مقالات ترجمه شده دانشگاهی ایران

رهگیر انرژی جنبشی

رهگیر انرژی جنبشی

رهگیر انرژی جنبشی – ایران ترجمه – irantarjomeh.ir

مقالات ترجمه شده آماده گروه هوا فضا
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

قیمت

قیمت این مقاله: 15000 تومان (ایران ترجمه - irantarjomeh)

توضیح

بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.

 

مقالات هوافضا - ایران ترجمه - Irantarjomeh

 

شماره
۱۲
کد مقاله
SPC12
مترجم
گروه مترجمین ایران ترجمه – www.irantarjomeh.ir
نام فارسی
رهگیر انرژی جنبشی
نام انگلیسی
Kinetic Energy Interceptor
تعداد صفحه به فارسی
۶
تعداد صفحه به انگلیسی
۵
کلمات کلیدی به فارسی
رهگیر، انرژی جنبشی
کلمات کلیدی به انگلیسی
Kinetic Energy, Interceptor
مرجع به فارسی
اطلاعات دفاعی و نظامی – اینترنت
مرجع به انگلیسی
Defense and Military Information – Internet Data Collection
کشور

 

رهگیر انرژی جنبشی[۱]

توضیح

در دسامبر ۲۰۰۳، قرارداد توسعه‌ و ساخت یک رهگیر انرژی جنبشی (کِی‌ای‌آی[۲]) به تیمی از شرکت هوافضای نورثروپ گرومن[۳] پیشنهاد شد. بخش اولیه‌ی این قرارداد مربوط به طراحی فاز‌های توان‌بخشی و صعود یک سیستم دفاعی در برابر موشک‌های بالیستیک بود، ولی با گذشت زمان، طراحی مدل رهگیر میانی[۴] و انجام اصلاحات مربوط به آن الویت نخست پروژه شد. طبق برنامه ‌ریزی‌ها،  فاز اول توسعه‌ی سیستم به مدت هشت سال در نظر گرفته شده بود و در ابتدا قرار بر آن بود که پنج آزمون پروازی نخست در سال ۲۰۰۸ شروع و در سال ۲۰۱۴، وارد چرخه‌ی نظامی آمریکا شود.
در ژوئن ۲۰۰۹ و درست پیش از انجام اولین آزمون پرواز، این مختومه اعلام شد. اولین آزمون‌های زمینی توسط سیستم‌های مجهز به موتورهای یک و دو مرحله‌ای در سال ۲۰۰۶ به انجام رسید. در ابتدا چشم‌انداز پروژه، طراحی کردن و آزمودن مدل زمینی این سیستم بود، ولی با گذشت زمان، هدف پروژه به استفاده از این سیستم در مدل پرتابی مبتنی بر کشتی  یا  مدل پرتابگر زیردریایی تغییر یافت.
سیستم اِم‌کِی‌وی ۱۲ تا ۱۵ نابودگر کوچک در بخش مرکزی موشک دارد. هر کدام از اِم‌کِی‌وی‌ها دارای سیستم هدایت مستقل و مخصوص به خود هستند و هر یک از آن‌ها قادر است تا اهداف مختلفی را با نشانه‌گذاری لیزری[۵] و توسط بمب‌های خوشه‌ای[۶] مورد هدف قرار دهد. موتور توان‌افزای سیستم، موتوری دومرحله‌ای با سوخت جامد است. هر موتور دارای سیستم کنترل بردار رانش (تی‌وی‌سی[۷]) ساخت شرکت اوربیتال ساینسز[۸] است.
بخش سوم موتور می‌بایست دارای یک موتور سه‌ گانه‌ی پالسی  سوخت جامد بوده و توانایی حمل نابودگرها را داشته باشد. طبق انتظارات، برد بیشینه‌ می‌بایست در حدود ۱،۵۰۰ کیلومتر  با بیشینه‌  ارتفاع رهگیری ۲۵۰ کیلومتر  باشد. کشنده‌ی چرخ‌‌دار بخش پرتابگر طوری طراحی شده است تا قادر به حمل دو موشک جای گرفته  در محفظه‌ی گلوله ‌افشان  به همراه  یک تراکتور چهار محور مدل اِم۱۰۷۰ هِت[۹] ساخت شرکت اوشکوش[۱۰] و یک کابین چهار محور اِس‌ای‌آی[۱۱] باشد.
مرکز سیار فرماندهی و کنترل کِی‌ای‌آی (کِی‌اِف‌سی یا سی) می‌بایست بر روی  یک کشنده‌ی نظامی استاندارد قرار بگیرد. هم‌چنین از  یک خودروی هاموی[۱۲] مجهز به دو رادار باند-سی متصل به سیستم رهگیری باید در سیستم فرماندهی استفاده شود. کل سیستم نیز می‌بایست قابلیت حمل هوایی با هواپیمای سی-۱۷ را داشته  باشد. در مجموع   یک سیستم آتش ‌بار کامل در بردارنده ‌ی پنج خودروی نظامی تِل شامل دو خودروی کِی‌اِف‌سی است و می‌بایست از هفت هواپیمای سی-۱۷ برای جابه‌جایی تمامی تجهیزات آن استفاده شود.
[۱] Kinetic Energy Interceptor
[۲] KEI
[۳] Northrop Grumman
[۴] mid-course intercept
[۵] laser designator
[۶] cluster
[۷] TVC
[۸] Orbital Sciences
[۹] M1070 HET
[۱۰] Oshkosh
[۱۱] SEI
[۱۲] HMMWV

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Irantarjomeh
لطفا به جای کپی مقالات با خرید آنها به قیمتی بسیار متناسب مشخص شده ما را در ارانه هر چه بیشتر مقالات و مضامین ترجمه شده علمی و بهبود محتویات سایت ایران ترجمه یاری دهید.