الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.
قیمت
قیمت این مقاله: 48000 تومان
(ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره
۸۶
کد مقاله
IND86
مترجم
گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh
نام فارسی
کتاب صنعت نفت و گاز – یک راهنمای غیرفنی فصل ۱۴: تجارت نفت
نام انگلیسی
The Oil and Gas Industry – A nontechnical Guide; Chap 14: Petroleum Trading
تعداد صفحه به فارسی
۴۲
تعداد صفحه به انگلیسی
۲۱
کلمات کلیدی به فارسی
نفت, گاز, محصولات
کلمات کلیدی به انگلیسی
Oil, Gas, Products
مرجع به فارسی
جوزف اف. هیلیارد
انتشارات پنول، ایالات متحده
مرجع به انگلیسی
Joseph F. Hilyard; PennWell Corporation; Tulsa, Oklahoma, USA
کشور
ایالات متحده
کتاب صنعت نفت و گاز – یک راهنمای غیرفنی فصل ۱۴: تجارت نفت
تجارت جهانی نفت پیچیده و پویاست. تعداد بی‌شماری از خریداران، فروشندگان، کارگزاران، ارسال کنندگان و گروه‌های دیگر به دنبال یافتن و اقدام به اطلاعاتی در رابطه با تأمین/تقاضا و قیمت‌های محدوده وسیعی از محصولات انرژی، نفت خام و گاز طبیعی خام و همچنین محصولات از محدوده سوخت جت و روان کننده‌های صنعتی تا بنزین، LNG، بوتان و مواد پتروشیمی هستند.
در این عرصه تجاری جو با صحبت‌های در رابطه با طبقه‌ها و محک‌ها، قراردادهای آینده، قطب‌ها و سبدهای بازار، پراکندگی‌ها و معاوضه‌ها، وعده‌های معاملاتی و خسارت دیرکرد پر شده است. واژگان تخصصی محدوده‌ای از موقعیت‌ها، گزینه‌ها و اقدامات را از طریق محرمانه و تا حدودی ترساندن با دقت و شفافیت برای نظاره‌گر تصادفی توصیف می‌کند. توصیف دقیق تمام ابعاد تجارت نفت و واژه‌شناسی آن فراتر از چشم‌انداز و محدوده این کتاب است. در عوض هدف این فصل ارائه یک چشم‌انداز گسترده و در عین حال سطح بالا در رابطه با این وجه حیاتی صنعت نفت با ریسک ساده سازی بیش از حد اتفاقی است. خوانندگان علاقه‌مند به اطلاعات جامع درباره تجارت نفت می‌توانند گستره‌ای از کتاب‌های نویسندگان دیگر در این موضوع را بررسی کنند (برای مثال ضمیمه B را ببینید).
اولین بخش این فصل اطلاعاتی را در رابطه با مکانیسم‌ها و آژانس‌هایی ارائه می‌کند که طی تقریباً ۳۰ سال گذشته برای پشتیبانی و تجهیز تجارت و مبادله نفت پدیدار شده‌اند. بخش‌های بعدی بازار گاز طبیعی را مشخص می‌کنند.
تجارت نفت
تجارت نفت خام به صورت متداول نفت را از سه ناحیه اصلی گرفته است:
دریای شمال
ناحیه روسیه-دریای خزر
دریای مدیترانه
آفریقای غربی
خلیج عرب
ناحیه آسیا اقیانوسیه
قاره آمریکا
منابع در حال ظهور نفت شامل جزیره ساخلین خارج از کرانه اقیانوسیه روسیه و نفت خام Nile Blend سودان می‌شوند.
