کارایی کالج های محلی کانکتیکت: تحلیل پوششی داده ها (DEA) – فصل ۵
کارایی کالج های محلی کانکتیکت: تحلیل پوششی داده ها (DEA) – فصل ۵- ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 38000 تومان (ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۳۷ |
کد مقاله | EDU37 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | دستورالعمل های ارزیابی کارایی و بهبود عملکرد برای کالج های محلی ایالت کانکتیکت: با رویکرد تحلیل پوششی داده ها (DEA) – فصل ۵ |
نام انگلیسی | Efficiency evaluation and improvement guidelines for community colleges of Connecticut: a data envelopment analysis (DEA) approach – chapter 5 |
تعداد صفحه به فارسی | ۲۶ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۲۰ |
کلمات کلیدی به فارسی | تحلیل پوششی داده ها |
کلمات کلیدی به انگلیسی | (Data Envelopment Analysis (DEA |
مرجع به فارسی | دانشگاه دورهام، انگلستان، میلز، جوزف جی |
مرجع به انگلیسی | Mills, Joseph J. Durham University, UK |
کشور | انگلستان |
دستورالعمل های ارزیابی کارایی و بهبود عملکرد برای کالج های محلی ایالت کانکتیکت:
با رویکرد تحلیل پوششی داده ها (DEA)
فصل ۵
فصل ۵٫ خلاصه ونتیجه گیری
۱-۵٫ خلاصه
دل نگرانی ذاتی موسسات آموزش عالی جهت اکتساب منابع مکفی آموزشی غالبا با نوساناتی همراه بوده است اما این مسئله هرگز به اتمام نخواهد رسید. در ایالت متحده و همچنین ایالت کانکتیکت، دهه ۱۹۶۰ در حقیقت جزء ایامی به شمار می آمد که در آن تحصیل رشد خود بعنوان عاملی برای توجیه پشتیبانی از مسایل مختلف مرتبط با آن، از جمله مسایل دانشگاهی شامل تاسیسات و ساختمان ها، کالج ها، و اعطای کمک هزینه تحصیلی مد نظر بوده و با توجه بدان عموم مردم و جامعه نگرش مثبتی به این مسئله داشته اند. در غالب دوران های دیگر، این پشتیبانی دارای نوساناتی با توجه به انتظارات عمومی در ارتباط با وضعیت کلی و مناسبات آموزش عالی بوده است. به طور کلی، صرف داشتن مدرک دانشگاهی غالبا تضمین کننده حصول شغلی خوب و یک آینده امن برای کلیه فارغ التحصیلان نمی باشد و در نتیجه جامعه با این سوال روبرو می شود که آیا آموزش عالی می تواند با مصرف مالیات های بیشتر موجبات افزایش درآمد و بودجه، در قیاس با میزان فزاینده نیازها، را فراهم آورد یا خیر. امروزه، جامعه سیستم آموزش عالی را تحت نظارت دقیق خود قرار داده و مجادلاتی در خصوص کارایی سطوح بالاتر این مورد و همچنین سطح مسئولیت پذیری بدون تضعیف حق دسترسی و کیفیت آموزش عالی و تجارب مرتبط با آن در جریان می باشد.
از طرف دیگر، کتابچه های اطلاعاتی کالج های محلی خود موکد آن هستند که این کالج ها یک بخش کارای مالی در زمینه آموزش عالی به شمار آمده و قابلیت ارائه خدمات آموزشی به ۴۳% از افراد متقاضی در ایالت متحده را دارند ولی در عین حال از سهم نامناسب و اندکی از بودجه های فدرال و ایالتی در خصوص آموزش عالی بهره مند می باشند (El-Khawas، Catier و Ottinger 1988، xviii). با وجود آنکه غالب اکثر دانشجویان تازه وارد شروع تحصیل خود را در کالج های محلی به عنوان دانشجویان سال اول آغاز می نمایند و همچنین بودجه های ایالتی برای این کالج ها دربردارنده ۵۰ درصد از درآمد آنها به شمار می آید، کالج های دو ساله یا فوق دیپلم تنها از ۱۹ درصد از بودجه ایالتی در خصوص آموزش عالی بهره مند بوده و همچنین بودجه تخصیصی فدرال در این رابطه کمتر از ۱۰ درصد می باشد. سخنگویان کالج های محلی می بایست در زمینه متقاعد نمودن مسئولین در باب حصول بودجه های مکفی کار خود را به صورت کامل و با جدیت دنبال نمایند.
در ایالت کانکتیکت در چارچوب نظام محلی در حال رشد، کالج ها از طریق کاهش هزینه ها (به طور مثال، نام نویسی کمتر در برخی از کلاسها یا کلا حذف آنها) و جستجوی منابع جدید درآمدی (نوشتن درخواست های کمکی بیشتر) در برابر محدودیت های مربوطه واکنش نشان می دهند.
