مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه حشره شناسی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

کتاب مدیریت آفات شهری: یک دیدگاه محیطی

 فصل ۱۰

تکنولوژی مدیریت مستقل و پایدار موریانه در استرالیا

خلاصه

عدم موفقیت در خصوص جلوگیری از ورود موریانه ها، علیرغم استفاده از مقادیر زیادی از مواد شیمیایی، سبب شده است تا تحقیقاتی در ارتباط با روش های منطقی تر مدیریت موریانه با توجه به محیط زیست صورت پذیرد. این موضوع سبب شد تا نظرات بسمت تکنولوژی طعمه گذاری برای جلوگیری و ریشه کنی واقعی کلنی های موریانه های زیرزمینی جلب شود. توسعه تجاری سیستم های طعمه گذاری موریانه ها در استرالیا این موضوع را اثبات نموده است که تکنولوژی طعمه گذاری را می توان به عنوان یک روش مستقل پایدار برای محافظت از ساختمان ها بکار برد. مقدار محافظت فراهم شده آتی حداقل برابر و احتمالا بهتر از میزانی است که سیستم های قدیمی استفاده از مواد شیمیایی سمی در خاک قادر به ارئه آن هستند. سرعت ریشه کنی و حذف کلنی ها و سطح محافظت از مایملک و اموال، که با توجه به عدم وجود خسارت متعاقب موریانه ها محاسبه شده است، موفقیت صد درصدی را نشان می دهد.

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

مقدمه

استرالیا، بطور رسمی کشور مشترک المنافع استرالیا، در نیمکره جنوبی واقع شده است، و شامل قاره مادری استرالیا، جزیره تاسمانیا و همچنین جزایر کوچک زیادی در اقیانوس های هند و آرام می باشد. جمعیت کنونی استرالیا ۵/۲۲ میلیون (ABS, 2010)، تقریباً ۶۰ درصد متمرکز در داخل و اطراف شهرهای اصلی مانند سیدنی، ملبورن، بریسبین، پرس و آدلاید می باشد.

استرالیا یک کشور توسعه یافته است و سیزدهمین اقتصاد بزرگ جهان بشمار می آید، و به طور کلی بعد از آمریکا و ژاپن به عنوان سومین بازار بزرگ جهان برای فروش محصولات و سیستم های  مدیریت موریانه در نظر گرفته شده است. موریانه های زیرزمینی (که از این به بعد بعنوان موریانه خوانده می شوند)، بواسطه صدمه زدگی به ساختمان های سراسر این قاره،  آفت کلیدی برای اقتصاد کشور بشمار می آیند. این فصل تکنولوژی مدیریت موریانه ها، که بصورت پایدار اثبات شده است، را توصیف می کند.

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

موریانه های استرالیا

موریانه ها به چوب های سخت و نرم بومی و خارجی حمله ور شده  و بدانها خسارت می زنند. همچنین آنها هر ماده سلولزی، مثل مبلمان، محصولات کاغذی، ساختمان ها و هر نوع ماده غیر سلولزی مثل فلزات نرم، بتون های نامرغوب و پلاستیک ها را می خورند. تخمین زده شده که هزینه سالیانه خسارت، تعمیر و جایگزینی وسایلی که توسط موریانه ها تخریب شده از ۹۱۰ میلیون یورو فراتر رفته است. (۲۰۰۷، Archicentre). با توجه به آنکه حدود ۷۰ درصد از کل محصولات چوبی برای اهدافی چون ساختمان سازی مورد استفاده قرار می گیرند (۲۰۰۲ و ABARE)، و نظر به فعالیت گسترده موریانه ها، قواعدی برای افزایش مبارزه با آنها و حافظت ساختمان ها در استرالیا تصویب شده است که خود سبب ایجاد فرصت هایی برای نو آوری گردیده است. متوسط هزینه اصلاح خسارت های ایجاد شده توسط موریانه ها به اموال و املاک  از ۷۰۰۰ یورو در هر خانه فراتر رفته، و به طور تخمینی ۱۳۰۰۰۰ هجوم جدید موریانه به خانه ها در هر سال گزارش شده است(ABCB,2009).

