میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه پزشکی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

 میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

مجرای تنفسی را می توان از نقطه نظر تنفسی به مجاری هوایی فوقانی که شامل مجاری بینی قدامی و خلفی می باشند و مجاری حلق و بینی، مجاری هوایی میانی، متشکل از اوروفارنکس و لوزه ها، و مجاری هوایی پایینی، با توجه به حنجره، نای، نایچه و ششها، تقسیم نمود. این دسته بندی به عنوان مبنای مفیدی برای بررسی دینامیک کلنی شدگی مجرای هوا مدنظر می باشد. تفاوتهای ساختاری و فیزیولوژیکی در هر منطقه فراهم آورنده یک محیط سازگار برای برخی از ارگانیسم ها از یک طرف و محیط نامطلوب برای ارگانیسم های دیگر از طرف دیگر شده است.

میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

مجاری بینی و نازوفارنکس

تعداد نسبتا اندکی از ارگانیسم ها در ناحیه مجاری بینی وجود دارند، که گونه های استافیلو،  متشکل  از  اس. آرئوس و کوآگولازـ منفی، Corynebacterium، Peptostreptococcus و Fusobacterium به عنوان شایع ترین موارد به حساب می آیند. به علاوه نرخ کاریج S. aureus در بخش قدامی بینی غالبا در کودکان پیش از دوره بلوغ بیشتر از بالغین می باشد. ریکاوری دیگر ارگانیسم ها در ناحیه بینی به عنوان امری شایع تلقی شده، اما آنها غالبا متشکل از تعداد گونه های کوچک و گذرا می باشند. جمعیت میکروبی در نازوفارنکس به صورت کمپلکس تر بوده که در آن شاهد شیوع بیشتر گونه های streptococci و Neisseria می باشیم. streptococci را می توان به راحتی بیشتری از ناحیه نازوفارنکس حذف نمود، که در آن گونه های Streptococcussalivarius و Streptococcus غالبا به صورت ایزوله قرار داشته و همچنین این مورد برای Streptococcus نیز صحت دارد.  بسیاری  از  گونه های  Neisseria،  شامل  including N. meningitidis در کلاسترهای بینی – حلقی  قابلیت  ریکاوری  دارند.  کلونیزاسیون N. meningitidis  از کمتر از ۱۰ درصد تا بیش از ۹۵ درصد احتمال بروز داشته و بیشترین میزان بروز در افراد بالغ جوان سال می باشد که غالبا در مؤسسات یا در ارتش حضور داشته، جایی که اپیدمی اصلی بیماری مننگوکوکی مشاهده شده است. شایع ترین گونه های مجزا شده Neisseria شامل گونه های Neisseria subflava، Neisseria sicca، Neisseria cinerea، Neisseria mucosa و Neisseria lactamica هستند. گونه های متعدد دارای نوعی همزیستی در بیش از نیمی از جمعیت مشخص شده می باشند. گرم منفی نسبی coccobacilli که قابلیت کلنی سازی nasopharynx شامل Moraxella catarrhalis را دارد، هم اکنون به عنوان شایع ترین علت آلودگیهای مجرای تنفسی ( همانند sinusitis، bronchitis) و Kingella spp. بشمار می آیند. سویه های کپسوله نشده و سویه های کپسوله شده H. influenzae غالبا در نازوفارنکس (nasopharynx) دیده شده است، همانند Cardiobacterium hominis بعنوان ارگانیسم های مرتبط با آلودگیهایی دریچه قبلا سبب صدمه قلب.