با توجه به پذیرش استراتژی های موثر در طی تنش مالی، بسیاری از کالج ها چگونگی مدیریت صورت را فرا گرفته اند. مسایل حاصله پس از آن خود به عنوان موارد مرتبط با پذیرش های و تطابق های پایدار در برابر تغییرات در محیط خارجی به شمار آمده که در آن اقدام به محافظت از اهداف و دستاوردهای حاصله و توزیع و حفظ دانش می شود. براین مبنا یک کالج را می توان به عنوان یک موسسه ای تعریف نمود که در آن کادر حرفه ای و کالج مربوطه اقدام به فراهم آوردن شرایط عملیاتی در زمینه تبدیل منابع کمی و قابل سنجش (یعنی ورودی ها) به فارغ التحصیلان (یعنی خروجی ها) می نمایند. همانگونه که به وسیله Bessent و همکاران به سال ۱۹۸۲ تشریح شد، مدیران مدارس قابلیت افزایش بهره وری مدارس خود، از طریق استخدام و مشخص نمودن وظایف پرسنل و همچنین از طریق فراهم آوردن منابع و انگیزه های کافی با پتانسیل افزایش تولید، در صورت بهره گیری از متخصصین کارا، را خواهند داشت.
هدف از این مطالعه ایجاد دستورالعمل ها و رهنمودهایی برای ارتقای سطح کلی عملکرد (کارایی) کالج های محلی ایالت کانکتیکت با استفاده از تکنیک برنامه نویسی خطی تحت عنوان تحلیل پوششی داده ها (DEA) می باشد. DEA سیر تکاملی خود را از روشSimplex برنامه نویسی خطی ریاضی به سمت یک سیستم جامع کامپیوتری با مدل های ریاضی جهت اجرای مقایسه های بین واحدی، با محدوده وسیعی از ورودی ها و خروجی ها، طی نموده است. هیچ یک از دیگر روش ها قابلیت ارائه یک تعریف عملیاتی جامع– چه به صورت مفهومی و یا چه به صورت اجرایی- درباره کارایی مدارس / کالج ها را نداشته اند (Bessent و همکاران، ۱۹۸۲).
این روش جدید DEA به گونه ای توسعه یافت تا قابلیت تعیین کارایی نسبی زیر مجموعه های یک سیستم که در آن توابع تولید بین ورودی ها و خروجی های این زیر مجموعه ها ناشناخته بوده وجود داشته باشد. DEA کاملا در انطباق با تحلیل موسسات آموزش عالی در یک نظام آموزش عالی می باشد، همانند نظام کالج های محلی ایالت کانکتیکت، که علت این امر به طور ابتدا به ساکن ارتباط کاربردی بین منابع و خروجی ها و عدم موجودیت یا دسترسی به آنها و مشکل حصول آنها می باشد. بعلاوه این مدل دارای قابلیت بهره گیری از ورودی ها و خروجی های متعدد بدون تعریف قبلی وزن متغیرهای ورودی /خروجی نیز می باشد.
از تحلیل دوازده کالج محلی در نظام کالج محلی ایالت کانکتیکت، این مدل به نظر دارای هفت کالج با کارایی ۱۰۰% و پنج کالج با کارایی زیر ۱۰۰% است. این نتایج کاملا در انطباق با مدل دوم DEA است که به وسیله Cooper و همکاران (۲۰۰۰) ایجاد شده و همچنین در تطابق با یافته های یک مدیر ارشد مالی که در یکی از کالج های عضو می باشد است.
این مطالعه نشان دهنده یک خط مشی متمایز در عملیات پنج واحد ناکارآمد به شرح ذیل است: غالب این واحدها در این گروه منابع بیش از حدی مصرف نموده و در مقابل خروجی های کمتری را با توجه به درصد مطبوع مشخص شده به وسیله این مدل حاصل آورده اند، موردی که در تحلیل هریک از آنها در فصل ۴ این مطالعه مشخص گردیده است.
