حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار

حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار- ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه حسابداری

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار

چکیده

ثبات اقتصادی یا تساوی و عدالت بین نسلی مستلزم حفظ و نگهداری رفاه اجتماعی با استفاده از تصمیم‌گیری در زمینه سرمایه‌گذاری در انواع مختلف دارایی‌ها می‌باشد. تحت شرایط خاص، میزان مصرف را می‌توان با استفاده از منابع تهی شونده یا انواع مختلف سرمایه طبیعی، به هنگامی که سعی بر بوجود آوردن دیگر منابع سرمایه‌ای می‌شود، بصورت پایدار حفظ و نگهداری نمود. از نقطه نظر تئوریکی، این انتخاب‌ها شامل استفاده از یکسری از قواعد مرتبط با قیمت‌های حسابداری می‌باشد. این سئوال بعنوان یکی از یافته‌ها و تلویحات قیمت‌های حسابداری مطرح می‌باشد که بیان کننده نقش‌های کالاهای سرمایه‌ای مختلف در تحصیل اهداف اقتصادی می‌باشد.

قانون هارتویک (Hartwick) اینگونه عنوان می‌دارد که در صورتی می‌توان یک اقتصاد را به صورت پایدار حفظ نمود که ارزش مجموع سرمایه گذاری خالص در اقتصاد، بر حسب قیمت‌های حسابداری ارزیابی شده، صفر باشد. نقش اعمال شده برای یک مدل اقتصادی خاص تجریدی، بیان کننده اهداف اجتماعی متفاوت از اهداف مشخص شده‌ای می‌باشد که بر اساس آن حسابداری ملی بنیان گذاشته شده است. اهداف مختلف، قیمت‌های حسابداری متفاوتی را می‌طلبند. از آنجایی که این قیمت‌ها ممکن است درست نباشند، قاعده سرمایه‌گذاری- خالص- صفر با استفاده از قیمت‌های حسابداری ملی موجود نمی‌توانند شرایط لازم را برای ثبات اقتصادی بوجود آورند.

با این وجود، حسابداری محیطی بعنوان ابزاری تلقی می‌شود که قابلیت مشارکت قابل توجهی را در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی دارد. این مقاله بر مبنای چنین ایده‌هایی گسترش یافته است و بر این اساس نسبت به بحث در زمینه منابع طبیعی، هزینه‌ها و سودهای محیطی ناملموس در حسابداری سبز در شرکت‌ها و همچنین در سطح اقتصادی اقدام می‌نماید. تکنیک‌های شایع ارزیابی منابع و حسابداری استاندارد شرکتی بعنوان مبنایی برای این انبساط و حرکت به سمت ارزیابی‌ها و حسابداری مرتبط با تصمیم‌گیریهای محیطی بشمار می‌آیند.

کلمات کلیدی: ثبات و پایداری، حسابداری سبز، قیمت‌های حسابداری، سرمایه گذاری

حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار

آمارهای اقتصادی و تصمیم‌گیریها

معنای پایداری یا ثبات یک جامعه چیست؟ برای تحصیل ثبات یک جامعه چه اموری را باید انجام دهد؟ آیا میزان ثبات را می‌توان اندازه‌گیری نمود؟ در خصوص چنین سوالاتی است که افراد ممکن است نه تنها بر حسب حرکت به سمت اهداف جامعه پایدار جذب شوند، بلکه ابهام چنین مفهومی خود بعنوان یک نقطه جاذبه برای این پدیده بشمار می‌آید. در یک اظهار مکرراً بازگو شده، براندتلند (Brundtland) (1987) مباحث مرتبط با تراز بین نیازهای حال و آتی را گزارش نموده است. اما این نیازها مشخص نگردیده و مهمتر از آن چنین ترازی، که می‌بایست اعمال گردد، نیز بخوبی مشخص نشده است. در سالهای حائل، ایده ثبات، کلیه تفکرات استدلال کنندگان را در بر گرفته و چنین خصیصه‌ای را برای جامعه بعنوان یک فاکتور ایده‌آل در نظر گرفته‌اند که شامل اهداف مختلفی نظیر محافظت محیطی، پایداری آب و هوایی، حذف فقر، دل‌نگرانیها در زمینه رفاه نسل‌های آینده، مشارکت خوب و حاکمیت اجتماعی، مشمولیت اجتماعی،‌ حفظ جوامع کوچک، روشهای زندگی و غیره می‌باشد.

