوقف نمودن داده، را خواهد داشت. هر گره می‌تواند گروه چند پخشی را در هر زمانی ترک گوید. این پروتکل نیاز به هیچگونه زیر ساخت موجود و یا پیکربندی قبلی جهت کار نخواهد داشت. به هنگامی‌که اتصال پاره شده ای وجود داشته باشد، ADMR نسبت به حفظ اتصال بین کاربران نهایی خطوط پاره شده اقدام خواهد نمود.

ADMR شامل سه فاز می‌باشد:

1. برپایی وضعیت چندبخشی.

2. ارسال پاکت چندبخشی

3. حفظ و نگهداری وضعیت چندبخشی

پرپایی وضعیت چندبخشی

برای گروه چندبخشی عرضه شده G. در صورتی که حداقل یک گیرنده و یک منبع وجود داشته باشد، ADMR نسبت به ایجاد یک مش منبع بین هر یک از فرستنده چند پخشی و گیرنده چند پخشی با درختی که ریشه در فرستنده دارد اقدام خواهد نمود. یک پاکت چند پخشی که از سوی منبع (S) به گروه (G) ارسال می‌شود که بصورت دینامیکی به سمت کوتاه ترین مسیر تاخیر از طریق درخت و به سمت اعضای گیرنده گروه چندبخشی ارسال خواهد شد. این سیستم دنبال کننده هیچ یک از توالی‌ها یا دامنه‌های از قبل تعیین شده جهش‌ها نخواهد نمود. این پاکتهای چند پخشی تنها بوسیله اعضای درخت وابسته به درخت ارسال چند پخشی ارسال خواهند شد.

حفظ و نگهداری وضعیت چند پخشی

حفظ و نگهداری لینکها در مسیرهای چند پخشی شامل اعمال دو وظیفه برای پروتکل ADMR خواهد بود ـ تشخیص پارگی لینک و تعمیر پارگی لینک .

تشخیص پارگی لینگ ـ سرآیند ADMR که در بالا ذکر شد دارای یک فیلد زمانی میان پاکتی می‌باشد. این فیلد جهت حفظ و نگهداری وضعیت چند پخشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مقدار این فیلد معرف بازهای زمانی برای رسیدن پارامترهای جدید از سوی فرستنده S می‌باشد. این بازه زمانی میان پاکتی را می‌توان از طریق رهگیری دینامیکی فواصل میانگین که نشأت گرفته از پاکتهای چند پخشی برای گروه G می‌باشند حاصل آورد و یا آنکه آن را می‌توان بر مبنای اطلاعات شماره پورت IP تنظیم نمود و همچنین می‌توان آن را از طریق برنامه های کاربردی تامین کرد. بر این اساس، این فیلد در سرآیند ADMR به گره ها کمک می‌نماید تا نسبت به شناسایی لینکهای پاره شده در این درخت اقدام نمایند. علاوه بر این، می‌توان نسبت به تشخیص دوره های عدم فعالیت، که در طی آن S بصورت موقت داده‌های را ارسال نمی‌نماید، اقدام نمود.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

ایجاد مسیر چند پخشی و مش

مشابه با پروتکل مسیریابی تک بخشی بر حسب تقاضا ODMRP دارای یک فاز درخواست و پاسخ می‌باشد. یک گره دارای پاکت هایی جهت ارسال است اما از هیچ یک از موارد عضویت گروه و یا مسیر بسمت این گروه آگاه نمی‌باشد. این گره نسبت به ارسال  یک پاکت اعلان عضوی، با داده ای که بر روی آن سوار می‌شود، اقدام می‌کند. این پاکت که تحت عنوان JOIN QUERY نامیده می‌شود، جهت رفرش نمودن یا احیای مجدد اطلاعات عضویت و آپدیت مسیر ها به کار گرفته می‌شود. هم اکنون هر گره که این پاکت را دریافت می‌دارد آدرس منبع و شاخص منحصربفرد این پاکت را در جدول مسیریابی ذخیره نموده و نسبت به ارسال مجدد پاکت اقدام می‌کند. در نهایت، به هنگامی‌که گیرنده پاکت JOIN QUERY را دریافت نمود نسبت به ایجاد یک پاکت JOIN REPLY در واکنش به این درخواست اقدام نموده و آن را به گره مجاور خود ارسال می‌دارد.

