الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.
قیمت
قیمت این مقاله: 38000 تومان
(ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره
۵
کد مقاله
MDSN05
مترجم
گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh
نام فارسی
داروهای ضدانعقاد ، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
نام انگلیسی
Anticoagulant, Antiplatelet, and Fibrinolytic Drugs
تعداد صفحه به فارسی
۲۹
تعداد صفحه به انگلیسی
۵
کلمات کلیدی به فارسی
دارو، ضدانعقاد ، ضدپلاکت، شکننده فیبرین
کلمات کلیدی به انگلیسی
Anticoagulant, Antiplatelet, Fibrinolytic Drugs
مرجع به فارسی
فارماکولوژی
مرجع به انگلیسی
Pharmacology – George M. Brenner and Craig W. Stevens
کشور
داروهای ضدانعقاد ، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
انعقاد خون
بندآمدگی طبیعی خونریزی
وقتی که یک رگ خونی کوچک صدمه می‌بیند، خونریزی از طریق اسپازم رگ، تشکیل توده پلاکت، و تشکیل یک لخته فیبرین ممانعت می‌شود(شکل ۱). پس از اینکه رگ ترمیم گردید لخته از طریق عمل شکستن فیبرین برداشته می‌شود.
اسپازم عروقی خونریزی و جریان خون را کاهش داده و بنابراین چسبندگی پلاکت و انعقاد خون را تسریع می‌کند. در معرض قرار گرفتن خون به کلاژن خارج رگ باعث نزدیکی پلاکتها به دیواره صدمه دیده عروق شده و فعال شدن ترتیبی تعدادی از فاکتورهای انعقادی، یا فاکتورهای لخته‌کننده خون را شروع می‌کند. این فاکتورها و مترادف آنها در جدول(۱) نوشته شده، و مسیرهای انعقاد در شکل(۲) توضیح داده می‌شوند. مسیر درونی ممکن است بوسیله تماس سطحی با یک جسم خارجی یا بافت خارج رگی فعال شده در حالیکه مسیر برونی به و سیله یک فاکتور بافتی پیچیده فعال می‌گردد. این مسیرها با فعال شدن فاکتور ۱۰ که مرحله اصلی کنترل‌کننده میزان در پلکان انعقادی می‌باشد، به هم می‌رسند. فعال شدن فاکتور ۱۰ منجربه تشکیل ترومبین شده و ترومبین به نوبه خود تبدیل فیبرینوژن به فیبرین را کاتالیز می‌کند. تورفیبرین گلبولهای قرمز و پلاکتها را به منظور کامل نمودن تشکیل لخته بندآوردن خون(لخته) به دام می‌اندازد.
داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
تشکیل لخته پاتولوژیک
فرآیندهایی که منجربه تشکیل لخته و آمبولی می‌شوند پیچیده بوده و به طور کامل درک نشده‌اند.
آترواسکلروز و سایر اختلالاتی که بر اندوتلیوم عروقی اثر می‌گذارند ممکن است به عنوان محرک برای به هم رسیدن پلاکتها و انعقاد خون در شریانها عمل نمایند. جمع شدن خون وریدی، جریان خون آهسته، و التهاب ورید ممکن است باعث چسبندگی نامناسب پلاکتها و انعقاد در عروق گردد. تجمع پلاکتها به نظر می‌رسد که نقش مهمتری در ایجاد لخته سرخرگی(لخته سفید) داشته در حالیکه، انعقاد در تشکیل لخته وریدی(لخته سرخ) برتری دارد. با وجود این، تجمع پلاکتی و به دنبال آن انعقاد، هم در شریانها و هم در وریدها روی داده، و این فرآیندها تنها در درجه سهیم بودن پلاکتها یا انعقاد در تشکیل لخته تفاوت دارند.
یک لخته وریدی یا شریانی ممکن است از دیواره رگ جدا شده و تشکیل آمبولی دهد که در طی جریان خون حرکت کرده و نهایتاً یک رگ کوچک را در ریه و یا در مغز بسته بنابراین به ترتیب باعث آمبولی ریوی یا حادثه عروقی مغزی می‌شود.
داروهای ضدانعقاد
داروهای ضدانعقاد خوراکی
داروهای ضدانعقاد، داروهایی هستند که از انعقاد جلوگیری نموده و بنابراین از بزرگ شدن لخته جلوگیری می‌نمایند. جدول(۲) خواص داروهای ضدانعقاد خوراکی را با ضدانعقادهای تزریقی مقایسه می‌کند.
خواص دارویی
شیمی‌و مکانیزم‌ها . کومارین‌ها ابتدائاً در یونجه فاسد یافته شده و به عنوان موادی که در دام باعث خونریزی می‌شود، شناخته شده‌اند. مشتقات کومارین، مانند وارفارین و دیکومارول، نتیجتاً به عنوان داروهای ضدانعقاد توسعه یافته‌اند. مضاف‌بر مشتقات کومارین، داروهای ضدانعقاد خوارکی شامل اینداندیونها مانند آنی‌سیندیون می‌باشند.