اقتصاد‌دانی که مسایل مرتبط با ثبات اقتصادی را در نظر می‌گیرد، این سوال را از خود خواهد پرسید که آیا این مفهوم را می‌توان بخوبی و دقت تعریف نمود و بصورت ویژه آیا آمارهایی وجود دارند که بتوانند معرف این مسئله باشند که میزان تناسب اعمال رویه‌های پایدار در یک جامعه چقدر خواهد بود. آمارهای اقتصادی بوسیله موسسات آماری دولتی جمع‌آوری می‌شوند که نسبت به ثبت هزینه‌های مشتریان، تبادلات سازمانی در زمینه درون‌دادها به برون دادها و فعالیت‌های سازمان‌های غیر انتفاعی اقدام می‌نمایند. هر یک از این مولفه‌‌ها بعنوان تراکنش بازار بشمار آمده که شامل متغیرهایی نظیر کالاها، قیمت کالاها، محصول و درآمد می‌باشند. درآمدهای کالاهای مختلف را می‌توان بایکدیگر جمع نمود تا اجتماعی از داده‌های آماری حاصل آید. معروفترین چنین داده‌هایی را می‌توان بعنوان محصول ناخالص ملی بشمار آورد که بوسیله دولت جهت سیاستگذاری و بمنظور تاثیرگذاری بر روی سطوح اشتغال و تورم تعیین می‌گردد. با این وجود، لازم به تذکر است که مقادیر متنوعی از زیر مجموعه داده‌ها نیز وجود دارند.

آنچه که برای یک جامعه مدرن مهم می‌باشد را می‌توان با استفاده از چنین آمارهایی بیان داشت. با این وجود، مقادیری نیز وجود دارند که نمی‌توان آنها را از طریق این آمارها تفسیر نمود. برای بسیاری از کالاهای محیطی به جای وجود قیمت تنها معیار مقدار سنجش مد نظر می‌باشد. بر این اساس این گونه کالاها را نمی‌توان در آمارهای بازاری مشارکت داد و بنابر این‌، این آمارها برای مشخص نمودن آنچه که برای سیاست‌گذاری مهم می‌باشد، ناکافی می‌باشند.

برخی از محیط شناسان دارای این احساس می‌باشند که موارد عدم تکامل یا نقص اجتناب ناپذیر می‌باشند و بر این اساس اقتصاد (بازار) تنها بعنوان بخشی از محیط بشمار می‌آید. در یک مفهوم آشکار و فیزیکی،‌ کلیه فعالیت‌ها در محدوده دنیای طبیعی رخ می‌دهند. در مفهوم تجریدی، با این حال، اقتصاد محدود به کالاهای بازاری نمی‌باشد. اقتصاد مطالعه این موضوع می‌باشد که چرا و چگونه انسانها نسبت به اتخاذ تصمیم اقدام می‌نمایند. جامعه بصورت متوالی تصمیماتی را در خصوص محیط زیست اتخاذ می‌کند، بطور مثال: چه میزان زمین را می‌بایست برای حیات وحش در نظر گرفت، چه مبالغی را باید جهت کنترل آلودگی مصرف کرد و موارد مشابه. بدین روش محیط بعنوان بخشی از اقتصاد بحساب خواهد آمد.

حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار

حسابداری سبز

در یک اقتصاد حقیقی انواع مختلف سرمایه وجود دارد. سرمایه در حقیقت بعنوان یک کالا بشمار می‌آید، حتی یک کالای تجریدی نظیر دانش یا کیفیت محیطی نیز در این مقوله قرار می‌گیرد. در این رابطه، تصمیماتی را می‌توان در خلال زمان، بمنظور مشارکت در اهداف اساسی مربوطه اتخاذ نمود. هر گونه تغییر (مثبت یا منفی) در هر یک از کالاهای سرمایه‌ای بعنوان یک سرمایه‌گذاری خالص در نظر گرفته می‌شود. ارزش سرمایه‌گذاری خالص از طریق ضرب تغییر فیزیکی با قیمت اعمال می‌گردد که مشارکت کالای سرمایه‌ای در اهداف اساسی را تضمین می‌نماید.

اقتصاد‌دانان معمولا اهداف اساسی را با استفاده از یک تابع رفاه مطلوب بیان می‌دارند. رفاه مطلوب ارزش جاری مصرف آتی می‌باشد. روش سود مرکب بمنظور کاستن از سطح کاهش آتی در هر یک از زمان‌های آینده با برگشت به زمان حال بوسیله ضرب آن به ضریب تنزیل اعمال می‌گردد که برای زمان‌های آتی مرتبط با آینده کمتر است. مقادیر تنزیل برای کلیه زمان‌های آتی در یک آینده نامشخص جمع شده تا آنکه سطح رفاه مشخص شود.

تابع رفاه مطلوب یا سودمند را می‌توان از نقطه نظر ریاضی بمنظور نشان دادن بهره جاری در زمینه رفاه اجتماعی (نرخ بهره ضربدر سطح رفاه)  بکار گرفت که مساوی مجموع مقدار مصرف و سرمایه گذاری خالص یا NNP می‌باشد. مهمترین فرم کلی درآمد در حقیقت همان بهره یا سود است: حتی دستمزد فردی را می‌توان بعنوان بهره ظرفیت طول عمر کاری آن فرد در نظر گرفت. بطور تئوریک، NNP مساوی با درآمد از مقدار کلی سرمایه اجتماعی می‌باشد.