وضعیت نرم

این پروتکل ایجاد کننده یک وضعیت نرم خواهد بود. بهنگامی‌که گرهی تمایل به ترک گروه را داشته باشد، این گره به سادگی ارسال پاکتهای JOIN QUERY/JOIN REPLY به گروه چندبخشی را متوقف خواهد نمود، وابسته بدان که آیا این گره یک گره فرستنده می‌باشد یا گیرنده. گره‌های موجود در گروه ارسال، در صورتی که رفرش نشوند، (عدم Join Replies) قبل از آنکه زمان time out آنها فرا رسد، به گره‌های غیرارسالی تنزل خواهند یافت.

قابلیت تک بخشی

یکی از قابلیتهای قدرتمند و اصلی ODMRP قابلیت مسیریابی حالت تک بخشی این پروتکل می‌باشد. پروتکل ODMRP نه تنها می‌تواند با هرگونه پروتکل مسیریابی چندبخشی کار نماید بلکه چنین پروتکلی هم به عنوان یک سیستم چندبخشی و هم به عنوان یک سیستم تک بخشی عمل خواهد نمود. یکی از نکات قوت اصلی پروتکل ODMRP قابلیت مسیریابی تک بخشی می‌باشد.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

۴- شبیه ساز شبکه – NS2

NS2 یک شبیه ساز رخداد گسسته و یک شبیه ساز شبکه شی‌گرا می‌باشد که در تحقیقات مربوط به شبکه بندی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. این شبیه ساز فراهم آورنده پشتیبانی اساسی برای شبیه سازی شبکه های بیسیم چند جهشی همراه با رویه های تکمیلی فیزیکی و مدل های لایه IEEE 802.11 MAC می‌باشد. NS به طور اولیه برای کاربرد در شبکه‌های گسترده ای محلی و منطقه ای کارساز و مفید خواهد بود. این سیستم از TCP، مسیریابی و پروتکل های چندبخشی در شبکه های با سیم و بدون سیم (شبکه های محلی و شبکه های ماهواره ای) پشتیبانی می‌کند. NS2 به عنوان یکی از گونه‌های شبیه ساز شبکه REAL در سال ۱۹۸۹ مطرح گردیده و در خلال سالیان اخیر سیر تکاملی قابل توجهی را طی کرده است. در سال ۱۹۹۵ NS2 بوسیله DARPA از طریق پروژه VINT در مراکزی چون LBL، Xerox PARC، UCB و USC/ISI  پشتیبانی شد. هم اکنون توسعه NS از طریق DARPA با مشارکت SAMAN و NSF با همیاریCONSER مورد پشتیبانی قرار گرفته که هر دو مورد در تعامل با دیگر محققین ACIRI می‌باشند. در NS2، کاربران نسبت به تعریف توپولوژی ها یا همبندیهای شبکه‌های فرضی اقدام می‌نمایند که متشکل از مسیریاب ها، لینک ها و رسانه های به اشتراک گذاشته شده خواهد بود. نمونه‌های مربوط به این پروتکل را می‌توان به هر یک از گره‌های مربوطه متصل نمود. NS2 بخودی خود از هیچگونه از پروتکلهای چندبخشی بیسیم پشتیبانی نمی‌کند، اما یکسری از رویه های چندبخشی در آن وجود دارند.

