خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 25000 تومان
(ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
قیمت
قیمت این مقاله: 25000 تومان (ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم – ایران ترجمه – Irantarjomeh
شماره | ۱۳ |
کد مقاله | EDU13 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم |
نام انگلیسی | Self assessment in second language learning |
تعداد صفحه به فارسی | ۱۴ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۵ |
کلمات کلیدی به فارسی | خود ارزیابی، فراگیری زبان دوم، فرآیند ارزیابی |
کلمات کلیدی به انگلیسی | self-assessment; second language learning; assessment process |
مرجع به فارسی | آموزشگاه زبانهای خارجی، دانشگاه پلی تکنیک شنزن، چین |
مرجع به انگلیسی | School of Foreign Languages,China |
کشور | چین |
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
چکیده
این مقاله نسبت به معرفی تعاریف مربوط به خود ارزیابی از چندین دیدگاه مختلف اقدام مینماید و بر این اساس سوابق تئوریکی خود ارزیابی بر مبنای فراگیری مستقل، استراتژیهای فرا شناختی و تئوری اجتماعی فرهنگی را مدنظر قرار داده و همچنین نسبت به آنالیز سه فرآیند خود ارزیابی که شامل خویشتن نگری ، خود قضاوتی و خود تعاملی یا خود واکنشی میباشد اقدام میورزد و همچنین مزیت ها و نقص های اجرای روال خود ارزیابی در فراگیری زبان دوم را مورد نقد و بررسی قرار میدهد.
کلمات کلیدی: خود ارزیابی، فراگیری زبان دوم، فرآیند ارزیابی
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
۱- مقدمه
از بیست سال قبل، مضامین آموزشی شاهد تغییر از یک الگوی تدریس معلم مدارنه به الگوی تدریس دانشجو محور بوده است. رویه های کنونی در زمینه دیدگاههای تدریس زبان بر حول محور فراگیرنده و همچنین افزایش علاقه به “پدیده اصالت و محاورهای” باعث بوجود آمدن دلبستگی بیشتری در گسترش استفاده از روال خود ارزیابی زبان دوم گردیده است. بر این اساس بسیاری از آزمونگرهای زبان ترغیب شدهاند تا نسبت به بررسی این موضوع اقدام نمایند که آیا دانشجویان قابلیت مشارکت معنی دار در عرصه خود ارزیابی را دارا میباشند یا خیر. خود ارزیابی در آموزش زبان خارجی به عنوان یک مقوله نسبتاً معروف و مبحث قابل توجه و تحقیقاتی از حدوداً چندین دهه قبل مطرح گردیده است. این توجه تا اندازهای بواسطه بروز علاقه به گونه های غیر متعارف ارزیابی میباشد، که تا اندازه ای در حقیقت بعلت مضمونی میباشد که بر اساس آن دانشجویان خواستار تسکین یا سبک نمودن بار کاری مرتبط با تست یا آزمون معلمین خود هستند. علاقه به خود ارزیابی و مزیتهای مشهود آن، تا اندازهای ، بر این سوال سایه انداخته است که چه موردی در حقیقت شامل این مسئله میباشد، آن هم به هنگامی که از دانشجویان سوال میشود تا نسبت به تشریح خود بر مبنای یک مقیاس از قبل تعیین شده اقدام نمایند. با وجود آنکه بسیاری اینگونه ادعا نموده اند که روال خود ارزیابی به عنوان یک مقوله ارزیابی موثر در زمینه تبحر در زبان دوم میباشد، تنها تعداد اندکی بدین سوال پاسخ داده اند که کدامیک از فاکتورها، بغیر از دانش تبحر در زبان، بر روی خود ارزیابی دانشجویان تأثیر میگذارد. البته چنانچه یافته های کلیه مطالعات تجربی در زمینه تأثیر خود ارزیابی به صورت سازگار با هم مشخص میشدند، این موضوع را میتوان بصورت ایدهآل مد نظر قرار داد. با این وجود، آنها نتایج مختلفی را نشان میدهند که خود معرف آن است که مدیران آزمون و معلمین مربوطه در زمینه اجرای روال خود ارزیابی، در مقوله ارزیابی قابلیت زبان دوم، همچنان در شک و شبهه به سر میبردند.