ثبات پذیری

ثبات دارای معنی بسیاری برای مردم می‌باشد. با این وجود، هر یک از تعاریف مربوط به ثبات پذیری می‌بایست چیزی را که بنام سرمایه بین نسلی یا میان نسلی خوانده می‌شود را در خود جای داده باشند. در آنالیز استفاده از منابع تمام شدنی، مثل نفت، زمان اتمام، سالو(Solow) (1974) معیارهای ذیل را بکار گرفت: موفقیت یک جامعه می‌بایست بر مبنای استاندارد زندگی حداقل یک نسل خوشبخت باشد که نگاه خود را از حال به سوی آینده دوخته‌ است. هدف وی، که بنام اهداف حداکثر خوانده می‌شود، به حداکثر رسانی حداقل استاندارهای زندگی می‌باشد، هدفی که بطور مطلق در تقابل با مطلوبیت حداکثری ارزش امروزی می‌باشد. فاکتورهای تنزیل، که بوسیله آن مصرف نسل‌های آتی بصورت یکنواخت وزن خود را در رفاه مطلوب از دست می‌دهند، بعنوان یک فاکتور تساوی در نظر گرفته نشده و از اینرو کاربردی ندارد. در مدل سالو، این نکته از منظر ریاضی مشخص می‌باشد که با داشتن یک منبع قابل اتمام نفت و نرخ بهره ثابت، در صورتی که مقادیر ارزش‌های جاری به حداکثر برسد، ثبات اقتصادی حاصل نخواهد شد. از طرف دیگر، در صورتی که سرمایه تولیدی (یا هر یک دیگر از موجودی‌های مولد، که جامعه بر آنها کنترل دارد) قابلیت ثبات کافی برای نفت (سرمایه طبیعی) را داشته باشد، بنابر این یک سطح ثابت مصرف وجود خواهد داشت که بصورت دائمی از طریق بوجود آوردن سرمایه تولیدی تداوم خواهد داشت، آن هم بهنگامی که سرمایه طبیعی بصورت متقارن به صفر می‌رسد.

توسعه پایدار

علاقه کشورهای در حال توسعه بر مبنای تعمیم و گسترش پایداری می‌باشد که بر اساس آن مصرف فزاینده را تحت کنترل گرفته تا آنکه نهایتاً یک حالت توسعه یافتگی بدست آید. مینک (Mink) (1993) ارتباطات بین فقر و آشوب‌های محیطی و همچنین سیاست‌های شکستن  فقر با استفاده از یک محیط تجزیه شده را مورد بحث قرار داده است. سالو(۱۹۹۳) کاملاً با این عقیده موافق است.

تلویحات اقتصادی حسابداری سبز

قاعده محاسبه قیمت‌های ماکزیمم برای پایداری و ثبات یک اقتصاد نیازمند بهره‌گیری از دانش قدرتمند آماری می‌باشد. حسابهای مربوط به ثبات پذیری بعنوان یک تعدیل یا تعمیم بشمار نیامده، بلکه بعنوان یک جدایی کامل از حساب‌های ملی بشمار می‌آیند. همچنین، هیچ‌گونه تدارکی برای رشد (توسعه پایدار) در یک برنامه ماکزیمم دیده نشده است. در عمل، حسابداری پایدار می‌تواند دارای نقص‌های جدی ذیل باشد:

۱- قیمت‌های حسابداری کلیه منابع را می‌بایست از راه‌حل مرتبط با مشکل افق – نامحدود یافتن سطح پایدار مصرف مشخص و معین نمود.

۲- در دنیای غیر قطعی،‌ قیمت‌ها را باید با توجه به شناخت اصلی رخدادهای محیطی تصادفی از طریق محاسبات جدید و حد مطلوب آنها آپدیت یا بروز رسانی نمود.

۳- حالت مطلوب را می‌بایست با کمک قیمت‌های بازاری محاسبه نمود.