وارفارین و سایر داروهای ضدانعقاد خوراکی از نظر ساختمانی وابسته به ویتامین K(شکل A3 و B3) می‌باشند. این داروها از طریق منع سنتز فاکتور انعقادی II(پروترومبین)، II ، IX، X، که کربوکسیلاسیون آنها وابسته به شکل احیا شده‌ای از ویتامین K می‌باشد، عمل می‌کنند. چنانچه در شکل(۴) نشان داده شده است، وارفارین احیای ویتامین K اکسید شده را منع نموده و بنابراین مانع کربوکسیلاسیون بعد از رونویسی این چهار فاکتور می‌شوند. داروهای ضدانعقاد خوراکی همچنین بوسیله منع سنتز پروتئین C و S، که ضد انعقادهای درونی می‌باشند که فاکتور V و VIII را غیرفعال نموده و شکستن فیبرین را تسهیل می‌کنند، عمل می‌نمایند. ممکن است که منع پروتئین C و S در اثر لخته‌زایی موقت ضدانعقادهای خوراکی هنگامی‌که برای اولین بار مصرف می‌شوند نقش داشه باشد.
داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
مشتقات کومارلین
وارفارین به طور کامل پس از مصرف خوراکی جذب می‌گردد. حدود ۹۹ درصد این دارو به پروتئینهای پلاسما وصل شده، و تقریباً به طور کامل به وسیله دو آنزیم سیتوکروم P450 (CYP1A2 و CYP2C) متابولیز می‌شود. این خواص عالی وارفارین را داروی ضدانعقاد خوراکی انتخابی برای بیمارانی که احتیاج به درمان برای هر کدام از موارد مصرف ذکر شده در بالا دارند، می‌سازد. سایر داروهای ضدانعقاد خوراکی یا اینکه اثرات دارویی و فارماکوکینتیک مناسب کمتری داشته و یا سمی‌تر بوده و باید تنها در بیمارانی که عدم تحمل به وارفارین دارند مصرف شود.
دیکومارول یک مشتق کومارین بوده که به طور ناکامل از روده جذب و ممکن است باعث اختلال گوارشی قابل توجهی گردد. به این منظور، این دارو به ندرت استفاده می‌شود.
آنی سیندیون
آنی‌سیندیون خواص دارویی مشابه به داروهای ضدانعقاد کومارین داشته اما حالت سمی‌بیشتری دارد. مانند سایر اینداندیونها، این دارو ممکن است باعث مسمومیت کلیوی شود که به وسیله نکروز(بافت مردگی) حاد لوله‌ای مشخص گردیده یا ممکن است باعث فقدان گلبولهای سفید گردد. بنابراین، این دارو معمولاً برای بیمارانی که وارفارین را تحمل نکرده و یا نسبت به آن پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود.
داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
داروهای ضدانعقاد تزریقی
داروهای ضدانعقاد تزریقی شامل هپارین، هیرودین، و مشتقات این مواد طبیعی می‌باشند.
هپارین و هپارین تجزیه شده
در شکل طبیعی آن، هپارین شامل قطعاتی با وزن مولکولی بالا از ۵۰۰۰ تا ۳۰٫۰۰۰ و نیز قطعاتی با وزن مولکولی پایین از ۲۰۰۰ تا ۹۰۰۰ می‌باشد. انوکساپارین و دالتپارین، دو شکل هپارین با وزن مولکولی پایین، اخیراً به بازار عرضه شده و تعداد دیگری در حال حاضر در دست تحقیق می‌باشند.
هیرودین و داروهای مربوطه
هیرودین یک داروی ضدانعقاد طبیعی است که از هیرودو مدیسینالیس، که یک انگل داروئی می‌باشد بدست می‌آید. هیرودین و آنالوگهای آن به طور مستقیم ترومبین را بدون احتیاج به AT-III منع می‌کنند. این داروها در حال حاضر در دست بررسی‌های بالینی به منظور درمان آنژین ناپایدار و سکته قلبی حاد می‌باشند.
داروهای ضدپلاکت
مکانیزم تجمع پلاکت و محل اثر داروهای ضدپلاکت در شکل(۵) نشان داده شده‌اند.
