جنبه های بالینی متامفتامین

جنبه های بالینی متامفتامین – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه پزشکی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

جنبه های بالینی متامفتامین

مقدمه

متامفتامین، که در سال ۱۸۹۳تولید شد، یک محرک مصنوعی است که بر روی سیستم عصبی مرکزی و دیگر سیستم های اصلی بدن اثر می گذارد. تا سال ۱۹۵۱ برای بدست آوردن متامفتامین و محصولات دارای آمفتامین، هیچ نسخه ای لازم نبود. نسخه ها برای انواع مختلف این مواد مخدر در دهه ۱۹۶۰، به صورت رایگان توزیع می شدند و در نتیجه در طول این دوره، سوء مصرف متامفتامین و وابستگی به این مواد مخدر افزایش یافت. “کراک”و یا “کریستال” نام های دیگر متامفتامین هستند که در دهه ۱۹۶۰ بسیار طرفدار پیدا کردند و “یخ”، نوع دود کردنی متامفتامین، در اواخر دهه ۱۹۸۰در هاوایی رواج یافت. سیر تکاملی مصرف متامفتامین بین سالهای ۱۹۸۸ و ۲۰۰۸ متفاوت می باشد. بسیاری از بخش های ایالت متحده امریکا، در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۹۰ با افزایش مشکلات متامفتامین مواجه بودند، هر چند که اوج مصرف متامفتامین در بخش های غربی کشور به خصوص جوامع روستایی و حومه شهر بود. دلیل اصلی رشد مصرف متامفتامین، در دسترس بودن پزادوفدرین، ماده اصلی تشکیل دهنده متامفتامین، می باشد که دربسیاری از داروهای ضد سرماخوردگی مثل سودافید (Sudafed) و نیکیل (Nyquil) و دی کلاریتین(Claritin-D )وجود دارد. تولید و توزیع متامفتامین می تواند در آزمایشگاههای کوچک زیرزمینی تا اتحادیه های بزرگتر و کارتل های مواد مخدر صورت گیرد.

 مصرف طولانی مدت متامفتامین اثرات ذهنی و جسمی شدیدی برای مصرف کننده دارد. کسانی که در معرض مکان هایی هستند که این مواد مخدر تولید می شود به خصوص کودکان، به دلیل انفجارها، آتش ها، ضایعات و گازهای سمی این مواد، از عواقب شدید سلامتی رنج خواهند برد. از این رو، سوء مصرف متامفتامین و وابستگی به آن، فشارهای جدی و اساسی را بر سیستم درمان، بهداشت و درمان، نظام قضائی، و رفاه اجتماعی تحمیل می کند. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ دولت فدرال و بسیاری از ایالت ها، قوانین کنترل بسیار سخت و جدی برای ماده متشکله متامفتامین، تحمیل نمودند که به موجب آن خرده فروشی داروهای دارای پزادوفدرین را محدود می کردند. این محدودیت ها به طور جدی، در دسترس بودن متامفتامین را کاهش داد و در نتیجه در بسیاری از بخش های ایالت متحده آمریکا، موجب افزایش قیمت آن شد.

جنبه های بالینی متامفتامین

 اثر نوروبیولوژیک متامفتامین

 اگر چه، مصرف اولیه متامفتامین به دلایل متفاوت اجتماعی – فرهنگی و روانی می باشد، اما زمانی که برای اولین بار این ماده وارد بدن شود تغییرات عمیقی در ساختار شیمیایی مغز ایجاد می کند. متامفتامین باز جذب دوپامین آزاد شده در شکاف سیناسپی را مسدود می کند و در نتیجه منجر به افزایش سطح دوپامین درسیناپس عصب ها، در هسته های اکامبنز و دیگر بخش های مزولیمبیک مغز می گردد. مصرف طولانی مدت و مزمن متامفتامین منجر به پایین آمدن سطح گیرنده های دوپامین شده و در نتیجه افزایش وابستگی به این ماده، یعنی از دست دادن کنترل و مصرف اجباری متامفتامین را در پی دارد. هم چنین، مصرف متامفتامین منجر به از دست دادن انتقال دهنده های دوپامین می گردد ( به عنوان نشانگر پایانه دوپامین) که با کم شدن سرعت عملکرد و افت حافظه و تمرکز و عملکردهای شناختی مانند کنترل مهاری همراه هستند. علاوه بر این، متامفتامین غلظت سیتاپلاسمیک دوپامین را افزایش داده، که سبب ازدیاد اکسیداسیون گردیده که خود برای پایانه های عصبی سمی هستند. این متامفتامین مخدر اعصاب به دلیل اینکه اثر طولانی تری در بدن باقی می گذارد مورد توجه است.