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
۲- تعاریف خودارزیابی
برآورد از خود تحت عناوین و نام های مختلفی نظیر خود ارزیابی، خود سنجی ، خود آزمونی و خود ارزشیابی و غیره شناخته شده است. بر این مبنا خود ارزیابی را میتوان در زمینه اطلاعات در ارتباط با فراگیران زبان در نظر گرفت که این اطلاعات به وسیله خود فراگیرندگان مهیا میشود و در زمینه قابلیت، پیشرفتی که آنها تصور میکنند به دست آوردهاند و آنچه که میپندارند که قابلیت انجام آن را دارند و یا آنکه هنوز قادر به انجام آن نیستند، مرتبط با مضامین دورههای آموزشی، متمرکز است. یکی از نتایج دقیق خود ارزیابی در این موضوع خلاصه میشود که چنین مبحثی باعث میشود تا فراگیرندگان در ارتباط با یک موضوع خاص به سمت یک دیدگاه راحت و سهلتر حرکت نموده و با اطمینان بیشتری وظایف محوله را انجام دهند. از نکته نظر ذاتی، هر چه توانایی و اطمینان فردی در زمینه انجام وظایف محوله بیشتر باشد، فراگیرنده یا دانشجوی خاص میتواند احساس تبحر و مهارت بیشتری را بر روی آن مقوله حاصل آورد.
به هنگامی که خود ارزیابی تعریف میشود، بر حسب نظر هاریس و مکان (۱۹۹۴) این مفهوم میتواند در بردارنده مضامین ذیل باشد: «استفاده از اطلاعات در زمینه انتطارات دانشجویان و نیازهایشان، مشکلات و نگرانیها، چگونگی احساس آنها به خود (فرآیند یادگیری)، واکنشهای آنها به مواد و روش هایی که استفاده میشود و آنچه که آنها به طور کلی درباره این دوره فکر میکنند». فرد دیگری به نام اسکارسون (۱۹۹۷) این مسئله را بدین صورت تشریح مینماید که خود ارزیابی در این زمینه در بردارنده مقولههای ذیل است: «تبحر در زبان در خصوص دانستن موضوعاتی همچون درک مضامین علمی، شرایط خاص و آنچه که تأثیرات فراگیرندگان و کاربران زبان دوم یا یک زبان خارجی در خصوص توانایی های خود و در باره آن زبان تفکر میکنند». قابلیت در اینجا به دو مبحث دستاورد و تبحر بر میگردد. بر حسب نکته نظر اسکارسون خود ارزیابی از این مبحث سرچشمه میگیرد که فراگیری موثر در صورتی به بهترین نحو حاصل میشود که دانشجو به صورت فعال در کلیه فازهای فرآیند یادگیری درگیر شده باشد. خود ارزیابی باعث ارتقای سطح استقلال در فراگیری شده و این مورد به صورت مثبتی بر روی انگیزه و نتایج فراگیری تأثیر خواهد گذاشت، آن هم عمدتاً به هنگامی که خود ارزیابی به عنوان بخشی از روال تدریس روزمره به حساب آمده و یا به هنگامی که فراگیرندگان آن را به منظور تعیین سطح پیشرفت خود انجام دهند و نه صرفا تنها برای کسب نمره و یا ارتقای موقعیت خود.
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
۳- سابقه تئوریکی خود ارزیابی
خود ارزیابی به صورت پیوسته منبعث از کلاس های فراگیرنده- محور میباشد. گیزلین (۲۰۰۳) این مورد را بدین صورت مطرح میسازد که مدرسین زبان باید روش هایی به منظور «مشارکت دانشجویان در فرآیند تعیین اهداف و مسئولیت پذیری، در زمینه نتایج فراگیری، و در عین حال قابلیت حفظ یک برنامه درسی بصورت سازگار» را در اختیار داشته باشند. جادهای که بسمت فراگیری مستقلانه حرکت میکند به هنگامیحالت کاملی به خود خواهد گرفت که یک دیالوگ سازنده بین استاد و دانشجو شکل پذیرد، مبحثی که در آن اهداف آموزشی بعنوان بخشی از دیالوگ کلاسی تعیین شده باشد. مزیت های خود ارزیابی شامل درگیر سازی دانشجو در فرآیند یادگیری، استدلال فراگیرنده، افزایش انگیزه، ارتقای مهارتهای مطالعاتی و پرورش دادن روال فراگیری بصورت مادام العمر میباشد.