اوروفارنکس و لوزه ها

اوروفارنکس به عنوان ترکیب پیچیده ای از اکوسیستم ها به شمار می آید که هر کدام دارای جمعیت میکروبی متمایزی هستند. تفاوت های قابل پیش بینی در ارگانیسم ها را می توان در بزاق، شکافهای لثه ای، سطوح دندان، زبان و پوشش جداره های ماهیچه ای یافت. باکتری کوکسی گرم مثبت و گرم منفی در ناحیه اوروفارنکس شایع هستند. به طور کلی باکتری های غیرهوازی در مقایسه با باکتریهای هوازی بسیار بیشتر بوده و نسبت ۱۰۰ به ۱ را به وجود می آورند. شایع ترین باکتری های غیرهوازی عبارتند از Peptostreptococcus، کوکسی گرم مثبت (همانند Micromonas، Peptoniphilus)، Veillonella, Actinomyces و Fusobacterium شایع ترین باکتریهای هوازی نیز عبارتند از Streptococcus و Neisseria.

نای، حنجره، نایچه و شش

کلونیزاسیون مجاری پایینی هوا غالبا به صورت گذرا یا ترانزیت می باشد، و غالبا ارگانیسم های اندکی در هر زمان در این نواحی دیده می شوند. تنها زمانی که شاهد بروز فرآیند کلونیزاسیون طولانی مدتی می باشیم به هنگامی است که سلولهای اپیتلیکال مژکدار از طریق آلودگی (همانند آلودگی با ویروس آنفلوآنزا) یا بیماری (نظیر بیماری های انسداد ریوی مزمن) آسیب دیده باشد. این امر موجب عبور تراوشهای تنفسی به داخل مجاری سلولی پایینی و نای می شود، و در نهایت موجب تکثیر میکروبها در آن ناحیه خواهد شد.

میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

میکروبیوتای نرمال مجاری معده ای روده ای

همانند مجاری تنفسی، مجاری معده ای روده ای نیز قابلیت تقسیم به نواحی آناتومیکی متمایزی می باشند که هر کدام دارای میکروبیوتای خاص خود هستند. این مورد می تواند شامل مری، شکم، بخش تهی روده یا روده دراز فوقانی، روده کوچک دیستال و روده بزرگ می شود. این نکته مشخص می باشد که در داخل هر کدام از این نواحی، گونه های میکروبی غشای مخاطی، در داخل کیریپتها، و در لومن می تواند به صورت متفاوت باشند. متأسفانه، قابلیت نمونه برداری هر ناحیه بدون آلوده سازی دیگر مناطق سالم افراد محدود می باشد. کامل ترین اطلاعات در خصوص شکم و روده بزرگ به دست آمده است. گونه های میکروبی در مناطق دیگر بر حسب مطالعه ترکیب میکروبی مدفوع یا نمونه جمع آوری شده به هنگام جراحی بخش های داخلی شکم مورد ارزیابی قرار می گیرد.

مری

اطلاعات ناکافی در خصوص نوع میکروبی بخش مری وجود دارد. با این حال، باکتری oropharyngeal را می توان در این بخش، همانند ارگانیسم هایی که در شکم کلنی می کنند، منفک ساخت. کلنیزاسیون گذرا در این ارگانیسم ها در افراد سالم نیز دیده می شود. در حالت بیماری، باکتری ها به عنوان علل غیر شایع آلودگی های مری و مربوط بدان به شمار می آیند، که در آن قارچهای مخمر (همانند کاندیدا) و ویروسهای مختلف (نظیر سیمپلکس هرپس، سیتومگالوویروس) نقش مهمی را بازی می نمایند.

شکم

شکم به عنوان یک ارگان غیرپذیرا به شمار می آید که حاوی هیدروکلریک اسید و پپسینوژن یا ماده مربوط به هضم غذا (یک پپسین پیش شرط) که به وسیله سلولهای جداره ای و اصلی جدا شده است می باشد، که خود سبب تشکیل غشای مخاطی گاستریک می شود. به همین دلیل، میکروبیوتای میکربی بصورت پراکنده می باشد و بطور ابتدا به ساکن در ارتباط با اپیتلیوم سطحی می باشد و بوسیله تراوشات ماهیچه ای و بیکربونات محافظت می شود. ارگانیسم موجود در شکم Lactobacillus spp. با قابلیت تلرانس اسیدی  Streptococcus spp. و Helicobacter pylori است. در حالی که این دو ارگانیسم اول در ارتباط با بیماریهای گاستریک نمی باشند، H. pylori  سبب بروز التهاب معده و گاستریک (پپتیک) و زخم اثنی عشر شده و در ارتباط با بدخیمی گاستریک / معده می باشد. دیگر ارگانیسم ها ممکن است بصورت ایزوله در شکم باشند، مخصوصا چندین ساعت پس از صرف غذا، اما عقیده بر آن است که این موارد معرف عبور تودگذر در شکم می باشند.