جنبه های بالینی متامفتامین

اثرات حاد مصرف متامفتامین و وابستگی به آن

نشعگی، افزایش فشارخون، افزایش دمای بدن، افزایش سرعت تنفس و ضربان قلب از اثرات حاد مصرف متامفتامین می باشند. دیگر علائم بالینی کوتاه مدت مصرف این داروی مخدر، کاهش خستگی، کم اشتهایی، افزایش انرژی، افزایش میل جنسی، افزایش اعتماد به نفس می باشد. بسته به ماهیت و میزان سوء مصرف متامفتامین، اثرات روانی منفی این مصرف می تواند شامل: گرفتگی شدید عضلات معده، لرزش در اندام، دندان قروچگی، اختلال در عادت ماهیانه، بی خوابی و مورمور شدن یا احساس اینکه کرمی در زیر پوست می لغزد، می باشد. مصرف طولانی مدت و مزمن متامفتامین می تواند منجر به بیماری های مرگ آور و بسیاری از ناتوانایی های دیگر شود.

جنبه های بالینی متامفتامین

مصرف متامفتامین، رفتارهای جنسی و بیماری های واگیردار

مصرف متامفتامین در بین مردان هم جنس گرا بسیار رایج است. مطالعات متعددی رواج مصرف این دارو را در بین هم جنس گرایان مرد تایید می کنند. در یک تحقیق بر روی مردان هم جنس گرا (۱۵ تا ۲۲ سال) در هفت شهر ایالت متحده امریکا، ۳۲%(لس آنجلس)، ۵/۲۸%(سان فرانسیسکو)، ۲/۲۸%(سیتل)، از مردان اظهار داشتند که در ۶ ماه گذشته متامفتامین مصرف می کردند. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که رابطه بسیار قوی بین مردانی که با هم جنسان خود سکس دارند و متامفتامین مصرف می کنند، با انتقال بیماری های عفونی HIV/ AIDS و دیگر عفونت های انتقالی از راه جنسی(مثل سیفلیس)، نسبت به مردانی که با مردان دیگر سکس دارند اما متامفتالین مصرف نمی کنند، وجود دارد.

جنبه های بالینی متامفتامین

 مبتلایان به متامفتامین

جوانان

 در حالی که روند ملی، تمرکز بر روی مصرف کنندگان متامفتامین در سنین زیر ۲۴ سال، بوده اما در بعضی مناطق جغرافیایی نشانه هایی از مشکلات بسیار زیاد با مصرف متامفتامین برای این جمعیت وجود دارد. اطلاعات محلی و ایالتی بدست آمده از برنامه های درمان، حاکی از آن است که مسئله مصرف متامفتامین در بین جوانان یکی از عمده ترین مشکلات است. Phoenix House بزرگترین مرکز درمان در جنوب کالیفرنیا گزارش داده است که در سال ۲۰۰۵-۲۰۰۶ نیمی از پذیرفته شدگان در این مرکز را جوانان تشکیل می دادند، که این میزان نسبت به سال ۲۰۰۲، دو برابر افزایش یافته است. زمانی که مراجعه کنندگان را از لحاظ سنی بررسی کنیم می بینیم جوانان بالاترین نسبت را نشان می دهند که البته مصرف متامفتامین در بین کوچکترها(۱۲-۱۷سال) نیز مسئله آمیز است.