سهم خواهی یا جستجوی غیرقانونی درآمد، در حقیقت بمعنای عبارتی است که به استفاده از قدرت دولت برای تحصیل سود و مصالح خاص در مقابل با مصالح عمومی اشاره دارد. اقتصادهای مرتبط با این اصل اینگونه اذعان می‌کنند که مقامات در هر یک از اقتصادهای حقیقی ممکن است در معرض فشارهای گروه‌های ذینفع در تعیین قیمت‌هایی باشند که می‌بایست آنها را در اعمال سیاست‌ها در زمینه پایداری اقتصادی بکار گرفت. در بین منافع خاص در این خصوص می‌توان طرفداران محیط زیست را دخیل نمود. همانند هر فرد دیگر، پیشنهادات سیاسی آنها معمولاً شامل قربانی نمودن مصالح دیگر اشخاص بجای مصالح خود آنها می‌باشد. هوتلینگ (Hotelling) (1931)، بطور مثال، این موضوع را مشخص نمود که در زمینه طرفداری از افزایش‌های قیمت و متعاقب آن کاهش تقاضا، محافظه‌ کاران ممکن است بعنوان عاملین انحصارگرایان نقش خود را بازی کنند. این فشارها با توجه به فهم هر یک از موارد غیر قطعی مهم رخ می‌دهد. این موارد می‌توانند در کشورهای در حال توسعه دارای قدرت بوده و در نتیجه پیامدهای مخربی را به همراه داشته باشند.

یک مرحله عملی

شرکت‌ها نیز می‌بایست نسبت به انجام حسابداری‌های محیطی اقدام ‌کنند. NNP سبز ممکن است بصورت تجریدی جلوه‌گر گردد و دارای اطلاعاتی در نظر گرفته شود که با تصمیم‌گیریهای شرکت مرتبط نمی‌باشد. بعنوان آماری خلاصه برای مجموعه موارد اقتصادی، این مورد نشان دهنده گوناگونی گسترده در زمینه تصمیم‌گیریها اعمال شده در کل اقتصاد نمی‌باشد. اما صرف این مورد را می‌توان بعنوان خلاصه‌ای تصور کرد که بصورت بی‌ربط با مقوله‌های کاری ما است و در حقیقت بعنوان یک درک نامناسب در نظر می‌باشد.

حسابداری محیط زیست یا توسعه پایدار

نتیجه‌گیری

روش پیشرو بنظر روشن می‌باشد: پذیرش این حساب‌ها همانند تراکنش‌های تجاری. تعدیل هزینه‌های غیر قیمتی و سودها و مزیت‌های آن جهت فراهم آوردن آماری که بر اساس آن بتوان نسبت به بوجود آوردن و ارزیابی سیاست‌های اجتماعی به روش مشابه با حسابداری تجاری در شرکت‌های بازرگانی اقدام نمود. حسابداری درست بعنوان یک مبحث اقتصادی مناسب مطرح می‌باشد و حساب‌های مناسب نیز حساب‌های درستی را عرضه می‌دارند.

جامعه می‌تواند با استفاده از حساب‌های اقتصادی سود و مزیت مد نظر را حاصل نماید و بر این اساس دیگر انتظاری از آنچه آنها قابلیت انجام آن را ندارند نمی‌رود. اشخاصی که بعنوان یک منتقد و شخص شکاک به موسسات اجتماعی می‌نگرند، می‌توانند شامل اشخاصی باشند که این تفکر را در ذهن دارند که رشد بازار اقتصاد منجر به تنزل وضعیت اکولوژیکی و اجتماعی می‌شود و بر این اساس آنها این شک را در خود پرورش می‌دهند که حساب‌های ملی، حتی در صورتی که جهت شامل شدن ارزیابی‌های سود – هزینه‌ تعدیل گردیده‌اند بتوانند ارزیابی درستی را در خصوص موارد سوء استفاده از محیط داشته باشند. حسابداری سبز روش حسابداری جهت تامین پایداری را عرضه نداشته و بر این اساس نمی‌توان آن را مورد سنجش قرار داد یا اعمال کرد. در صورتی که شخصی آماده پذیرش این مقوله باشد که بازار، بوسیله دولت کنترل، محدود و باز داشته‌ می‌شود، می‌توان اینگونه اذعان داشت که حسابداری سبز روشی را برای همکاری ارزشهای اجتماعی  کالاهای غیر قیمتی در تفکرات اقتصادی ارائه می‌نماید. بنابر این برخی از هزینه‌ها و پتانسیل تحصیل ارزش اهداف اجتماعی در پاراگراف اول ذکر شده‌اند را می‌توان بخوبی درک نمود.

این تئوری براحتی در برابر اجرای آن قابل قیاس می‌باشد. شفافی بعنوان یک خصیصه کاملاً مطلوب سیاسی مخصوصاً برای کشورهای درحال رشد مطرح است. حساب‌های ملی بخوبی درک گردیده و براحتی قابل محاسبه می‌باشند و دارای روال‌های قابل فهم مناسبی هستند. آنها محدوده سهم‌ طلبی دولتی را کاهش می‌دهند. گسترش این حساب‌ها ممکن است بعنوان یک مرحله عملی جهت شناسایی نقش کالاهای غیر بازاری و خدمات مرتبط در تصمیم‌گیریهای اقتصادی، منطبق با آنچه بوسیله سالو (Solow) (1993) جستجو شده است، مد نظر باشند.