تهی روده و روده دراز بالایی

تعداد میکروبهایی که در بخش بالایی روده کوچک هستند اندک گزارش شده است ( به طور کلی کمتر از ۱۰^۵ ارگانیسم بر حسب میلی لیتر مایع) و به صورت شایع دارای حالت ناهوازی بوده و عمدتا متشکل از Lactobacillus، Streptococcus، Peptostreptococcus، Anaerococcus، Finegoldia، Peptoniphilus و Prevotella هستند. در صورت گرفتگی مجرای بالایی و بروز حالت سکون ( همانند سندروم بلیند لوپ) متعاقبا این نوع از میکروبها قابلیت تبدیل به باکتری های کولونیکی مشابه ( همانند Bifidobatterium، Bacteroides، Clostridium، Escherichia، Enterococcus) را داشته و منجر به سندروم بد جذبی می شوند.

میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

روده کوچک دیستال

این ناحیه به عنوان منطقه گذار بین تعداد نسبتا پراکنده ای از باکتریهای با قابلیت تحمل محیط اسیدی، که بخش فوقانی مجرای روده ای را اشغال نموده و مقدار زیادی از این میکروبها در روده بزرگ، مد نظر است. با وجود آنکه این مورد مشخص نمی باشد که کدام یک از ارگانیسم ها قابلیت کلنی سازی در این بخش از مجرای معده ای روده ای را به صورت اولیه دارند، این موضوع مشخص گردیده است که جمعیت میکروبی به میزان زیادی (تقریبا ۱۰^۹-۱۰^۸ ارگانیسم ها برحسب گرم مدفوع) و مورد معکوس وجود داشته و همچنین بیشتر انباشتگی  به صورت میکروبهای ناهوازی  می باشد.

 روده بزرگ

این بخش به عنوان پرجمعیت ترین ارگان در بدن انسان به شمار آمده و بیش از ۱۰^۸ باکتری هوازی و ۱۰^۱۱ باکتری غیرهوازی در هر گرم مدفوع درآن وجود دارند. بیشترین تعداد باکتریها در روده بزرگ عبارتند از Bifidobacterium spp.، Bacteroides spp.، Eubacterium spp.، Enterococcus spp. و E. coli. این مورد ارزیابی شده است که مدفوع حاوی ۱۰^۱۱ باکتروئید در گرم است. با وجود آنکه B. fragilis به عنوان  بیشترین  گونه های  سمی  یا  بدخیم به حساب  می آید، باکتروئیدهای thetaiotaomicron از نظر تعداد بیشتر در ناحیه کلون هستند. دیگر باکتروئیدها واقع در کلون شامل Bacteroides capillosus، Bacteroides coagulans، Bacteroides putredinis و Bacteroides ureolyticus می باشند.  Eubacterium spp. به عنوان دومین باکتری شایع در روده مدنظر است که بیش از  ۱۰^۱۰ ارگانیسم در هر گرم مدفوع و ۱۶ گونه متمایز در این رابطه مشخص شده است. مشخص ترین گونه ها شامل Eubacterium aerofaciens، Eubacterium contortum، Eubacterium cyiindoides، Eubacterium lentum و Eubacterium rectale هستند. ده گونه Bifidobacterium نیز در مدفوع مشخص شده که برخی از آنها ترجیحا متعلق به کودکان و بقیه در ارتباط با افراد بالغ هستند. شایع ترین گونه های مجزا شده شامل B. bifidum، B. longum و B. adolescentis هستند. گونه های بیشمار انتروکوک نیز تشکیل شده اند که بیشتر آنها در بخش روده انسانها دیده شده اند. Enterococcus faecalis، Enterococcus faecium، Enterococcus casseliflavus و Enterococcus gallina نیز جزء موارد شایع به حساب می آیند که در روده تقریبا کلیه انسانها وجود داشته و سبب ایجاد کلنی روده ای به مجردی که یک کودک زاده شد می گردد.