پلاکتها از طریق اتصال گیرنده‌های گلیکوپروتئین Ia با کلاژن در معرض قرار گرفته و نیز از طریق اتصال گیرنده‌های Ib با فاکتور وان ویلبراند ، یک فاکتور در گردش مشابه فاکتور انعقادی VIII می‌باشد، به دیواره اندوتلیوم عروق صدمه دیده وصل می‌شوند. نزدیکی پلاکتها به اندوتلیوم عروقی پلاکتها را فعال نموده و منجر به ساخت و آزادشدن(دگرانولاسیون) واسطه‌های تجمع پلاکت می‌گردند که شامل ترومبوکسان A2(TXA2)، آدنوزین دی‌فسفات(ADP)، و ۵- هیدروکسی تریپ‌تامین(۵-HT ، یا سروتونین) می‌باشند.
آسپرین
آسپرین یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی(NSAID) می‌باشد که اثرات تسکین درد، تب‌بر، و ضدالتهاب دارد. این دارو همچنین تجمع پلاکتها را منع نموده و به منظور پیشگیری و درمان اختلالات آمبولی لخته شریانی به کار می‌رود.
مکانیزم‌ها و اثرات دارویی. آسپرین و بیشتر NSAIDها سنتز پروستاگلاندین از اسیدآراشیدونیک را، منع نموده. مهمترین پروستاگلاندین‌ها که تجمع پلاکتی را تحت تاثیر قرار می‌دهند پروستاسیکلین(همچنین پروستاگلاندین I2 ، یاPGI2 نامیده می‌شود) و TXA2 می‌باشند. پروستاسیکلین به وسیله سلولهای اندوتلیال عروقی ساخته شده و تجمع پلاکتی را منع می‌‌نماید، در حالیکه TXA2 به وسیله پلاکتها ساخته شده و تجمع پلاکتی را تسهیل می‌بخشد. تحت شرایط طبیعی، پروستاسیکلین از تجمع پلاکتی و ایجاد لخته جلوگیری نموده، در حالیکه TXA2 در طی تشکیل لخته غالب می‌گردد.
موارد مصرف
آسپرین به شکل اولیه برای پیشگیری از لخته شریانی در بیماران با بیماری اسکمی‌قلبی و سکته مغزی به کار می‌رود، اما موارد مصرف زیاد دیگری نیز دارد. در بیماران با آنژین صدری ناپایدار، این دارو برای جلوگیری از سکته قلبی به کار می‌رود. در بیماران با سکته قلبی اخیر، این دارو برای جلوگیری از بزرگ شدن لخته کرونر به کار رفته و شدت صدمات قلبی را کاهش می‌دهد. در بیماران با حملات اسکمی‌موقت، این دارو می‌تواند به منظور جلوگیری از سکته مغزی اولیه یا سکته‌های بعدی بکار رود. در بیمارانی که دریچه مصنوعی قلب دارند یا آنژیوپلاستی مجرای کرونر از طریق پوستی می‌شوند، این دارو برای جلوگیری از لخته بکار می‌رود.
داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
تیکلوپیدین
تیکلوپیدین یک داروی خوراکی ضدپلاکت جدیدتر می‌باشد که یک NSAID نمی‌باشد. ساختمان آن در شکل(D3) نشان داده شده است. تیکلوپیدین از طریق منع نمودار شدن گیرنده‌های گلیکوپروتئین پلاکتی که به وسیله ADP القا شده‌اند عمل نموده و بنابراین باعث کاهش اتصال فیبرینوژن و تجمع پلاکتی می‌گردد. مانند آسپرین، این دارو زمان خونریزی را طولانی نموده و به طور قابل بازگشت فعالیت پلاکتها را برای زمان عمر پلاکتها منع می‌کند.
ابسیکسی‌ماب
ابسیکسی‌ماب داروی ضدپلاکت تزریقی می‌باشد که شامل قطعه فاب از یک آنتی‌بادی تک کلونی چیمریک انسانی ـ دریایی به نام ۷E3 می‌باشد. این دارو به گیرنده‌های گلیکوپروتئین IIb/IIIa وصل شده و اتصال به وسیله فیبرینوژن و سایر مولکولهای چسبنده را منع می‌کند.
آبسیکسی‌ماب به تنهایی برای جلوگیری از تجمع پلاکتی و تشکیل لخته در بیمارانی که آنژیوگرافی مجرای کرونر از طریق پوست را انجام می‌دهند به کار می‌رود. در این مورد این دارو در ترکیب با آسپرین و هپارین به کار می‌رود.
شایعترین عوارض جانبی آبسیکسی‌ماب خونریزی است. سایر عوارض جانبی شامل کاهش پلاکتها، افت فشارخون، و افت تعداد ضربان قلب می‌باشد.
دی‌پیریدامول
دی‌پیریدامول یک گشادکننده کرونر بوده و نسبتاً اثر ضدپلاکتی ضعیفی دارد.
به عنوان گشادکننده‌های عروقی، دی‌پیریدامول هنگام تصورکردن خونرسانی عضله قلب(تصویربرداری تالیوم) استفاده می‌شود تا شریانهای بیمار با بیماری شریان کرونر را گشاد ارزیابی نماید.