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

قوانین ساختمانی

یکی از جنبه های کلیدی عملیات ساختمان سازی استرالیا مقدار چوب های استفاده شده در ساختمان ها می باشد. این موضوع منجر به تصویب مقررات بیشتری در خصوص حفاظت از ساختمان های تازه بنا شده، به ویژه در برابر حمله موریانه ها، شده است. قوانین ساختمانی استرالیا (BCA) این الزام را در نظر می گیرند که تمامی خانه های نو می بایست در زمان ساخت و ساز در مقابل موریانه ها حفاظت شوند. رویه های حفاظت خانه های جدید توسط بازرسان ساختمان، بر حسب اختیارات  دولت  محلی،  مشخص  و  اعمال  می شود. قوانین BCA  توسط هیئت قانون گذاری ساختمان استرالیا (ABCB)، به نمایندگی از دولت فدرال استرالیا و دولت های ایالتی و محلی، تصویب و اجرایی شده است.

همچنین وجود نگرانی ها در مورد وسعت خسارت موریانه منجر به توسعه خدمات استاندارد استرالیا در ارتباط  با موریانه ها و مدیریت آنها شده است. این موارد شامل:

• مدیریت موریانه ها (۲۰۰۰) ۱/۳۶۶۰ AS– کارهای ساختمانی جدید

• مدیریت موریانه ها (۲۰۰۰) ۲/۳۶۶۰ AS– در اطراف سازه ها و ساختمان های موجود –دستورالعمل ها

• مدیریت موریانه ها (۲۰۰۰)۳/۳۶۶۰ AS– معیارهای ارزیابی برای سیستم های مدیریت موریانه

• (۲۰۱۰) ۳/۴۳۴۹ AS بازرسی ساختمان ها- بازرسی آفت چوب، این بخش به بازرسان و به موریانه ها و ارگانیسم دیگر که به چوب های اثاثیه ها حمله می کنند اختصاص داده شده که می بایست قبل از خرید خانه نو کنترل شود.

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

بیولوژی موریانه

موریانه های زیرزمینی حشرات اجتماعی هستند که ارتباط نزدیکی با سوسک های حمام ها دارند. آنها بخشی از راسته Blattodae هستند. چندین کاست، هم از لحاظ مورفولوژیکی و هم از لحاظ رفتاری مشخص شدند که در کلنی وجود دارند و کارهای مختلف را انجام می دهند. این ها شامل جفت تولید مثلی و اصلی، موریانه ملکه و نر می باشند. ملکه بیشترین گونه مهم اقتصادی است که فیزوگاستریک (شکم خیلی بزرگ) است و تعداد زیادی تخم می گذارد. تخم ها تفریخ می شوند و لاروها خارج می شود و به طور تیپیک بعد از ۲ بار پوست اندازی به مرحله نمفی (پورگی) و یا کارگری می رسند.

تنوع و خسارت موریانه ها

استرالیا تقریبا ۳۰ گونه موریانه دارد که بواسطه در نظر بودن بعنوان آفات چوبهای اثاثیه اهمیت اقتصادی دارند. موریانه Mastotrmes darwiniensis( Froggatt) گونه خیلی مخربی است، اگر چه گسترش طبیعی آن به طور کلی به مناطق کم جمیعت شمال مدار راس الجدی محدود شده است. در نتیجه، موریانه های Coptotermes spp.، به طور تیپیک موریانه های (Froggatt)C. acinaciformis ، C. frenchi (Hill) و C.  michaelseni(Silvesteri) مسئول خسارت های اقتصادی بیشتری هستند. این موریانه ها احتمالاً خسارت های بیشتری در چوب های اثاثیه ها نسبت به گونه های دیگر می زننند (Gay, Calaby,1970) جنس های مهم اقتصادی دیگر  موریانه ها شامل Nasuttermes، Schedorhinotermes، Heterotremes، Microcerotremes و Microtermes می باشند.