زنان

تحقیقات نشان می دهند تقریبا میزان مصرف متامفتامین توسط زنان با مردان برابر است. تقریبا نیمی از (۴۶%) مراجعه کنندگان برای درمان، با هزینه دولت را زنان بزرگسال مصرف کننده متامفتامین، در مقایسه با ۳۱ درصد از مصرف کنندگان دیگر مواد مخدر(یعنی هروئین، الکل، ماری جوانا)تشکیل می دهند.

 بر اساس تحقیقات، زنان سریع تر از مردان به موادمخدر وابسته می شوند که از این رو برای آنها پیامدهای مضرتری وجود دارد و زمانی که برای درمان مراجعه می کنند نسبت به مردان مراجعه کننده بیشتر از نظر روانی مشکل دارند. مطالعات بسیار زیادی که بر روی مقایسه زنان معتاد و مردان معتاد صورت گرفته نشان می دهند که زنان معتاد در مقایسه با مردان معتاد بسیار زیاد در مورد کم توجهی، ناراحتی های روحی و تجاوز در گذشته، سخن می گویند. در واقع ۷۰ تا ۸۵% از زنان معتاد به متامفتامین، اظهار می دارند که مورد تجاوز جنسی و ضرب و شتم جسمی قرار گرفته اند. این پیشینه تاریخی منجر به ازدیاد احتمال وجود خشونت در خانواده در بزرگسالی و اعتیاد مزمن، شرکت در جرائم، بی خانمان شدن و بیماری های جنونی می شود.

زنان حامله مصرف کننده متافتامین و کودکان آنها

مصرف متامفتامین توسط زنان حامله، عمده ترین مسئله بهداشت عمومی در ایالت متحده امریکا می باشد. زنان حامله مصرف کننده متامفتامین در مقایسه با دیگر زنان حامله ۵/۳ برابر احتمال اینکه کودکان با وزن پایین به دنیا بیاورند یا کودکان زودرس داشته باشند، بیشتر است. Winslow و همکارانش می گویند زنان حامله که مصرف کننده متامفتامین هستند، این متامفتامین باعث می شوند تا جفتشان از هم جدا شود و یا دچار عقب افتادگی رشد در داخل رحم شده و یا اینکه کودکان زودرس به دنیا بیاورند. تا به امروز، تحقیقات کمی در مورد اثر متامفتامین بر روی رشد جنین صورت گرفته است. Smith و همکارانش که اخیرا بر روی اثر عصبی-رفتاری زنان حامله پیش از تولد، که در معرض متافتامین قرار گرفته اند (که با سنجش مکونیم و خود گزارشی بدست می آید) در یک تحقیق طولی، کار می کردند، به این نتیجه رسیدند که در معرض متامفتامین بودن منجر به افزایش فشار بر روی سیستم عصبی مرکزی می شود. در سه ماهه اول افزایش استرس برای ترک وجود دارد و در سه ماهه سوم با ضعف در حرکت همراه است.

تخلفات

 میزان حبس و دیگر مسائل قضایی برای معتادان متافتامین افزایش یافته است، به این معنی که رابطه قوی و مثبت بین اعتیاد به متامفتامین و انجام کارهای غیر قانونی وجود دارد. از سال ۲۰۰۲، نظام قضایی بالاترین رجوع کننده افراد برای درمان متامفتامین بوده است. آمارهای ملی اخیر نشان می دهند که نسبت پذیرفته شدگان در دادگاه ها برای سوء مصرف متامفتامین یا امفتامین ۴۹% در مقایسه با ۳۴% برای دیگر موادمخدر، بوده است. در کالیفرنیا بیش از نیمی از متخلفانی که از دادگاه ها برای درمان رجوع داده شدند مصرف کننده متامفتامین بودند.