همان گونه که در فصل ۲ اشاره شد، نفت‌های خام منابع زمین شناسی و نواحی جغرافیایی مختلف می‌توانند ترکیبات بسیار مختلفی داشته باشند و درجه‌های مختلف نفت خام مقادیر نسبی بسیار مختلفی در بازار دارند. به طور کلی نفت خام سبک‌تر و شیرین‌تر (حاوی مقدار نسبتاً کم سولفور) نسبت به نفت خام سنگین ارزشمندتر است چون پالایش آن به محصولات ارزشمندی مانند بنزین بسیار آسان‌تر است. همان گونه که این مبحث در رابطه با تجارت نفت و حرکت آن به بازار آشکار می‌کند باید به خاطر سپرد.
نکته مهم اینکه تجارت نفت در دو جهان بسیار مجزای اما گهگاهی متقاطع اتفاق می‌افتند. مورد اول عمده فروشی یا تجارت فیزیکی حجم‌های واقعی نفت و دوم شامل تجارت اقماری تر، آینده گرا یا کاغذی با استفاده از ابزار مالی تخصصی است.
تجارت نفت ۱۴ کتاب صنعت نفت و گاز
تجارت فیزیکی در برابر کاغذی
در تجارت فیزیکی یک طرف معامله به خرید X بشکه از فروشنده موافقت می‌کند سپس هزینه آن را پرداخت و آن X بشکه (چه در زمان کنونی یا در تاریخ آتی) را دریافت می‌کند. تجارت کاغذی حق یا فرصت خرید یا فروش مقادیر موافقت شده نفت در یک تاریخ مشخص شده را توضیح می‌دهد. معمولاً از سه نوع ابزار قراردادهای آتی (سلف) ، قراردادهای اختیار معامله و قراردادهای معاوضه‌ای استفاده می‌شود.
قراردادهای آتی و اختیار معامله در یک بورس تجارت می‌شوند که بازارگاهی است که گروه‌ها می‌توانند یک کالا را برای تحویل در همان نقطه در آینده بخرند یا بفروشند. NYMEX و شرکت تابعه بورس بین قاره‌ای (ICE) مبتنی بر آتلانتا لندن دو بورس بزرگ و اصلی هستند. دیگر بورس‌های بزرگ سنگاپور و توکیو هستند. علاوه بر این بورس Dubai Marcantile (DME) قرار داد آتی خود برای نفت خام عمان (OQD) را در سال ۲۰۰۷ شروع کرد. DME تجارت تقریباً ۷۴۵ میلیون بشکه نفت از طریق OQD را در سال ۲۰۱۰ گزارش کرد.
با در نظر گرفتن تجارت مبتنی بر بورس:
یک قرارداد آتی خریدار را به خرید (و فروشنده را به تحویل) مقدار مشخصی از نفت در یک تاریخ مشخص شده در آینده با یک قیمت توافقی ملزم می‌کند.
در یک قرارداد اختیار معامله خریدار حق (اما اجباری در کار نیست) خرید یا فروش مقدار مشخصی از نفت را با یک قیمت مشخص شده در هر زمان درون یک دوره مشخص دارد. اگر از این اختیار استفاده نشود آنگاه منقضی می‌شود و فروشی اتفاق نمی‌افتد و پول هزینه شده برای خرید اختیار از دست می‌رود. یک تجارت اختیاری را می‌توان از طریق یک بورس یا بورس غیر سازمان یافته (بورس خیابانی) (OTC) انجام داد، که به معنی مذاکره خصوصی است.
در قراردادهای معاوضه‌ای قیمت شناور برای مقدار مشخصی از یک نوع خاص نفت برای یک قیمت ثابت در یک دوره مشخص در بورس عرضه می‌شود. هیچ جابجایی یا نفت فیزیکی وجود ندارد، هر دو طرف (طرفین) الزامات قراردادی خود را با یک انتقال پول نقد تسویه می‌کنند. قرارداد معاوضه‌ای یک معامله OTC است.
قراردادهای آتی و معاوضه‌ای برای دریافت یا تحویل نفت حقیقی نیازمند سرمایه گذار نیستند. در حقیقت در تقریباً ۹۹ % این چنین قراردادها هیچ مقدار حقیقی نفت تحویل نمی‌شود.