زمان بند رخداد ها

شکل ذیل نشان دهنده هر آبجکت شبکه با استفاده از زمان بند رخداد می‌باشد. آبجکت شبکه که یک رخداد را صادر می‌کند می‌بایست بتواند قابلیت کار با آن در زمانهای بعد را داشته باشد . بعلاوه مسیر داده بین آبجکت های شبکه متفاوت از مسیر رخداد می‌باشد. این پاکت ها از یک آبجکت شبکه به آبجکت دیگر با استفاده از send(Packet* p) {target_->recv(p)}، روش فرستنده و همچنین عبارت recv(Packet*, Handler* h = 0) روش گیرنده کنترل و بکار گرفته می‌شوند.

اجزای شبکه

در سلسله مراتب کلاس اجزای NS (کلاس OTcl)، کلاس TclObject به عنوان ریشه این سلسله مراتب به شمار می‌آید. هماننند هر یک از کلاس قبلی TclObject ،کلاس NsObject به عنوان سوپر کلاس کلیه آبجکتهای اجزای شبکه اصلی به شمار می‌آید که نسبت به کار با پاکتها اقدام می‌نماید. اجزای شبکه اصلی پس از آن به دو زیر کلاس اصلی تقسیم می‌شوند، که بر مبنای تعداد مسیر های داده خروجی محتمل، عبارتند از: کانکتور و کلاسیفایر.

پاکت

شکل ذیل نشان دهنده فرمت پاکت NS می‌باشد. این پاکت شامل یک پشته از سرآیندها و یک فضای داده اختیاری می‌باشد.

بهنگامی‌که یک پاکت ایجاد شد، کلیه سرآیندها بدان تخصیص خواهند یافت، صرف نظر از آنکه کدام سرآیند خاص مورداستفاده قرار گیرد.

NS2 به دو صورت بسته بندی عرضه می‌شود، یکی از این بسته‌بندیها قابلیت ایجاد با استفاده از منبع را داشته و دیگری کلیه پارامترها و مقوله‌های مربوطه را در خود دارد.

انیماتور شبکه (NAM)

انیماتور شبکه بعنوان یک ابزار بصری پیش‌فرض موجود در بسته‌بندی کامل بشمار می‌آید. این ابزار به عنوان یک انیماتور شبکه مبتنی بر Tcl/TK بحساب می‌آید که فراهم آورنده انیمیشن سطح پاکت و گراف های خاص پروتکل جهت کمک به طراحی و دیباگ نمودن ابزار پروتکل های شبکه برای بررسی رویه‌های شبیه‌سازی شبکه و داده‌های رهگیری پاکت دنیای حقیقی می‌باشد. NAM داده‌های مربوط به رهگیری پاکت را از NS2 دریافت داشته و آن را بصورت انیمیشن گرافیکی، پاکتهایی که در یک شبکه سیر می‌کنند، نشان می‌دهد.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

۵- محیط شبیه سازی

یک پروتکل از هر نوع از پروتکل های چند پخشی برای مقایسه انتخاب گردیدند. بر این مبنا، رویه‌های پیاده‌سازی ADMR (پروتکل چند پخشی مبتنی بر درخت) و ODMRP (پروتکل چند پخشی مبتنی بر مش) از پروژه Monarch برای انجام آنالیز انتخاب شدند.

استقرار مضامین آزمایشی

محیط شبیه سازی شده شامل ۱۰۰ گره بیسیم، در محدوده ۱۲۰۰ متر × ۸۰۰ متر، برای ۲۰۰ ثانیه زمان شبیه سازی، مد نظر قرار گرفت. این سناریو که شامل کلیه رفتار حرکتی گره‌های شبکه اقتضایی می‌باشد بگونه‌ای بوجود آمده است تا بتوان آن را به صورت یکسان جایگزین هر دو پروتکل نمود. سناریوهای تحرک و ترافیک مشابه برای هر دو پروتکل مورد استفاده قرار گرفت. از اینرو، بار کاری به میزان یکسانی برای هر دو پروتکل مشخص شد.