 متخلفان مصرف کننده متامفتامین که خواستار درمان هستند، ممکن است تحت درمان های مختلف و متناسب با شخصیت آنها قرار گیرند. بررسی ها نشان داده که دادگاه مواد مخدر (drug court ) برای درمان، نتایج خوب و موفقیت آمیزی داشته اند . “دادگاه مواد مخدر” دارای اجزای کلیدی: ادغام درمان همراه با فرآیند رسیدگی به پرونده جنایی، شناسایی زود هنگام و رجوع دادن این مجرمین به این برنامه، ارائه زنجیره ای از خدمات درمانی، تست الکل و مواد مخدر و تعاملات قضایی می باشند.

جنبه های بالینی متامفتامین

مدیریت بالینی مصرف کنندگان متامفتامین

مدیریت مسمومیت با متامفتامین

تحریک حاد با مسمومیت متامفتامین یکی از رایج ترین شرایطی است که مصرف کننده را مجبور می سازد تا به دنبال درمان پزشکی باشد. و صحبت کردن با بیمار در محیط بسیار آرام اولین اقدامی است که توسط پزشکان صورت می گیرد. سم زدایی می تواند با استفراغ یا شستشوی معده برای خارج کردن قرص های متامفتامین انجام گیرد. اما زمانی که متامفتامین به رگ تزریق و یا از راه کشیدن وارد بدن شود باید از زغال( charcoal) و دیگر مواد دارویی از قبیل آمونیوم کلرید یا از کلئیدیرین استفاده کرد تا به سرعت این ماده را از دستگاه گوارش خارج ساخت.

مدیریت جنون حاد ناشی از متامفتامین

علائمی که با مصرف متامفتامین منجر به جنون در فرد می شود با دیگر علائم اختلالی که ممکن است قبل از زمان مصرف مواد مخدر وجود داشته باشد برای تشخیص بسیار دشوار است. اما قبل از درمان بایستی حتما تشخیص قطعی انجام گیرد. معتادان متامفتامین اغلب از توهم شنوایی، یه حالتی از اسکیزوفرنیا، و توهم بینایی، توهم بویایی، و توهم در حس لامسه رنج می برند. علائم جنون ناشی از متافتامین شامل: هذیان گویی در مورد آزار و شکنجه، توهم در حواس ها (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی)، فعالیت های بدنی بیش از اندازه و تکراری، بی نظمی و اختلال در خلق، بد گمانی و سوء ظن، فقدان لذت و افسردگی، ضعف در سخن گفتن و هذیان گویی و پرخاشگری می باشد.

 مدیریت جنون مزمن ناشی از متامفتامین

علائم دائمی و شدید بیماران دارای جنون بسیار شبیه مبتلایان به بیماری اسکیزوفرنیا می باشد که برخی پزشکان از نظر بالینی این علائم را برابر می دانند. صرف نظر از گفته و نظریات، علائم اسکیزوفرنیا و جنون حاد ناشی از متامفتامین به آسانی قابل تشخیص نمی باشد و درمان ها برای این بیماری همانند درمان های صورت گرفته قبلی می باشد. (جدول ۱)

 مدیریت عدم مصرف متامفتامین

 علائم عدم مصرف متامفتامین خستگی شدید، نقص در عملکردهای شناختی، احساس افسردگی، کم خوابی و گیجی می باشد. برای اکثر افرادی که در حال گذر از مرحله اولیه ترک این ماده مخدر هستند یا برای مدتی عدم مصرف داشته اند، اکثر این علائم طی ۲-۱۰روز از بین می رود . استراحت کردن، ورزش کردن و رژیم غذایی سالم می تواند بهترین روش درمان در زمان عدم مصرف باشد. کسانی که دارای پریشانی های زیاد یا اختلال در خواب اند ممکن است به درمان بنزودیاسپین ها پاسخ مثبت نشان دهند اما افسردگی شدید و فقدان لذت که همراه با مراحل اولیه ترک است، بدون هیچ واسطه ای از بین می روند. پزشکان باید حتما از کم شدن آب بدن و هایپر ترمی آگاهی داشته باشند. ولع مصرف مواد مخدر ممکن است با درمان های رفتاری و یا دوره ای که در خانه تحت مراقب ها صورت می گیرد، رفع شود.