علاوه بر این سرویس‌های ارائه شده بورس‌ها و چندین تأمین کننده سرویس‌های تجاری مبادله نفت (یا گاز) به اشخاص از طریق حساب‌های آتی اینترنتی ارائه می‌کنند. همچنین سرمایه گذاری در یک صندوق تجاری بورس امکان‌پذیر است که در قراردادهای آتی نفت و گاز تخصص دارد.
قیمت گذاری، یک چشم انداز تاریخی
صنعت در دهه‌هایی قبل نفت‌های خام محک را برای ارائه شاخصی برای تغییرات کلی قیمت وضع کرد. برای مثال در اوایل دهه ۱۹۶۰ بعد از تشکیل اوپک کارتل نفت سبک عربی را به عنوان محک قیمت گذاری منصوب کرد.
NYMEX در سال ۱۹۸۳ شروع به تجارت قراردادهای آتی نفت خام کرد و برای تحویل در کوشینگ اوکلاهاما نفت خام متوسط تگزاس غربی (WTI) را به عنوان محک انتخاب کرد. (بعدها این مشخصه سازی به نفت خام شیرین سبک گسترش یافت که در صورت نیاز به تحویل فیزیکی نفت اجازه انعطاف پذیری بیشتری در اجرای کامل یک قرارداد را به تاجران می‌داد). بورس بین‌المللی نفت (ICE کنونی) در سال ۱۹۸۸ نفت خام برنت را به عنوان محک خود برای قراردادهای آتی انتخاب کرد. نفت خام برنت در واقع مخلوطی از نفت سبک دارای سولفور پایین ۲۰ میدان مختلف است. فصل ۲ در رابطه با نبرد در حال پیدایش بین WTI و نفت خام برنت برای برجسته بودن در تجارت مبتنی بر بورس بحث می‌کند.
تجارت نفت ۱۴ کتاب صنعت نفت و گاز
قیمت گذاری امروزه نفت
تجارت عمده فروشی در نفت حقیقی از طریق قراردادهای تأمین مدت‌دار یا لحظه‌ای انجام می‌گیرند. امروزه بیشتر نفت با استفاده از مورد اول مبادله می‌شود که در آن فروشنده برای تأمین مقدار مشخصی نفت برای خریدار با یک قیمت توافقی در یک یا چند تاریخ مشخص در آینده توافق می‌کند. بر عکس قراردادهای تأمین لحظه‌ای برای تحویل هر چه سریع‌تر (گاهی طی یک یا دو روز) مقداری از نفت در یک مکان مشخص هستند.
در بازار لحظه‌ای محدوده وسیعی از کالاها به صورت نقدی خریداری و فروخته می‌شوند و بلافاصله تحویل داده می‌شوند که پرداخت به معنای واقعی در لحظه صورت می‌گیرد. قیمت‌های کالاها در معرض نوسانات شدیدی مانند ناشی از فجایع طبیعی، توسعات سیاسی، حوادث آب‌وهوایی و تغییر در تخمین تأمین و تقاضا قرار می‌گیرند. با این وجود بازار لحظه‌ای نشانه‌هایی در رابطه با قیمت‌های قریب الوقوع مورد انتظار ارائه می‌کند.