میکروبیوتای نرمال مجرای تنفسی

میکروبیوتای نرمال در مجاری تناسلی

مجاری تناسلی نسبتا استریل می باشند، به جز مجاری پیشاب و واژن زنان. میکروبها قابلیت مهاجرت به بالای مجاری پیشاب در داخل مثانه را داشته اما این موارد به سرعت در افراد سالم به وسیله عملکرد آنتی بادیهای محلی تمیز می شوند، علاوه بر این فعالیت ضد میکروبی سلولهای اپیتریال لفافه ای نیز در مثانه و همچنین عملکرد فلاشینگ فرآیند جمع آوری ادرار نیز در این امر میسر می باشد. حالب ها، کلیه ها، پروستات و دهانه رحم به طور معمول استریل می باشند. مجاری پیشاب زنان قابلیت کلنی تعداد زیادی از انواع گونه های lactobacilli و streptococcal species را داشته و علاوه بر این گونه های کوآگولاز ـ منفی staphylococci نیز در این زمینه نقش دارند. ارگانیسم های موجود در مدفوع نظیر Escherichia coli و Enterococcus spp. نیز قابلیت کلنی سازی در بخش مجاری پیشاب زنان را داشته اما غالبا به صورت گذرا بوده و به میزان اندکی وجود دارند. به هنگامی که این ارگانیسم ها به سمت بالای ناحیه مثانه مهاجرت می کنند، آنها در پیشاب تکثیر شده و سبب آلودگی مجاری پیشاب می شوند.

گونه میکروبی در ناحیه واژن غالبا بیشمار و متنوع می باشد. Lactobacilli به عنوان شایع ترین ارگانیسم ها به شمار می آید چرا که آنها قابلیت تکثیر در محیط اسیدی را دارند. شایع ترین گونه های مشخص شده مجزا شامل Lactobacillus acidophilus، Lactobacillus fermentum، Lactobacillus casei و Lactobacillus cellobiosus هستند. دیگر گونه های ناهوازی در ترشحات واژن عبارتند از : Bifidobacterium، کوکسی غیرهوازی، Porphyromonas و Prevotella. شش گونه Bifidobacterium نیز در ناحیه واژن مشخص شده اند. B. bifidum و B. longum به عنوان بیشترین گونه ها در این ناحیه محسوب شده اند. به همین صورت هشت گونه کوکسی ناهوازی (همانند Peptococcus niger، Peptoniphilus asaccharolyticus، Anaerococcus hydrogenalis، A. lactolyticus، A. tetradius، Finegoldia magna و Peptostreptococcus vaginalis) در واژن حضور دارند. گونه های Porphyromonas asaccharolytica، Prevotella bivia و Prevotella disiens به عنوان موارد مهم مقیم در واژن محسوب می شوند. Actinomyces spp. نیز به نظر در این ناحیه وجود دارد چرا که در ارتباط با آلودگیهای واژنی می باشد. با این وجود، حضور آنها بحث برانگیز است.A. israelii  به طور معمول در ارتباط با آلودگیهای آکتینومیکوتیک آلت تناسلی می باشد. Propionibacterium مخصوصا Propionibacterium نیز در ناحیه واژن حضور دارند. در نهایت Mobiluncus spp. نسبتا در زنان سالم نادر بوده اما به عنوان علت شایع باکتری واژنی به حساب می آید. بنابراین، این احتمال وجود دارد که این آلودگی غیرهوازی در گونه های میکروبی واژنی به تعداد اندکی وجود داشته باشد.