 رویه های سنجش عملکرد

عملکرد ADMR و ODMRP بر مبنای ویژگیهای سنجشی ذیل مورد مقایسه قرارگرفت.

• نسبت تحویل پاکت: ضریب پاکتهای داده چند پخشی دریافت شده بوسیله کلیه مقاصد به مجموع کل پاکتهایی که در ابتدا بوسیله فرستندگان ارسال شده است. این ضریب معرف میزان تأثیر این پروتکل در ارسال پاکت های داده به گیرندگان مقصد می‌باشد.

• …

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

۵-  نتیجه گیری

 در این مقاله، ما نسبت به بررسی عملکرد، کنترل سرباره‌های ایجادی، دسترسی مؤثر به کانال و ارسال مجدد مورد نیاز جهت تحویل پاکت ها با توجه به پروتکل ODMRP (دیدگاه  چند پخشی مبتنی بر مش) و پروتکل ADMR (دیدگاه چند پخشی مبتنی بر درخت) اقدام نمودیم. دیدگاه مبتنی بر مش دارای  نسبت تحویل پاکت (PDR) بهتری در مقایسه با پروتکل های مسیریابی مبتنی به منبع برای کلیه روال های سنجشی به کار گرفته شده در بالا می‌باشد. اما در دیدگاه چند پخشی مبتنی بر مش اغلب پاکتهای داده ارسالی نمی‌توانند به مقصد خود برسند و از این رو نیاز به اعمال رویه های انتقال مجدد وجود خواهد داشت. علاوه بر این، بواسطه سیلاب های مقطعی منبع و سیکلهای پاسخ این موضوع مشخص شده است که آنها سربار پاکت کنترلی بیشتری را بوجود می‌آورند. از طرف دیگر، پروتکل های چند پخشی مبتنی بر درخت قابلیت بهره‌گیری بهتر از کانال را داشته و از سربارهای کنترلی حداقلی نیز برخوردار می‌باشند و نیازمند رویه‌های ارسال پاکت داده کمتری جهت تحویل پاکت‌های داده یکسان، همانند دیدگاه مبتنی بر مش، می‌باشند.

سیستم چندپخشی شبکه مش بیسیم

 ۶- تحقیقات آتی

سیستم چند پخشی بعنوان یک تکنولوژی کلیدی برای شبکه های بیسیم آتی بشمار    می‌آید. همانگونه که در مباحث فوق مطرح گردید، پروتکل‌های چند پخشی مبتنی بر مش (ODMRP) و پروتکل های چند پخشی مبتنی بر منبع (ADMR) هر کدام دارای مزیت ها و معایب خاص خود در مقایسه با یکدیگر می‌باشند. بر این مبنا، مشاهده نمودیم که پروتکل های مسیر یابی مبتنی بر منبع در زمینه نسبت تحویل پاکت از مقیاس پذیری مناسبی برخوردار نیستند، اما در مقایسه با پروتکل های مسیریابی چند پخشی مبتنی بر مش، از نکته نظر نسبت تحویل داده و دسترسی موثر به کانال بسیار کاراتر به نظر می‌رسند. تحقیقات آتی در زمینه توسعه پروتکلی چند پخشی که بتواند ویژگیهای مفید این دو روش را به صورت ترکیبی بکار گیرد می‌تواند در این مبحث مفید باشد. موردی که در زمینه اندازه‌های مختلف شبکه و سرعت های گره کارگشا بوده و در عین حال از سربار اندکی نیز برخوردار باشد. علاوه بر این، محافظت از این نشست های چند پخشی نیز به عنوان یک مسئله مهم در شبکه های مش بیسیم مطرح می‌باشد. بر این مبنا، مباحث تحقیقاتی آتی در زمینه مش ارسال ارتجاعی، به منظور محافظت از نشست های چند پخشی، مد نظر خواهند بود.