…
موارد زیر قیمت‌های نفتی محک شناخته شده هستند:
نفت خام NYMEX WTI (یا شیرین سبک)
نفت خام شیرین سبک لوئیزیانا
سوخت جت نیویورک Harber
نفت خام مورخ برنت
نفت سوختی بارج روتردام
نفت خام دوبی
نفت گازی سنگاپور
همچنین مجموعه داده‌های قیمتی سبد نفت‌های خام (و مخلوط‌ها) و محاسبه قیمت‌های میانگین آنها برای این جریان‌های نفت برای توسعه (ایجاد) یک قیمت سبد مرجع اوپک برای نظارت بر شرایط بازار نفتی جهان قابل ذکر است. سبد مرجع اوپک مربوط به سال ۲۰۱۱ از موارد زیر ایجاد شده بود:
مخلوط ساهاران (الجزایر)
گیراسول (آنگولا)
اورینت (اکوادور)
سنگین ایران (ایران)
سبک بصره (عراق)
صادرات کویت (کویت)
اس سیدار (لیبی)
سبک بانی (نیجریه)
دریایی قطر (قطر)
سبک عرب (عربستان سعودی)
موربان (امارات متحده عربی)
مری (ونزوئلا)
قیمت‌هایی که معمولاً در قراردادهای نفتی مدت‌دار به آنها ارجاع می‌شود نشان دهنده فعالیت اخیر در مکان‌های تجاری بزرگی مانند سنگاپور، هلند، نیویورک، هاربر، دوبی، کرانه خلیج ایالات متحده و لس‌آنجلس هستند. قیمت‌های برقرار شده برای درجه‌های نفتی غیر محک در قراردادها بر اساس تفاوت‌های کیفیت، هزینه‌های حمل‌ونقل و مالیات به منظور مقایسه نفت‌ها در یک افزوده یا تخفیف یک یا چند درجه محک مقرر می‌شوند. گاهی اوقات به منظور تعیین افزوده یا تخفیف دقیق هر روز یا هر ماه از فرمول‌های پیچیده استفاده می‌شود.
قیمت گذاری همراه با زنجیره تحویل
قیمت‌های نفت فیزیکی اغلب در رابطه با یک نقطه مشخص از زنجیره تحویل سهم‌بندی می‌شوند. قیمت نفت خام که در اوایل فرآیند وضع می‌شود برای بیشتر تغییر قیمت محصول نهایی (برای مثال بنزین) در نظر گرفته می‌شود، اما هر مرحله زنجیره پالایش و حمل‌ونقل به آن قیمت نهایی اضافه می‌شود.
همه‌ی درجه‌های نفت از دنباله تحویل نشان داده شده در زیر تبعیت نمی‌کنند یا ممکن است به ترتیب متفاوتی درون مراحل ذکر شده حرکت کنند، با این حال جزئیات حاوی اطلاعات مفیدی هستند:
قیمت سرچاهی: قیمت نفت خام در نقطه تولید
قیمت محموله: قیمت نفت خام در یک مخزن عظیم اقیانوس پیما
قیمت دروازه پالایشگاه: قیمت نفت خام وارد شونده به پالایشگاه یا محصولات نهایی خارج شده از یک پالایشگاه
قیمت بارج: قیمت نفت در یک قایق بارج که معمولاً در یک رودخانه یا نزدیک ساحل استفاده می‌شود و معمولاً دارای ظرفیت ۵۰۰۰۰-۸۰۰۰ بشکه است
قیمت خط لوله: قیمت نفت در یک نقطه مشخص درون خط لوله
قیمت قفسه (رک) قیمت نفت در یک پایانه عمده فروشی که کامیون‌های نفت‌کش نفت را از آن می‌گیرند و به ایستگاه‌های پر کردن، خانه‌ها و کسب و کارها حمل می‌کنند.
قیمت واگن ذخیره واسطه: قیمت عمده فروشی نفت تحویل داده شده به خروجی‌های خرده فروشی مانند ایستگاه‌های بنزین
قیمت خرده فروشی: قیمت نفت به کاربر نهایی که معمولاً یک مالیات خرده فروشی و افزایش قیمت فروش را شامل می‌شود که توسط مالک ایستگاه خرده فروشی تحمیل می‌شود.
