مقالات ترجمه شده دانشگاهی ایران

میکروپمپ‌ با تراوش گاز BioMEMS

میکروپمپ‌ با تراوش گاز BioMEMS

میکروپمپ‌ با تراوش گاز BioMEMS – ایران ترجمه – irantarjomeh.ir

 

مقالات ترجمه شده آماده گروه  مکانیک
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

قیمت

قیمت این مقاله: 15000 تومان (ایران ترجمه - irantarjomeh)

توضیح

بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.

مقالات ترجمه شده مکانیک - ایران ترجمه - irantarjomeh

 

شماره
۷۰
کد مقاله
MEC70
مترجم
گروه مترجمین ایران ترجمه – www.irantarjomeh.ir
نام فارسی
میکروپمپ‌های با تراوش گاز BioMEMS
نام انگلیسی
Gas Permeation Micropumps
Microvalves and Micropumps for BioMEMS
تعداد صفحه به فارسی
۴
تعداد صفحه به انگلیسی
۴
کلمات کلیدی به فارسی
میکروپمپ‌، تراوش گاز، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی بر پایه بیولوژی / علوم زیستی
کلمات کلیدی به انگلیسی
Gas Permeation Micropumps,
Microvalves and Micropumps for BioMEMS
مرجع به فارسی
دپارتمان مهندسی زیستی، دانشگاه واشینگتن، سیاتل، ایالات متحده
مرجع به انگلیسی
Department of Bioengineering, University of Washington, Seattle, WA, USA
کشور
ایالات متحده

 

میکروپمپ‌های با تراوش گاز BioMEMS

میکروپمپ‌های همراه با تراوش گاز        (Gas Permeation Micropumps)

مواد PDMS در برابر گازها، موادی بسیار نفوذپذیر به شمار می‌روند. در صورتی که هوا را توسط یک سرنگ به درون یک میکروکانال با انتهای بسته تزریق کنیم، هوایی محو می‌شود و اثری از آن درون لوله‌ نیست! (خب، این هوا به درون ساختار PDMS رفته است). مطابق با همین مطلب و به صورت عکس، برای دستیابی به یک PDMS که گازی در ساختار آن وجود ندارد، می‌توان این ماده را به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، درون یک محفظه‌ی خلأ گذاشت. این ایده‌ی ساده نخستین بار در سال ۲۰۰۴ توسط گروه تحقیقاتی میزو مائدا از مؤسسه‌ی ریکِن ژاپن و در حین انجام یک آزمایش پیرامون مواد زیست‌شیمیایی (شکل ۱) مطرح شد، ولی این ایده هم اکنون در بسیاری از مراکز دنیا در حال انجام است.
درسال ۲۰۰۶، گروه تحقیقاتی بروس گِیل در دانشگاه یوتا یک پمپ متفاوتی بر اساس اصول مشابه با این مکانیزم طراحی کردند [۱۱۷]. ایده‌ی آن‌ها این بود که در صورتی که هوا را با سرعت بسیار پایین به درون میکروکانال‌ها تزریق کنیم، مولکول‌های هوا به خوبی در ساختار غشایی PDMS جای می‌گیرند و ضخامت غشا به حد قابل قبولی می‌رسد (گزارش آن‌ها غشاهای با ضخامت ،  و  را با هم مقایسه کرده بود). این طرح پمپاژ در ابتدا بسیار محکم و کارآمد به نظر می‌رسید ولی در عمل برای موادی که به حباب‌ها حساس هستند، شدنی نبود (برای مثال در صورتی که سلول‌ها در معرض حباب یا حتی نزدیکی یک حباب هوا قرار بگیرند، به جهت پایین بودن غلظت  در آن‌ها می‌میرند).

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Irantarjomeh
لطفا به جای کپی مقالات با خرید آنها به قیمتی بسیار متناسب مشخص شده ما را در ارانه هر چه بیشتر مقالات و مضامین ترجمه شده علمی و بهبود محتویات سایت ایران ترجمه یاری دهید.