خود ارزیابی یک دانشجو نقش مهمی را در امر خود-تنظیمی روال فراگیری و آموزش بعهده دارد، مقولهای که خود بواسطه تلاش های استراتژیک دانشجویان عملی و تکمیل میگردد. مفهوم خود- تکمیلی یا خود-تنظیمی روال فراگیری در حقیقت به عنوان نقطه تمرکز روشی به حساب میآید که بر آن اساس دانشجویان به عنوان فراگیرندگان مستقل به شمار خواهند آمد. فراگیرندگان خود- سامانی «نسبت به کنترل و مانیتورینگ عملکرد خود اقدام میورزند و علاوه بر این پیشرفت و دستاوردهای خود را مورد ارزیابی قرار میدهند». به هنگامی که این روال انجام میپذیرد، دانشجویان «دارای کنترل بر روی مضامین فراگرفته خود میباشند، آنها همچنین میتوانند تصمیم بگیرند که چگونه از منابع موجود داخل یا خارج از کلاس استفاده نمایند.» خود- سامانی دارای ارتباط نزدیکی با روش فرا شناختی یا «بخش خاص مبنای دانش فراگرفته شده از سوی دانشجویان یا فراگیرندگان دانش» میباشد. فرا شناختی استراتژیهای فراگیری را مشخص میسازد که تحت عنوان «تکنیک ها و رویه هایی که باعث ایجاد تسهیل در انجام فراگیری خواهند شد» مد نظر میباشند. وندن (۲۰۰۱) اینگونه خاطر نشان میسازد که دانش فرا شناختی برای استراتژی های یادگیری الزامی میباشد. آکسفورد (۱۹۹۰) که تحقیقات گسترده ای را در زمینه استراتژی های فراگیری انجام داده است، اینگونه بیان میدارد که «استراتژی های فرا شناختی به فراگیریندگان کمک میکند تا نسبت به تعدیل و تنظیم شناخت خود اقدام ورزند و بر روی برنامه ریزی و ارزیابی پیشرفت های خود به هنگامی که به سمت سزاواری های ارتبطاتی در حرکت میباشند اقدام کنند». این مضمون خود ارزیابی در حقیقت به عنوان نکته ورودی آنها به دانش فرا شناختی در زمینه فراگیری زبان میباشد که خود میتواند بدانها در خصوص استفاده از استراتژی های یادگیری کمک نماید. در مضامین مرتبط با این مطالعه، از دانشجویان خواسته شد تا در خصوص استراتژی های یادگیری خود صحبت کنند تا آنکه این صحبت ها در حقیقت بعنوان یک ترغیب برای دیگر دانشجویان بحساب آید تا آنها نیز بتوانند دانش فرا شناختی خود را در زمینه زبان را به سمت جلو هدایت نمایند.
خود ارزیابی به صورتی کامل در چارچوب تئوریکی اجتماعی فرهنگی به صورت متناسب قرار گرفته و شامل تعامل بین دانشجویان و مدرسین آنها در باره وساطت و مشارکت در ایجاد دانش زبان دانشجویان است. خود ارزیابی به معلمین کمک میکند تا نسبت به رهگیری و نظارت بر آنچه که دانشجویان به طور حقیقی درک کرده اند اقدام نمایند و علاوه بر این فضای کافی نیز برای ایجاد دیالوگ بین دانشجویان را فراهم میسازد. بجای آنکه روال ارزیابی به صورت تک مسیره باشد (همانگونه که بر مبنای الگوهای سنتی چنین است)، روال خود ارزیابی یک حالت دو سویه را در زمینه اطلاعات فراهم میسازد که بر مبنای آن هم معلمین و هم دانشجویان در امر پیشرفت فراگیری دانشجویان درگیر بوده و مشارکت خواهند داشت.
۴- فرآیند خود ارزیابی
خود ارزیابی تجسم کننده سه فرآیند میباشد که دانشجویان خود- سامان از آنها جهت مشاهده و تفسیر رفتار خود بهره میجویند. در ابتدا دانشجویان حالت خویشتن نگری را ایجاد میکنند و به صورتی آگاهانه بر روی ویژگی های خاص عملکرد خود که مرتبط با استانداردهای ذهنی موفقیت میباشد تمرکز مینمایند. در وهله دوم، دانشجویان یک حالت خود قضاوتی را اعمال مینمایند که در آن مشخص مینمایند که میزان دستیابی به اهداف خاص و کلی آن چقدر بوده است. سومین فرآیند خود ارزیابی در حقیقت مبحث خود تعاملی میباشد که تفسیرهایی در زمینه میزان تحصیل اهداف را بیان داشته و مشخص میکند که میزان رضایت دانشجویان در زمینه نتایج بدست آمده و عملکردهای آنها چقدر است. آموزش در زمینه خود ارزیابی نیز از تأثیر بر روی خود ارزیابی دانشجویان، از طریق تمرکز دانشجو بر روی ویژگی های خاص عملکرد، نیز برخوردار خواهد بود (نظیر ابعاد مرتبط با عناوین و سرفصل های مشارکت شده، از طریق تعریف مجدد استفاده دانشجویان به صورت استاندارد در آن مقولهها به منظور تعیین آنکه آیا آنها دارای موفقیت در زمینه سطوح چنین عناوین و سرفصل هایی بوده اند و علاوه بر این آنها بدین وسیله قابلیت مشخص نمودن بازخوردهای مدرسین خود جهت تقویت تعاملات مثبت را خواهند داشت تا بدین وسیله بتوانند شناسایی دقیقی در زمینه عملکرد موفق خود را بدست آورند. چنین تأثیرات مرتبط با فراگیری خود ارزیابی، این احتمال را برای دانشجویان افزایش میدهد که آنها بتوانند عملکرد خود، بعنوان تجربه حاصل شده در زمینه تبحر در آموزش زبان، را مورد تفسیر قرار دهند و بر این مبنا قدرتمند ترین منبع داده های خودکارایی را حاصل نمایند.)