تجارت نفت ۱۴ کتاب صنعت نفت و گاز
قیمت‌های اعلام شده
اعلام قیمت‌های نفت مکانیسم دیگری است که روی قیمت‌های جهانی نفت تأثیر می‌گذارد. پالایشگاه‌ها هر روزی که متمایل به پرداخت هزینه برای درجه‌های مختلف نفت خام هستند از این رویکرد برای مشخص کردن (اعلام) یک قیمت پیشنهادی استفاده می‌کنند. قیمت اعلام شده برای نفت تحویل داده شده در یک نقطه مشخص و با کیفیت مشخص است که این نفت از یک میدان خاص تولید شده است یا مخلوطی از نفت‌های خام رایج است. یک پالایشگر با دانستن منبع و کیفیت (برای مثال گراویته API) نفت خام خریداری شده می‌تواند تخمین بهتری از مقدار قابل تولید محصولات مختلف پالایش شده از نفت خام استفاده شده به عنوان ماده خام به دست آورد. قیمتی که پالایشگران حاضر به پرداخت آن هستند قیمت‌های نسبی نفت خام برای میدان‌ها خاص و برای نفت‌های دارای کیفیت‌های مختلف را شکل می‌دهد. این رویه قیمت اعلام شده تا زمان پیدایش بورس‌ها (برای مثال NYMEX و ICE) برای تجارت قراردادهای آتی (سلف) نفتی و اختیار معامله که پیش‌تر در این فصل شرح داده شد، در بازار نفتی آمریکای شمالی مسلط بود.
قطب‌ها / هاب ها
بیشتر فعالیت‌های مرتبط با بازار همراه با یافتن قیمت و انتقال مالکیت نفت خام (و گاز طبیعی) در قطب‌ها اتفاق می‌افتند. به طور کلی یک قطب نقطه‌ای است که خطوط لوله به هم می‌رسند. یک قطب در خط ساحلی پایانه دریایی نامیده می‌شود و زمانی که خروجی‌های چند چاه مختلف نفت یا گاز را متحد می‌کند یک ایستگاه جمع آوری نامیده می‌شود. معمولاً ظرفیت ذخیره سازی قابل توجهی نیز در محل یا نزدیک به قطب‌ها قرار داده می‌شود.
در ایالات متحده چندین قطب بزرگ خط لوله نفتی وجود دارد. قطب واقع در کوشینگ اوکلاهاما احتمالاً شناخته شده ترین آنها باشد که در آن قرارداد آتی نفت خام NYMEX به صورت فیزیکی قابل تحویل است (در صورت لزوم). قطب‌های اولیه و پایانه‌های دریایی دیگر برای یافتن قیمت نفت در ایالات متحده عبارت‌اند از:
بندر نیویورک
کرانه گلف (در امتداد تگزاس و لوئیزیانا)
گروه سه (تولسا، اوکلاهاما)
شیکاگو
لس‌آنجلس
مکان‌های مهم بین‌المللی برای یافتن قیمت نفت شامل قطب‌های خط لوله و پایانه‌های دریایی زیر می‌شود:
ARA (آمستردام، روتردام و Antwrep) در هلند/بلژیک
جنووا/لاورنا در کرانه ایتالیایی/فرانسوی دریای مدیترانه
سنگاپور
خلیج عرب، علی‌الخصوص (عربستان سعودی) و دوبی (امارات متحده عربی)
همچنین قطب‌های بازاری برای محصولات نفتی در Harbor نیویورک، کانال ارسال هیوستون، لس‌آنجلس و گروه سه وجود دارند. مراکز بازاری NGL در Mt.Belvieu، در Conway کانزاس، در سارینا اونتاریو و در جلگه لس‌آنجلس واقع شده‌اند.
سرویس‌های حمل و نقل
انتقال نفت خام و محصولات نفتی به وسیله خط لوله، کشتی نفت‌کش، ماشین ریلی و کامیون نفت‌کش یک جزء مهم بخش جریان میانی نفت است. برخی از تولید کنندگان بزرگ تجهیزات حمل‌ونقل خود را دارند و آن را به عملیات می‌گیرند، اما بیشتر آنها از کارفرماهای مستقل حمل‌ونقل برای برخی یا تمام انتقالات نفتی استفاده می‌کنند.
برخی از مؤسسات بزرگ‌تر ارائه کننده سرویس‌های کشتی نفت‌کش در جدول ۱۴-۱ نشان داده شده‌اند. (برای اطلاعات درباره خطوط لوله نفت اصلی ایالات متحده فصل ۹ را ببینید).