کارایی کالج های محلی کانکتیکت: تحلیل پوششی داده ها (DEA) – فصل ۵
۲-۵٫ نتیجه گیری
نتایج این مطالعه معرف آن هستند که DEA به عنوان ابزاری مناسب جهت ارزیابی کارایی موسسات آموزش عالی در بین گستره زیادی از سازمان های به شمار می آید. این روش جهت به حساب آوردن خروجی های متعدد و ورودی های متعدد، به منظور فراهم آوردن ابزارهای حسابداری مدیریتی متناسب، مشابه با هزینه بر حسب واحد و انواع دیگر تحلیل های مرتبط، به کار گرفته شده و به عنوان یک عامل ممتاز در زمینه عوامل بهره وری و ابزارهای مرتبط به شمار می آید. همان گونه که به وسیله Ahn، Charnes و Cooper (1988) ذکر شد، DEA را همچنین می توان به عنوان یک جایگزین و احتمالا به عنوان یک دیدگاه آسان، در مقایسه با موارد فراهم شده دیگر در مباحث آماری و تکنیک های مشابه همانند روش ایجاد تعداد شاخص، که در آن تعداد زیادی از فرضیه ها یا تکنیک های وزنی می بایست برای تحلیل مهیا شوند، مد نظر قرار داد. این موارد با توجه به مقوله های مورد نیاز ما در این مبحث کافی نمی باشند. DEA می تواند برای واحدها یکسان بوده و بسیاری از موارد انعطاف پذیر که برای این بررسی متناسب هستند و برای بسیاری از محققین نیز جذاب به شمار می آیند نیز در این مطالعه قابل بررسی خواهند بود. با این وجود، همانگونه که نشان می دهیم، این مدل البته دارای نقص جدی در ارتباط با تعداد واحدهای تحلیل شده و تعداد متغیرهای ورودی و خروجی که می توان آنها را جهت توصیف یک واحد به کار گرفت می باشد.
تعداد اندک نمونه واحدها (دوازده مورد) حقیقتا سبب انبساط DEA فراتر از قابلیت های آن می شود، و از آنجایی که این تعداد از واحدهای مرتبط را نمی توان تغییر داد، که خود با توجه به پیچیدگی عملکرد کالج ها مشکل غامض تری را سبب می شود، لازم است تا قابلیت بکارگیری نتایج این مدل، با توجه به احتیاط های لازمه و با درنظر گیری تردیدهای متناسب در ارتباط با نتیجه گیری های حاصل شده را مد نظر قرار داد. هرچه که تعداد متغیرها شامل شده بیشتر باشند، قابلیت توصیف بهتری در خصوص عملکرد کالج ها به وجود خواهد آمد، با این وجود، چنین موردی سبب خواهد شد تا تعداد بیشتری از کالج ها در مرز کارایی ۱۰۰% قرار گیرند. از اینرو تنشی بین اعتبار مدل (تعداد متغیرهای استفاده شده جهت توصیف کالج ها) و توان یا قابلیت نتایج (تعداد واحدهای کارایی حاصله) در خصوص مدل DEA وجود دارد. همان گونه که در فصل ۴ نشان داده شد به هنگامی که تعداد متغیرها کاهش می یابد، صرفا با توجه به قاعده سرانگشتی، شاهد افزایش شدیدی در تعداد واحدهای کارآمد خواهیم بود.
توانمندی ها و ضعف های روش DEA
الف. DEA یک سیستم برنامه محور خطی چند ورودی و چند خروجی می باشد که جهت محاسبه کارایی نسبی سازمان ها، موسسات و ادارات دولتی یا خصوصی و غیر انتفاعی مرتبط با آموزش عالی که بعنوان واحدهای تصیم گیرنده (DMUها) خوانده می شوند به کار گرفته می شود.
ب. DEA به هر DMU اجازه می دهد تا قابلیت انتخاب هر نوع وزنی که خواستار استفاده از آن برای ورودی و خروجی می باشد را داشته باشد. با توجه و مشابه با تعریف کلاسیک کارایی، DEA از یک نسبت مجموع خروجی های وزن دار به یک مجموع ورودی های وزن دار استفاده می نماید. از اینرو کاربران نیازی به تامین وزن ها جهت الحاق به هر ورودی و خروجی ندارند.
ج. DEA نیازمند هیچگونه تشریح قبلی، از هر نوع ارتباط عملکردی که ممکن است بین ورودی ها و خروجی های مدل وجود داشته باشد، نمی باشد.
د. DMU های یک سیستم DEA با بهترین عملگرهای این گروه مقایسه شده اند، بنابراین کارایی نسبی هر DMU با استفاده از بهترین عملگر به عنوان مرجع محاسبه می شود، در تضاد با روش رگرسیون که در آن هر واحد در مقایسه با یک عملکرد میانگین کلیه واحدها محاسبه می گردد.
ه. با توجه به قاعده سرانگشتی در ارتباط با تعداد واحدهای تحلیل شده به وسیله DEA، که قبلا در این مطالعه مشخص شده است، این مدل کاملا حساس به تعداد واحدهای آنالیز شده و تعداد متغیرهای ورودی و خروجی مورد استفاده جهت توصیف این واحد می باشد.
و. DEA قابلیت مشخص نمودن منابع و تعداد نقص های منابع خاص که مسئول عملکرد سطح پایین یک واحد هستند را خواهد داشت.
ز. از آنجایی که نمرات کارایی DEA مرتبط هستند آنها را نمی توان به عنوان عامل هایی در تحلیل رگرسیون جهت مشخص نمودن هر نوع از آمارهای مرتبط با نمرات به کار گرفت. براین مبنا لازم است تا از یک رویه خود راه انداز استفاده شود.
…
کارایی کالج های محلی کانکتیکت: تحلیل پوششی داده ها (DEA) – فصل ۵