بیشترین گونه های مخرب در کلنی های بزرگ که از بیشتر از یک میلیون حشرات مخرب چوب ها تشکیل شده  زندگی می کنند. Evans و همکاران در سال ۱۹۹۹ کلنی های موریانه C. acinaciformis  شامل ۱٫۶۰۰٫۰۰۰- ۳۵۸٫۰۰۰ موریانه و کلنی های موریانه C. frenchi شامل ۷۰۰٫۰۰۰ – ۶۱۰٫۰۰۰ موریانه را گزارش دادند. مشکلات وقتی به وجود می آید که یک لانه موریانه نزدیک خانه ای شکل می گیرد، جائیکه پناهگاه طبیعی و منبع غذایی موریانه ها آماده است. سیستم دالان های یک کلنی مجزا احتمالاً منابع غذایی بیشتر از یک هکتار را فراهم می کنند  و دالان های موریانه ها به منظور ورود آنها به داخل به  بیشتر از  ۱۲۰ متر توسعه می یابند. حتی قالب های بتون استفاده شده در ساختمان ها نمی توانند به عنوان یک مانع عمل کنند. موریانه ها می توانند در شکاف های قالب ها نفوذ کرده و وارد شوند. همچنین آنها لوله های گلی می سازند تا به چوب های سطح زمین راه یابند. موریانه ها به محض اینکه با چوبی تماس پیدا کنند، آن را حفر می کنند، و اغلب فقط یک روکش نازکی در روی چوب باقی می گذارند. اگر موریانه ها پیدا نشوند، گونه های اقتصادی مهم آنها می توانند سبب ببار آوردن هزینه بالایی بیشتر از هزاران دلار استرالیا، به علاوه هزینه های تعمیر در حدود  ۵۰۰۰-۲۰۰۰ یورو و حتی بیشتر، شوند.

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

مدیریت موریانه ها در استرالیا

حصارهای خاکی محکم شده با مواد شیمیایی یک ساختمان را در برابر هجوم موریانه ها محافظت می کند.  موریانه ها می توانند دالان های گلی در اطراف موانعی که برایشان ایجاد شده بسازند تا به بالای چوب ها برسند، اگر چه وجود ردپایی از موریانه ها الزاماً به این معنی نیست که موریانه ها به چوب ها وارد شده اند. یک بررسی واضح از دیوارها و سوراخ ها و دسترسی راحت به زیرزمین به این معنی است که پیدا کردن آنها بایستی نسبتاً آسان باشد. اگر چه، بسیاری از سبک های ساختمانی سبب یافتن آسان موریانه ها نمی شوند. طراحی بعضی از مستغلات به طوری است که شناسایی آنها را توسط یک بازرس آفت مشکل کرده، اما غیر ممکن نیست.

در قدیم، سیستم های مدیریتی موریانه ها به کاربرد مقدار زیادی از مواد شیمیایی سمی در خاک های اطراف ساختمان تکیه داشته است. ممنوعیت موریانه کش های حلقوی (کلردان، هپتاکلر و آلدرین) در سال ۱۹۹۵ منجر به معرفی موریانه کش هایی با دوام کمتر شامل کلرپیریفوس، بیفنترین، ایمیداکلوپراید و فیپرونیل شده است. حصارهای خاکی سمی موریانه ها به طور تیپیک در سطحی برابر با m²/51 همراه با نیازهای استاندارد استرالیایی، مدیریت موریانه ها۳۶۰۰ AS (2000) با توجه به برچسب های محصولات ثبت شده به کار گرفته شدند. استانداردهای استرالیا تایید می کند که هدف حصارهای موریانه ها این است که از ورود موریانه های مخفی به داخل ساختمان ها ممانعت کند. موریانه ها می توانند در اطراف حصارها هم باشند. نشانه هایی از موریانه ها و یا اثرات آنها می تواند منجر به شناسایی راحت تر آنها شود. این یک حقیقت شناخته شده ای است، که زمانی که حصارهای خاکی مداوم و کامل به درستی به کار گرفته شود، احتمالاً موریانه ها هنوز قادر می باشند با ایجاد پل بر روی این حصارها به اموال فرآوری با مواد شیمیایی راه می یابند. حصارهای موریانه ها تاثیری بر کلنی واقعی موریانه ها ندارد به صورتی که موریانه ها فعال باقی می مانند و اموال دیگران را در این مناطق آلوده می کنند. موریانه ها فاصله هایی بیشتر از ۱۲۰-۸۰ متر را جستجو می کنند (۲۰۰۹ , Evans)، و این موضوع می تواند یک تهدید جدی برای اموال و دارایی ها باشد.