فروش و جابجایی محصولات پالایش شده
محصولات بعد از تبدیل نفت به محصولات پالایش شده انتقال داده شده و به کاربران نهایی سراسر ایالات متحده فروخته می‌شوند. جمع آوری و انتشار داده‌های مربوط به این وجه صنعت نفت با استفاده از پنج ناحیه مدیریت نفت برای دفاع (PADD ها) انجام می‌گیرد. این اسم بعد از وضع شدن آژانس دولتی مدیریت نفت برای دفاع در سال ۱۹۵۰ همراه با تلاش جنگی کره گذاشته شد، اگر چه در سال ۱۹۵۴ آژانس برداشته شد اما هنوز از نام استفاده می‌شود. این نواحی (جدول‌های ۱۴-۲ و ۱۴-۳ را ببینید) حین جنگ جهانی دوم و به منظور کمک به تخصیص سوخت‌های مشتق شده از محصولات نفتی ایجاد شدند.
بازاریاب محصول نفتی
در اینجا کلماتی در رابطه با نقش بازاریاب‌های نفتی در تحویل محدوده‌ای از محصولات پالایش شده (در رأس آنها بنزین) به مشتریان ایالات متحده گواهی می‌شود. هر شخص یا شرکتی که با هدف فروش مجدد محصولات نفتی پالایش شده آنها را در اختیار می‌گیرد ه عنوان یک بازاریاب نفتی در نظر گرفته می‌شود، این تعریف محدوده گسترده‌ای از حرفه‌های تجاری شامل عمده فروشی و خرده فروشی را دربر می‌گیرد. اغلب یک بازاریاب نفتی دارای ایستگاه‌های بنزین، مغازه‌های استراحت، کسب و کار نفت و گرمایشی، ایستگاه‌های کامیون، انبار مواد روان کننده، شرکت حمل نفت با کامیون و تسهیلات ذخیره سازی انبوه است.
بازاریاب‌های مستقل شرکت‌هایی هستند که محصولات پالایش شده (از پالایشگاه‌های بزرگ یا مستقل) را خریداری می‌کنند و آنها را در خروجی‌های خرده فروشی می‌فروشند. این طبقه بندی مؤسساتی را که حرفه اول آنها فروش بنزین است (برای مثال Speedway و QuickTrip) و همچنین خرده فروشی های بزرگی (برای مثال Costo و Walmart) را نیز شامل می‌شود که علاوه بر کالاهای تجاری دیگر بنزین نیز می‌فروشند. دو گروه تجاری انجمن بازاریاب‌های نفتی آمریکا و جامعه بازاریاب‌های نفتی مستقل آمریکا بیانگر این گروه هستند.
توزیع و بازاریابی بنزین
معمولاً بنزین پالایش شده بعد از ذخیره سازی مختصر در یک پایانه تأمین توسط کامیون‌های نفت‌کش به ایستگاه‌های سرویس، فرودگاه‌ها و خروجی‌های دیگر توزیع می‌شود. شرکت‌ها در این تسهیلات افزایه‌های اختصاصی را به بنزین اضافه می‌کنند.
توزیع‌کنندگان شرکت‌های بدون عملیات پالایش هستند که ایستگاه گاز خود را دارند و عملیات آن را اجرا می‌کنند. توزیع‌کنندگان نیز بنزین را به واسطه‌ها ارسال می‌کنند که ایستگاه مستقل بنزین بدون قابلیت توزیع هستند. بر اساس داده‌های سرشماری (آمار) بیش از ۱۱۴۰۰۰ ایستگاه بنزین در سرتاسر ایالات متحده در سال ۲۰۰۸ سوخت‌های حمل‌ونقل را به ماشین سواران تحویل دادند.