جنبه های بالینی متامفتامین

مصرف متامفتامین و اختلالات همراه آن

اکثر معتادان متامفتامین که برای درمان با علائم جنونی مراجعه می کنند، میزان درجه ای که بتوان این علائم را به دلیل مصرف متامفتامین نسبت داد، بسیار دشوار است. در مطالعات اخیر بر روی عوامل پیش بینی برای تشخیص مصرف متامفتامین با افسردگی شدید، Glasner-Edwards و همکارانش دریافتند که داشتن خود کشی در دوران زندگی و علائم افسردگی کنونی( که با پرسشنامه اندازه گیری بک، محاسبه می شود ) دو تا پیش بینی کننده های قوی برای تشخیص معتادان متامفتامین هستند.

 از نظر پزشکی اقدام به خودکشی عمده ترین نگرانی موجود در مورد معتادان متامفتامین می باشد. برخی از تحقیقات نشان داده اند که مسمومیت مربوط به متامفتامین، عدم مصرف، و علائم جنونی در بالا بردن خطر افسردگی و خودکشی بسیار تاثیرگذار است. اخیرا در یک پژوهش، مشخص شده است که تزریق مواد مخدر، داشتن علائم افسردگی و سابقه پزشکی از حملات جنونی از عوامل قطعی برای اقدام به خود کشی در معتادان متامفتامین می باشند.

نتایج درمان با مصرف کنندگان متامفتامین

مطالعات بسیار زیادی بر روی ارزیابی پیامدهای درمانی مصرف کنندگان متامفتامین صورت گرفته است. مراجعه برای درمان، حداقل ۹۰روز درمان را ادامه دادن، و اتمام دوره های درمان از نتایج مثبت درمان های این بیماری بوده است. عوامل خطرناک برای پیامدهای درمان ناقص، را می توان مصرف روزانه متامفتامین، مصرف متامفتامین از طریق تزریق، داشتن تحصیلات پایین تر از دبیرستان، مراجعه افراد جوان برای درمان، ناتوانایی ها، مصرف چند نوع مواد مخدر، تجاوز به کودکان، و داشتن اختلالات روانی، و یا افسردگی شدید نام برد. درمان مراجعه کنندگان و تلاش های صورت گرفته در دوران بهبود، یعنی طی کردن برنامه ” ۱۲ گام برای شرکت کنندگان” از نتایج مثبت این درمان بوده است. تحقیقات هم چنین نشان داده اند که پاسخ زنان و مردان در طی کردن دوره های درمان و اتمام آن دوره برابر است، اما زنان در مقایسه با مردان پیامدهای درمانی بهتری را نشان می دهند یعنی رابطه خود را با خانواده اشان بیشتر بهبود داده و مشکلات پزشکی کمتری را نشان می دهند. تا به امروز مطالعات بسیار محدودی بر روی درمان های طولانی مدت، من جمله پیامدهای روانی- اجتماعی مصرف این ماده مخدر صورت گرفته است.

روش های درمانی برای سوءمصرف کنندگان متامفتامین و وابستگی به آن

اکثر مطالعاتی که بر روی تاثیر درمان ها برای مصرف کنندگان مواد محرک انجام گرفته، بیشتر بر روی مصرف کنندگان کوکائین و نه متامفتامین صورت گرفته است. برخلاف تفاوت هایی که در بین این دو گروه در مورد اثرات شناختی و روانی بر روی سلامت وجود دارد، هر دو گروه پاسخ های قابل توجهی را به درمان های رفتاری نشان داده اند.

 شواهد بدست آمده از درمان های رفتاری توسط نویسنده این کتاب و همکاران سند شده است. درمان های رفتاری اثرات عمیق تری من جمله کاهش مصرف متامفتامین در طول درمان، افزایش ماندگاری در درمان، کاهش استفاده از دیگر مواد مخدر، کاهش در انجام جرایم، و کاهش استفاده از روش های جنسی پرخطر توسط همجنس گرایان چه مرد و چه زن، را گذاشته است.

