شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی
شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه پزشکی
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 15000 تومان (ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۳۲ |
کد مقاله | MDSN32 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی |
نام انگلیسی | Neural Networks in Schizophrenia |
تعداد صفحه به فارسی | ۶ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۳ |
کلمات کلیدی به فارسی | اسکیزوفرنی |
کلمات کلیدی به انگلیسی | Schizophrenia |
مرجع به فارسی | ژورنال روانپزشکی آمریکا |
مرجع به انگلیسی | The American Journal of Psychiatry |
کشور | ایالات متحده |
شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی
با پیشرفت و توسعه روشهای با کیفیت MRI ، شناخت ما نسبت به تغییرات ساختار مغز در بیماران مبتلا به نارسایهای روانی بهبود یافته است. در بیماران مبتلا به شیزوفرنی (اسکیزوفرنی یا جنون جوانی)، کاهش حجم ماده خاکستری بخشهای غشائی و غشای فرعی مغز بطور مکرر مشاهده شده است. در این شماره مجله، دو مقاله در این مبحث به تقویت این نظریه میپردازند که شیزوفرنی در بردارنده یکسری موارد غیر عادی در شبکههای غشایی و غشای فرعی است. الیسون رایت فرا تحلیلی را در زمینه مطالعات MRI ارائه میکند که نشانگر الگوهای مختلف در تغییرات ساختاری در شیزوفرنی ابتدایی و مزمن است. با پذیرش تکنیکی که به منظور گردآوری اطلاعات از مطالعات MRI عملی ایجاد شده، مولفان به ارزیابی تفاوتهای گروهی در مناطق خاص مغز در رابطه با یک سیستم مختصات سه بعدی پرداختند. نتیجه این پذیرش که تحت عنوان تخمین احتمال آناتومیک شناخته میشود به شکلگیری رویکردهای احتمالی در محاسبات آناتومی عصبی کمک میکند. به گفته الیسون رایت، در بیمارانی که در مرحله نخست بیماری شیزوفرنی قرار دارند حجم ماده خاکستری هپپوکامپوس، هسته دم دار، تالاموس (هسته نیمه خلفی)، انسولا، شکنج کمربندی قدامی مغز، شکنج پیشین تحتانی و مخچه کاهش یافته هستند. تغییرات غشاء فرعی در بیمارانی که به شیزوفرنی مزمن دچار بودند، یکسان بود، اما تغییرات غشایی بسیار وسیعتر مشاهده گردید.
شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی
همانند آنچه الیسون رایت ذکر میکند این الگوی غیر عادی در بردارنده یک مدار عصبی است که از لیمبیک تا استریاتوم و سپس به تالاموس و سرانجام به کورتکس ماقبل پیشین و کورتکس کمربندی میرسد (شکل ۱). موارد غیر عادی مدارات تالاموس ـ غشایی پیشتر در خصوص شیزوفرنی بیان شدند، بخصوص در مورد مفهوم پاتوفیزیولوژی دیسمتری شناختی یا اختلال حرکتی مورد توجه قرار گرفتهاند.
نمودار سمت چپ نشان دهنده مسیرهای مدار است در سمت راست تصویر مدارهای تالاموسی ـ غشایی که در مناطق ماده خاکستری هستند را نشان میدهد که گویای کاهش آن در بیماران شیزوفرنی ابتدایی (زرد) و بیماران مزمن (قرمز) است. تالاموس (مثلث آبی) انعکاسات تالاموسی را به غشاء (پیکان آبی)، پروژه مناطق غشایی (پیکان سبز) دم دار (دایره صورتی) و سپس بازگشت به تالاموس (پیکان نارنجی) میفرستد. اجزاء این مدار نشانگر تغییرات آناتومی در شیزوفرنی هستند که سه بخش انتهایی (دم دار) نشانگر نقصان در ماده خاکستری در شیزوفرنی مرحله ابتدایی و تغییرات غشایی وسیعتر در شیزوفرنی مزمن است. تالاموس نشان دهنده نقصان در ماده خاکستری در هر دو حالت ابتدایی و مزمن است.
شبکههای عصبی در اسکیزوفرنی – جنون جوانی
همچنین در این خصوص فرایدمن از استفاده از تصویر انقباضی انعکاسی برای بررسی الگوی تغییرات ماده سفید در بیمارانی که از شیزوفرنی مراحل ابتدایی یا مزمن رنج میبرند، سخن گفته است. با استفاده از آنیزوتروپی یا ناهمسانی جزء به جزء (FA) برای دستیابی به جامعیت ارتباطات ماده سفید، آنها شواهدی را در خصوص بیماران مرحله ابتدایی پیدا کردند که نشان میداد ارتباطات تضعیف شده تنها در رشتههای عصبی طولی تحتانی وجود دارد، در حالیکه بیماران مزمن الگوی وسیعتری از اختلالات ماده سفید را نشان میدادند (شکل ۲).
در ارتباط با موضوعات مورد مقایسه بهداشتی، بیمارانی که در مرحله شیزوفرنی اولیه میباشند کاهش FA در رشتههای عصبی طولی تحتانی سمت چپ و راست را از خود نشان میدهند. بیماران مزمن کاهش بسیار زیاد FA سمت راست و رشتههای عصبی طولی تحتانی یا فاسیکل، سمت چپ را از خود نشان میدهند. ILF = فاسیکل طولی تحتانی. GCC = خم شدگی جسم پینهای. SCC = اسپلنیوم جسم پینهای.
نتایج مطالعات فرایدمن که وسیعترین مطالعات انجام شده در خصوص بررسی FA در بیماران شیزوفرنی مرحله نخست و مزمن بوده است، نشان میدهد که یکسری تفاسیر چالشزا وجود دارند. بر این مبنا، امکان اختلالات ماده سفید پاتولوژیک وجود دارد اما با استفاده از روشهای تصویربرداری موجود، یافتن آنها بسیار دشوار است. در ضمن تغییرات ماده سفید با پیشرفت روند بیماری شیزوفرنی ممکن است افزایش یابد.