مکانیزم پذیرش عضو
مکانیزم پذیرش عضو – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه مدیریت – بازرگانی
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 38000 تومان (ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۵ |
کد مقاله | MNG05 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | مکانیزم پذیرش عضو |
نام انگلیسی | The Cooptative Mechanism |
تعداد صفحه به فارسی | ۲۴ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۸ |
کلمات کلیدی به فارسی | پذیرش عضو |
کلمات کلیدی به انگلیسی | Cooptation |
مرجع به فارسی | دانشگاه کالیفرنیا |
مرجع به انگلیسی | University of California |
کشور | ایالات متحده |
مکانیزم پذیرش عضو
مکانیزم پذیرش عضو
خطرپذیری یک تعریف: پذیرش عضو فرآیند، جذب عناصر جدید در رهبری و یا ساختار تعیین کننده سیاست یک سازمان بعنوان ابزاری برای کاهش خطرات در ثبات و یا موجودیت آن سازمان بحساب میآید. با کمک از این مفهوم ما قادر خواهیم بود که بدقت و قدرت، ارتباط بین TVA و برخی از انستیتوهای مهم داخلی را مشخص نموده و از اینرو ویژگی مهم و معنای اصلی و اهمیت پایه سیاست را پدیدار سازیم. در همین حال، واضح است که ایده پذیرش عضو، ما را در حوزه بروکراتیک یا رفتار مربوط به دیوان سالاری غوطهور خواهد ساخت، همانگونه که چنین حوزهای مربوط به ایدههای دمکراتیکی نظیر ”مشارکت محلی“ میباشد.
پذیرش عضو چیزی را درخصوص فرآیندی که در آن یک محیط اداری از آنچه سازمان و تغییرات موثر در رهبری، ساختار و سیاست آن تخطی میکند به ما میگوید. این پذیرش ممکن است براساس موضوع خاصی که در صدد حل آن هستیم، رسمی و یا غیر رسمی باشد.
پذیرش رسمی: جایی که برای یک سازمان نیاز میباشد تا بصورت عمومی عناصر جدید را جذب کند، ما در خصوص همکاری رسمی صحبت میکنیم. این موضوع شامل برپایی ارتباطات باز پذیرفته و رسمی میباشد. پستهای رسمی مشخص گردیده، قراردادها امضاء شده، سازمانهای جدید تاسیس گردیده – تمامی این موارد نشاندهنده حضور در فرآیند تصمیمسازی و مدیریت میباشد. دو شرط کلی وجود دارد که موجب میگردد یک سازمان به سمت پذیرش رسمی روی آورد، اگر چه این دو شرط بسیار با یکدیگر مرتبط هستند:
به هنگامی که مشروعیت قدرت گروه یا هیئت حاکم زیر سوال رود. هر گروه یا سازمان که تلاشی برای به اجرا درآوردن کنترل دارد میبایست همچنین بر شرایط حاکمه فایق آید. حالت اجبار میتواند در موارد استراتژیک بکار گرفته شود، ولی نمیتوان آن را به بعنوان یک ابزار بادوام و موثر به کار گرفت. یکی از روشهای برنده شدن در این مقوله همکاری در رهبری یا عناصر سازمان میباشد که به طرقی بازتاب دهنده احساس یا برخورداری از اطمینان از مجموعه عمومی هماهنگ یا گروه بوده و آن چیزی است که باعث به وجودآوری حالت احترام یا مشروعیت به سازمانهای تحت کنترل گردیده و بدین گونه است که میتوان ثبات قدرت رسمی را از نو بنا کرد. این ابزار بصورت گسترده و در بسیاری از موارد مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. موارد استفاده آن در سرزمینهای مستمراتی است که در آن سازمانهای نیروهای در دست دارنده کنترل، مشروعیت خود را بوسیله پذیرش عضو توسط رهبران محلی در مدیریت مستمراتی اعمال میکنند. ما این موضوع را در پدیده ”بحران میهنپرستی“ جایی که گروههای معمولی که حق انتخاب ندارند بصورت موقت در شورای حکومت دارای نمایندهای گردیده تا آنکه بتوان اتحاد و انسجام لازم را در زمان تنش ملی بدست آورد یافتهایم. پذیرش عضو توسط ارتش ایالات متحده نیز در مطالعه پیشنهادی خود جهت انتخاب معرف پرسنل مدنظر در تشکیلات دادگاه نظامی، مورد توجه قرار داشته است – یک واکنش اتخاذی بیپرده جهت فشارهای صریح ناشی از جنگ جهانی دوم. گروههای ”واحد“ ایالتهایی که دارای حکومت مطلقه میباشند نمونه دیگری از این پذیرش بشمار میآیند. اتحادیههای شرکتها و یا برخی از برنامههای نمایندگی کارکنان در صنایع را میتوان از دیگر نمونههای آن نامید. در هر کدام از این مثالها، واکنش مسئولین رسمی (خصوصی یا عمومی، در یک سازمان بزرگ یا کوچک) تلاش جهت تصحیح وضعیت نامتوازن بوسیله اقدامات رسمی میباشد. علاوه بر آن، باید ذکر گردد که آنچه تسهیم پذیر است مسئولیت قدرت بجای خود قدرت میباشد.
تصمیم در خصوص آنکه چه زمانی میبایست دعوت برای حضور در این همکاری انجام گردد، بطور حتمی امری مدیریتی تلقی میگردد. این بدان معناست، که چه هنگامی ملزومات هماهنگسازی فعالیتهای یک سازمان بزرگ یا ایالت، تاسیس گونههای حکومت مستقل یا خودی را مقرون بصلاح میداند. مسئله اینجا یک تصمیم نامتمرکز یا حکومت محلی نیست بلکه تاسیس و بوجود آوری یک مکانیزم منظم، هماهنگ و قابل اتکا جهت بدستآوری یک سیستم ارباب رجوع عمومی یا شهروندی است. این یک عملکرد سازنده اتحادیههای تجاری محسوب میگردد که در آن اتحادیهها بعنوان ابزارهای موثر جهت حذف موارد غیرضرور یا حصول اهداف کارای دیگر مطرح میگردند. این مورد بعنوان عملکرد یا فانکشن کمیتههای خود حکومتی در پروژههای خانهسازی و یا بازداشتگاهها اعمال گردیده و آنها را بعنوان یک کانال قابل اتکا برای رهنمودهای مدیریتی مطرح ساخته است. معمولا چنین ابزارهایی دارای عملکرد تسهیم مسئولیتپذیری بوده و بدین صورت است که مشروعیت قدرت پایهگذاری شده را تقویت مینماید. از این روست که هر گونه عمل پذیرش عضو رسمی دارای خطمشی به انجام رسانی هم عملکرد سیاسی دفاع از مشروعیت و هم عملکرد مدیریتی برقراری کانال قابل اتکا برای ارتباط و رهبری میباشد.