جنبه های بالینی متامفتامین

درمان های رفتاری برای سوءمصرف کنندگان متامفتامین و وابستگی به آن

درمان های شناختی

 درمان شناختی رفتاری، کوتاه مدت است و برای این است که مصرف کنندگان این دارو را ترک کنند و دیگر بازگشتی برای مصرف این دارو وجود نداشته باشد. فرض بر این است که فرآیند یادگیری نقش بسیار مهمی را در توسعه و ادامه سوء مصرف مواد ایفا می کند. عوامل کلیدی در درمان شناختی رفتاری به صورت زیر می باشد:

*آنالیز تابعی از سوء مصرف کنندگان مواد مخدر.

*آموزش شخصی در تشخیص حالت های عاطفی

*تمرین کردن، اینکه فکر کنند که دیگر این مواد را مصرف نمی کنند

*مهارت های مقابله، حل مشکلات، تصمیم گیری برای موقعیت های اورژانسی، و مهارت های روگردانی از مصرف

* بررسی فرآیندهای شناختی بیمار مربوط به نوع مصرف مواد مخدر

* شناسایی و شرح دادن پیامدهای خطرناک ناشی از مصرف این دارو

*تشویق و برگزاری جلسات فوق العاده برای اجرای مهارت ها

*تمرین مهارت ها در حین جلسات

 درمان شناختی رفتاری، ترک کردن مصرف مواد را با آموزش مهارت ترویج می دهند، که شامل یادگیری و تمرین استراتژی هایی برای: (۱) کاهش در دسترس بودن و در معرض مواد مخدر قرار گرفتن، (۲) واضح سازی برای متوقف سازی مصرف مواد مخدر از طریق گفتن پیامدهای مثبت و منفی مصرف(۳)، نظارت برخود، برای تشخیص موقعیت های خطر زا و استفاده ازآنالیز تابعی برای مصرف مواد، (۴)تشخیص ولع مصرف و گسترش استراتژی هایی برای مقابله با این ولع، (۵) شناسایی تصمیم گیری های به ظاهر بی ربط که ممکن است موقعیت های خطر زا را رواج دهد، (۶) آمادگی برای موقعیت های اورژانسی و مقابله با بازگشت دوباره به سوی مواد، (۷) مهارت های خودداری از مصرف مواد مخدر، (۸) شناسایی و مقابله با افکارها مبنی بر مصرف مواد مخدر. چندین نسخه و بسته های درمان شناختی رفتاری به صورت دستی وجود دارد که می توان درمان های موسسه بین المللی بر روی درمان شناختی رفتاری سوء مصرف مواد مخدر، یک روش ۱۲ جلسه ای، را نام برد.

مدیریت اقتضائی

مدیریت اقتضائی که به عنوان یک مشوق انگیزشی نیز شناخته می شود، یک مداخله برای سوء مصرف مواد مخدر می باشد، که از تقویت هایی برای انجام رفتارهای مطلوب(برای مثال تست ادرار عاری از مواد مخدر) به کار می گیرند. Roll و همکارانش آزمایشات بالینی را در چند مکان مورد پژوهش قرار دادند که در آن پروتوکل مدیریت اقتضایی علاوه بر یک برنامه درمان سرپایی معتادان متامفتامین ارزیابی می شد. شرکت کنندگان در این آزمایش با وجود شرایط مدیریت اقتضائی، عملکرد بالینی عالی را در اندازه گیری ها ( نمونه های منفی از مصرف متامفتامین در ادرار، تعداد هفته های پیاپی از ترک مصرف، میزان درصدی که این آزمایشات با وجود عدم مصرف مواد کامل شده است) نشان دادند. در حال حاضر، استفاده از روش مدیریت اقتضائی نسبت به دیگر تکنیک های منفرد بالاترین کاهش را در میزان مصرف متامفتامین دارد.