توسعه روش طعمه گذاری موریانه ها در استرالیا

غلیرغم استفاده از مقادیر زیادی از مواد شیمیایی، در زمینه جلوگیری از ورود موریانه ها موفق نبوده ایم و تحقیقاتی در مورد روش های معتبرتر محیطی در مدیریت موریانه ها صورت گرفته که منجر به توجه به استفاده از تکنولوژی طعمه گذاری برای جلوگیری و حذف کلنی های اصلی موریانه ها زیرزمینی شده است (Len,Evanse ,2002). سیستمSentricon TM حذف کلنی موریانه، Dow Agrosciences LLC,Indianapolis,Indiana )) و سیستم Exterra TM طعمه گذاری و از بین بردن موریانه (Ensystex,Inc.Fayeteville,North Carolina) هر دو از طریق APMA برای کنترل موریانه در استرالیا ثبت شدند. این سیستم ها از مهار کننده ها سنتزکیتین (CSI) استفاده می کنند تا در مراحل پوست اندازی موریانه اختلال ایجاد کنند. مواد تشکیل دهنده فعال هگزافلومورون است که در سیستم  Sentricon TM  و کلروفلورون در سیستمExterra TM  استفاده شده است. فواید استفاده از مهار کننده سنتزکیتین (CSI) این است که آنها خیلی کند عمل می کنند و می توانند بین موریانه ها درکلنی از طریق پدیده تروفلاکسی (ارتباط دهان به دهان) انتقال پیدا کنند (,۲۰۰۰ Sheets.,et al). بیشتر اوقات، تعداد افراد کلنی به سطح غیر قابل تحملی کاهش یافته و کلنی به عنوان یک ساختار اجتماعی منظم دیگر وجود نداشته و از بین می رود ۱۹۹۶) (Len.,et al,.

موریانه  C. acinaciformis خاکریزهایی را در بالای زمین در شمال استرالیا می سازد. این خاکریزها یک موقعیتی برای اثبات تاثیر طعمه مسموم تحت شرایط مزرعه فراهم می کنند۱۹۹۹,۲۰۰۳)  Peters,Fitgralde,). ویژگی هایی از این خاکریزها نشان دهنده آن است که قطعاً تمام کلنی موریانه را می توان به طور موفقیت آمیزی حذف نمود. در این خاکریزها یک سوزن به طول ۴۰۰ میلی متر در مجرا هر خاکریز آزمایشی قرار داده شده و به عنوان یک dipstick، برای محاسبه سلامت کلنی استفاده شد. از وجود موریانه ها، پوسته های پوست اندازی و تغذیه برای نشان دادن یک کلنی فعال استفاده شده است. در آغاز بازرسی سوم، بخش کوچکی از خاکریز از ساختار اصلی جدا شده و تعداد موریانه های زنده یادداشت شد. این بخش  جایگزین شد و اصلاحات در بازرسی بعدی درنظر گرفته شد.  با نمونه برداری تخریبی در طول بازرسی چهارم با استفاده از بیل و کلنگ افراد کلنی کم شده بود و سپس تحقیقی برای زندگی موریانه ها در خاکریزها انجام شد. بنابراین، از بین رفتن کلنی ها می تواند قطعا تایید شده باشد.