به عنوان یک داروی ضدپلاکت، دی‌پیریدامول به صورت اولیه از طریق منع نمودن چسبندگی پلاکت به دیواره عروق عمل نموده، هنگامی‌که در مقادیر بالینی طبیعی مصرف گردد. این دارو همچنین تجمع پلاکتی را به وسیله افزایش تشکیل آدنوزین منوفسفات حلقوی(cAMP) و کاهش سطح کلسیم پلاکت منع می‌کند هنگامی‌که در مقادیر فوق بالینی مصرف شود. در حال حاضر، دی‌پیریدامول ندرتاً به عنوان داروی ضدپلاکت مصرف می‌شود به استثنای در ترکیب با آسپرین یا وارفارین برای پیشگیری از لخته در بیماران با دریچه مصنوعی قلب.
داروهای شکننده فیبرین
داروهای شکننده فیبرین، یا داروهای شکننده لخته، شامل آلتپلاز و رتپلاز می‌باشند، که به شکل بازسازی شده فعال‌کننده پلاسمی‌نوژن بافتی ـ انسانی(t-PA) می‌باشند؛ یوروکیناز، آنزیمی‌که از ادرار انسان بدست می‌آید؛ استرپتوکیناز، پروتئینی که از استرپتوکوک بدست می‌آید؛ و انیسترپلاز، یک کمپلکس از پیش تعیین شده استرپتوکیناز و پلاسمی‌نوژن می‌باشد. برخلاف داروهای ضدانعقاد و ضدپلاکت، این داروها می‌توانند به منظور لخته موجود مورد استفاده قرار گیرند. آنها به شکل اولیه برای حل کردن لخته در بیمارانی که دچار سکته قلبی، سکته لخته‌ای مغزی، یا آمبولی ریوی هستند، بکار می‌روند. همچنین، مطالعات اخیر پیشنهاد می‌کند که استفاده از این داروها در بیماران با سکته مغزی اسکمی‌حاد(لخته‌ای) ممکن است وقوع عوارض عصبی سکته‌مغزی را کاهش دهد.
داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکت و شکننده فیبرین
خلاصه نکات مهم
وقتی که یک رگ خونی کوچک صدمه می‌بیند خونریزی از طریق فرآیندهایی که در بندآمدن خون طبیعی وجود دارند جلوگیری می‌شود: اسپازم عروقی، تشکیل توده پلاکتی، و تشکیل لخته فیبرین. پس از اینکه رگ ترمیم گردید لخته از طریق فرآیند شکستن فیبرین برداشته می‌شود.
داروهای ضدانعقاد خوراکی مانند وارفارین سنتز یا ساخت وابسته به ویتامین K فاکتورهای انعقادی II، VII، IX و X را منع می‌کنند.
ضدانعقادهای تزریقی مانند هپارین فاکتورهای انعقادی را غیرفعال می‌سازند. هپارین تجزیه نشده بطور اولیه ترومبین را از طریق فعال نمودن آنتی‌ترومبین III غیرفعال می‌کند در حالیکه هپارین تجزیه شده به شکل اولیه فاکتور Xa را منع می‌کنند.
داروهای ضدپلاکت خوراکی از طریق تداخل با ساخت یا فعال شدن واسطه‌های تجمع پلاکت عمل می‌کنند. آسپرین سنتز یا ساخت ترومبوکسان A2 را منع می‌کند، و تیکلوپیدین فعالیت آدنوزین دی‌فسفات را منع می‌کند. ابسیکسی‌ماب یک داروی ضدپلاکت تزریقی می‌باشد که اتصال فیبرینوژن را به گیرنده‌های گلیکوپروتئین منع می‌کند.
داروهای شکننده فیبرین مستقیماً یا غیر مستقیماً پلاسمی‌نوژن را به پلاسمین تبدیل کرده و بنابراین باعث تحریک انهدام فیبرین می‌شوند. این داروها بمنظور حل کردن لخته در بیمارانی که سکته قلبی، سکته مغزی لخته‌ای، یا آمبولی ریوی دارند، بکار می‌روند.
هر کدام از داروهای ضدانعقاد، ضدپلاکتها، یا داروهای شکننده فیبرین ممکن است باعث خونریزی شود. فیتونادیون(ویتامین K1) به منظور خنثی نمودن خونریزی در اثر داروهای ضدانعقاد خوراکی بکار می‌رود. سولفات پروتامین به منظور خنثی نمودن هپارین استفاده شده و اسیدآمینو کاپروئیک به منظور منع شکستن فیبرین به کار می‌رود.
لطفا به جای کپی مقالات با خرید آنها به قیمتی بسیار متناسب مشخص شده ما را در ارانه هر چه بیشتر مقالات و مضامین ترجمه شده علمی و بهبود محتویات سایت ایران ترجمه یاری دهید.