…
قطب‌های گاز اروپایی
قطب‌های بازار برای مبادله (تجارت) گاز طبیعی نیز طی چندین دهه گذشته در اروپا پدید آمده‌اند، که حجم قابل توجهی از گاز بین و درون کشورهای بسیاری جریان می‌یابد. برای مثال در سال ۲۰۱۰ مبادله لحظه‌ای فیزیکی در هفت قطب پیشتاز قاره‌ای به ۹۴/۴ tcf رسید (۱۴۰ میلیارد متر مکعب). حجم‌های مبادله شده (بازار غیر لحظه‌ای) حدود سه برابر آن رقم بودند.
هفت قطب اصلی مبادله کننده گاز بازار لحظه‌ای اروپایی عبارت‌اند از:
Zeebrugge بلژیک
TTF (تسهیلات انتقال عنوان (Title Transfer Facility)) هلند
NGC (NetConnect Germany) آلمان
Gaspool آلمان
PEGها (نقاط مبادله گاز) شمال و جنوب فرانسه
PSV (Punto di Scambio Virtuale) ایتالیا
CEGH (قطب مرکزی گاز اروپا) اتریش
مراکز بازار یا قطب‌ها دو سرویس کلیدی حمل‌ونقل بین (و اتصال بینی با) خطوط لوله دیگر و همگرایی فیزیکی نیاز موازنه کننده همراه با دریافت یا تحویل کوتاه‌مدت گاز را ارائه می‌کنند. بیشتر آنها معاملات انتقال عنوان را بین طرفینی انجام می‌دهند که گاز طبیعی خود را از طریق مرکز خریداری می‌کنند، می‌فروشند یا جابجا می‌کنند و همچنین بسیاری دیگر از آنها نیز سرویس‌هایی ارائه می‌کنند که به تسریع و بهبود فرآیند کلی حمل‌ونقل گاز کمک می‌کنند. این سرویس‌ها شامل دسترسی مبتنی بر اینترنت به بسترهای مبادله گاز طبیعی و برنامه‌های انتشار ظرفیت را دربر می‌گیرند. تعداد کلی مراکز بازاری عملیاتی در ایالات متحده برابر با ۲۴ و در کانادا نه عدد بودند.
بازار مالی گاز
برداشتن مقررات (قانون زدایی) قیمت سرچاهی در را برای تجارت (مبادله) گاز طبیعی به عنوان یک کالا در مبادلات مالی و همچنین حمل‌ونقل فیزیکی سرراست و تحویل مقادیر حقیقی گاز باز کرد. تاجران و کارگزاران بازیگران این بخش از عرصه هستند که برخلاف بازاریاب‌ها هیچ‌گاه مالکیت حقیقی گاز را به عهده نمی‌گیرند. آنها اغلب به منظور تلاش برای سرمایه‌ای کردن تغییرات مورد انتظار یا واقعی قیمت‌های گاز در مکان‌های مختلف قراردادهای کوتاه‌مدت منعقد می‌کنند که مدت آنها در محدوده چند ماه تا مدت کوتاهی به اندازه یک روز قرار دارد. این مشارکت کنندگان بازار انواعی از ابزار مالی را برای پراکنده کردن ریسک، پایدار کردن قیمت‌ها و قادر ساختن مالکیت مقداری از گاز به کار می‌برند تا در صورت تمایل سریعاً آن دارایی را به پول نقد تبدیل کنند. اطلاعات پیش‌تر ارائه شده در این فصل در رابطه با تجارت (مبادله) فیزیکی در برابر کاغذی، بازار لحظه‌ای و استفاده از قراردادهای آتی (سلفی)، قراردادهای اختیار معامله و معاوضه‌های در تجارت نفت به صورت مساوی به بازار گاز طبیعی اعمال می‌شوند.