حذف موریانه در سیستم  Exterra TM و طعمه گذاری

سیستم Exterra TM  در جایگاه هایی در داخل زمین یک روش تسهیل شده ای را برای طراحی طعمه گذاری موریانه ها نشان می دهد که در آن انتقال موریانه به سمت مواد طعمه ای و همچنین مصرف از مواد طعمه افزایش می یابد. این جایگاه شامل یک بدنه حفره ای باز با منافذی در اطراف و پایین است که اجازه ورود موریانه را می دهد، همچنین یک دریچه در بالا و یک پوشش مقاوم و قابل حمل هم که در بالای این دریچه قرار دارد. موریانه ها در محل هایی در داخل زمین و حایل های  چوبی  مثل    (Eucalyptus reganus  F. Muell.  or E. delegatensis  R.T. Bak.) که در داخل جایگاه ها قرار داده شدند گیرافتاده اما در عین حال قابلیت هجوم موریانه ها از سوراخ هایی در اطراف جایگاه ها وجود دارد نیز مهیا شده است. گیرانداختن موریانه مرحله ای  است که در آن تحریک به آغاز فعالیت موریانه ها در محل های مشخص شده در داخل زمین، قبل از اضافه کردن طعمه، می شود. موریانه ها به هنگامی که در جستجوی غذا هستند در این مرحله گرفتار می شوند. برای این که طعمه گذاری به طور موفقیت آمیزی عمل کند، موریانه ها بایستی محل های طعمه را پیدا کنند بنابراین مواد طعمه به مواد سمی اضافه شود تا موریانه ها از این مواد مصرف کنند و به لانه برگردند. این کارها اهمیت دارند، به خاطر اینکه یک برنامه طعمه گذاری موفق در این حالت ۹-۳ ماه (۱۹۹۴، Su) 7 ماه (۱۹۹۸، Tsunoda., et al)، و یا ۷-۳ ماه (۲۰۰۰، Su, Scheffrhan)،  وقت می گیرد که خیلی کمتر از روش های دیگر است.

فواید طعمه گذاری برای محیط زیست

به طور ویژه طعمه های موریانه برای آن دسته از موریانه که خسارت اقتصادی به اموال و دارایی ها می زنند مورد نظر هستند. اگر موریانه ها در ساختمان باشند، بنابراین طعمه ها فوراً قابل دسترس می شوند، از نظر تعریف، چنین موریانه هایی جزء گونه های مهم اقتصادی هستند و توانایی خسارت به اموال و دارایی را دارند.

در حالتی که جایگاه ها در داخل زمین است، طعمه تنها بعد از شناسایی گونه به کار گرفته می شود. اگر یک گونه غیر اقتصادی وجود داشته باشد، طعمه اضافه نمی شود. در غیر این صورت، اگر یک گونه ای که از لحاظ اقتصادی خسارت می زند وجود داشته باشد آن گونه  با مقدار کمی از طعمه تیمار دار می شود. در مصرف طعمه صرفه جویی می شود و  تنها زمانی که لازم است استفاده می شود.  زمانی که تغذیه متوقف می شود، طعمه هایی که استفاده نشدند به طور مناسب حذف و دور انداخته می شوند تا از تاثیر گذاشتن بر محیط زیست جلوگیری شود. به علاوه، ترکیبات فعال ثبت شده معمول،  مثل هگزار فلومورون و کلروفلوزورون، سمیت پایینی دارند، و سمیت کم آن ها توسط انجمن تحقیقات پزشکی و سلامتی ملی استرالیا (NHMRC) ، و مسیرهای ایمنی با نظارت APVMA مشخص شده است. مقدار کاهش حشره کش های واقعی استفاده شده با به کارگیری طعمه نسبت به تیمارهای شیمیایی مناسب در جدول ۲-۱۰ نشان داده شده است.  این جدول مقدار محصولات متنوع مورد نیاز برای تیمارها را در مقایسه با استاندارد استرالیایی برای یک نمونه خانه  ۷۰ متر مربعی (۲۵۰متر مربع) با فضای crawl مقایسه کرده است.

مدیریت آفات شهری: دیدگاه محیطی فصل ۱۰: مدیریت موریانه

نتیجه گیری

توسعه تجاری سیستم های طعمه گذاری موریانه در استرالیا ثابت نموده است که این سیستم ها را می توان به عنوان یک روش مستقل پایدار برای حفاظت ساختمان ها مورد استفاده قرار داد. مقدار حفاظت از ساختمان ها در آینده حداقل برابر و احتمالاً بهتر از سیستم های قدیمی حصارهای خاک تیمار شده با مواد شیمیایی سمی می باشد. سرعت از بین بردن کلنی ها و سطح پیشرفت در حفاظت از اموال و دارایی ها با توجه به عدم خسارت دیدگی زیاد آنها بواسطه موریانه ها محاسبه شده است که خود مشخص کننده یک  موفقیت جامع است.