جنبه های بالینی متامفتامین

 دارو برای درمان سوء مصرف متامفتامین و وابستگی به آن

 یافته های اخیر در مورد اثرات سوء مصرف متامفتامین بر روی مغز و مکانیسم وابستگی به این ماده، فرصت هایی را برای کشف و توسعه دارو های جدید برای درمان وابستگی به متافتامین به وجود آورده است. اگرچه در بین بررسی های صورت گرفته بر روی داروهای متعدد برای درمان وابستگی به متافتامین، تنها تعداد اندکی داروها من جمله بوپروپیون پاسخ مثبت نشان داده اند، اما هنوز هم مطالعات پژوهشی در مورد کارآمدی و مفید بودن هر دارو برای درمان وابستگی به متامفتامین، بسیار اندک هستند. در آزمایشات کنونی که در حال انجام است از چندین ترکیب شامل، دی سولفیرام، ویگاباترین، مودا فینیل، باکلوفن، لوبلین، وارنیکلین، میرتازاپین، توپیرامات، آریپیپرازول استفاده شده است. کارهای صورت گرفته قبلی در تعیین کارآمدی ترکیباتی چون سرژلین و دیگر داروهای مناسب مثل، سرترالین، گاباپنتین، ریواستگمین، ریسپریدول و اوندانسیترون برای درمان های بالقوه وابستگی به متامفتامین شکست خورده اند. در یک پژوهش اروپایی در مقیاس کوچک، نشان داده شد که مصرف متیل فنیدیت می تواند در کاهش بازگشت افراد به مصرف دوباره مواد در زمانی که هنوز مدت کمی از ترک آنها از مصرف امفتامین می گذرد، اثر داشته باشند. اخیرا یک مطالعه ای در سوئد صورت گرفته که در آن یافت شده اگر نالتروکسون (ضد مواد مخدر که در درمان معتادان الکلی استفاده می شود) از راه دهان به افراد داده شود، در منع بازگشت مجدد افراد معتاد به مواد محرک زا بسیار موثر است، کتاب “تشخصیص و آمارها دستی از اختلالات روانی” ویرایش چهارم، در مورد وابستگی به متامفتامین.

روند آینده برای پژوهش و مطالعات

موضوعات تحقیق که بسیار مورد توجه هستند: شامل (۱) مکانیسم مولکولی بدن در هنگام مصرف متامفتامین و اثری که بر روی مسمومیت عصبی دارد؛ (۲) فعل و انفعال بین لیمبیک مغز که مسئول لذت و بخش جلویی مغز که کنترل کننده لیمبیک مغز است، (۳) آزاد سازی لیمبیک مغز در نتیجه گسستگی ساختاری و عملکردی در مغز. دانشی که از این تعاملات پیچیده به دست آمده است محقققان و پزشکان را به چالش وا می دارد و همچنین موقعیت های جدیدی را برای توسعه درمان های رفتاری و دارو درمانی برای درمان وابستگی به متامفتامین به وجود خواهدآورد.

صرفنظر از پیشرفت های صورت گرفته در درک علمی پدیده های رفتاری-عصبی با سوء مصرف متامفتامین، به کارگیری این دانش اغلب با تاخیر همراه است و یا اصلا به کار گرفته نمی شود. آن “جهان واقعی” که در آن پزشکان و محققان درمان های جدید خود را آزمایش می کنند و در آن بیماران را درمان می کنند، همیشه پذیرای یافته های این محققان در آزمایشگاه ها نیست و بدون مستولی شدن بر تمام موانع هرگز به دلیل سود و منفعت دارویی بیرون داده نمی شود.

اولین مرحله برای درمان معتادان متامفتامین، آگاهی کامل از تمام تحقیقات و پژوهش های صورت گرفته تا آن زمان می باشد. البته بایستی به مصرف کنندگان آگاهی کامل در مورد اثرات منفی و مثبت مصرف متامفتامین و عدم مصرف آن داده شود. برای اینکه برخی از این آگاهی ها انجام گیرد برنامه های درسی جدید بایستی در تمام سطوح آموزش از دوره لیسانس و بعد از آن وارد شود. حتی برنامه های جدید برای تنظیم جمعیت گسترش داده شود که از این رو پزشکان می توانند به صورت علمی روش های قطعی درمان و داروهایی برای اعتیاد را کشف کنند.