نقش LDC در بازاریابی گاز
LDCها با بازتاب دادن توسعه‌های بازار فروش صنعتی و حجم‌های بزرگ گاز از سال ۱۹۹۸ برنامه‌های انتخاب مشتری را که برنامه‌های جداسازی اجزای محصول خرده فروشی نیز نامیده می‌شوند، برای مشتریان مسکونی و تجاری ارائه کرده‌اند. مشتریان تحت این برنامه‌ها می‌توانند تأمین کننده گاز خویش را انتخاب کنند. زمانی که یک مشتری گاز را از تأمین کننده‌ای غیر از LDC تهیه می‌کند، اگر چه LDC در معاملات فروش دخالتی ندارد هنوز هم آن را تحویل می‌دهد. در اصل مشتریان تعویض کننده به تأمین کننده دیگر برای LDC به مشتریان سرویس حمل‌ونقل تبدیل می‌شوند.
علی‌رغم این تغییر در رابطه سنتی LDC/مشتری، LDC ارتقای استفاده مؤثر و ایمن از گاز طبیعی که تحویل می‌دهند و به منظور ارائه پشتیبانی فنی به مهندسین، معماران، سازندگان و مشتریان تجاری و صنعتی را ادامه می‌دهد که به دنبال خرید یا نصب تجهیزات هستند. بسیاری دیگر برنامه‌های بقای انرژی و حسابرسی‌های انرژی را به مشتریان ارائه می‌کنند.
LDC های معدودی (اندکی) تجهیزات دارای سوخت گازی را به صورت مستقیم به فروش می‌رسانند. با این حال برخی از آنها با تولید کنندگان دستگاه و واسطه‌های محلی در مبارزات تبلیغاتی شرکتی مشارکت می‌کنند.
تجارت LNG
فصل ۱۰ تجهیزات و فرآیندهای استفاده شده برای تبدیل گاز طبیعی سر چاهی به شکل مایع بسیار سرد (LNG) برای انتقال به مشتریان را شرح داد. این بخش برخی از ابعاد اصلی مالی و تجاری تولید و ارسال LNG را توصیف می‌کند.
پروژه LNG معمول هم بزرگ و هم پیچیده است که نه تنها عملیات بالادستی واحدهای مایع کردن و تسهیلات صادرات (برای تولید، ذخیره سازی موقت و سپس بارگیری LNG درون کشتی‌های حامل دارای طراحی مخصوص) بلکه اجاره و ارسال آن کشتی‌ها به تسهیلات واردات (که در آنها LNG مجدد به گاز تبدیل می‌شود و به منظور توزیع به خطوط لوله وارد می‌شود) را نیز شامل می‌شود. هر پروژه LNG مشخصه‌ها و ساختار سازمانی منحصر به فرد خویش را دارد که توسط مسائل قانونی و مالی، مالکیت گاز، اهداف سیاسی کشور صادر کننده و تصمیمات مربوط به مسئول پذیری برای ابعاد مختلف زنجیره ارزش توصیف شده در بالا تعیین می‌شوند.
تولید کنندگان گاز،که اغلب شامل یک NOC می‌شوند (یا به صورت تنها)، در اصل تمایل به دخالت (مشارکت) در تولید گاز و مراحل مایع سازی دارند. ممکن است بخواهند فرآیند ارسال LNG را نیز کنترل کنند. با این حال گفته می‌شود که مشتریان LNG علاقه بیشتری به مشارکت در آن مراحل بالادستی برای افزایش امنیت تأمین و به مشارکت در بخش‌های سودآورتر زنجیره LNG به عنوان سرمایه گذار دارند. آنها به صورت فزاینده کنترل ارسال LNG را به دست می‌گیرند و خریدهای بیشتری را بر اساس FOB انجام می‌دهند. گاز اوزاکا، گاز توکیو، Kogas، Union Fenosa، Gas Natural و Gas de France (گاز فرانسه) مثال‌هایی از این قبیل هستند.
لطفا به جای کپی مقالات با خرید آنها به قیمتی بسیار متناسب مشخص شده ما را در ارانه هر چه بیشتر مقالات و مضامین ترجمه شده علمی و بهبود محتویات سایت ایران ترجمه یاری دهید.