۵ – مزیت ها و عیوب خود ارزیابی
روال خود ارزیابی برای مضامینی همچون تدریس و فراگیری کامل نخواهد بود. این روال دارای مزیت ها و معایبی میباشد.
۱-۵ مزیت ها
غالباً شواهدی دال بر این مطلب وجود دارند که خود ارزیابی در زمینه دستاوردهای دانشجویان تأثیر خواهد داشت، مخصوصاً در صورتی که مدرسین فرامین و دستورالعمل های مستقیمی را در زمینه خود ارزیابی و چگونگی آن فراهم آورند. علاوه بر این شواهدی در زمینه مشارکت خود ارزیابی در خصوص ارتقای رفتار دانشجویان وجود دارد.
برخی از داده های حاصل شده اینگونه مشخص میسازند که دانشجویان امر خود ارزیابی را در مقایسه با ارزیابی به وسیله معلم به تنهایی ترجیح میدهند. دلیل ارائه شده به وسیله دانشجویان که چرا چنین روالی را ترجیح میدهند خود موکد مزیت های بیشتر خود ارزیابی به شرح ذیل میباشد: (۱) دانشجویان اینگونه اذعان میدارند که با توجه به خود ارزیابی آنها درک بهتری از این نکته دارند که چه چیزی را باید مدنظر قرار دهند، چرا که آنها خود در امر مشخص کردن معیار های ارزیابی دخالت داشته اند. (۲) دانشجویان اینگونه بحث مینمایند که امر خود ارزیابی میتواند مناسب تر باشد، چرا که این امر آنها را قادر میسازد تا ابعاد عملکرد بهتری را در این امر دخالت دهند، نظیر تلاش، که معمولاً در رتبه های آنها نمود نمییابد. (۳) خودارزیابی دانشجویان را قادر میسازد تا بتوانند در زمینه ارتباط اطلاعات در خصوص عملکرد خود، که در غیر اینصورت برای معلم آنها میسر نبود، اقدام نمایند. (نظیر اهداف و استدلال های آنها). (۴) روال خود ارزیابی بدانها اطلاعاتی را عرضه میدارد که میتوانند از آن اطلاعات جهت ارتقای کار خود بهره جویند. چنین تغییراتی در امر درک ارزش ارزیابی از طریق درگیر شدن بیشتر در این فرآیند ممکن است باعث کاهش رویه ای شود که به وسیله پاریز، لانتان، ترنر و راس (۱۹۹۱) عرضه شده است و بر مبنای آن دانشجویان به میزان فزآیندهای در خصوص اعتبار و ارزش ارزیابی به هنگامی که در یک سیستم مدرسه ای تحت بررسی قرار میگیرد، کاملاً شکاک و بدگمان میباشند.
۲-۵ معایب
موارد خاصی نیز وجود دارند که موجب بروز نگرانیهایی برای آن دسته از فراگیرنده ها میشوند که خواستار اعمال رویه های خود ارزیابی هستند. مهمترین و آشکار ترین مبحث در این خصوص مسئله اطمینان میباشد. مسئله دیگر در حول و حوش تغییر در قواعد فراگیرندگان و مدرسین دور میزند که خود در نتیجه معرفی خود ارزیابی حاصل شده است.
۱-۲-۵ عدم اطمینان پذیری
بدون شک، اطمینان به عنوان مسئله ای مدنظر میباشد که باید آن را در مقوله خود جای داد، اما در عین حال این مسئله نباید مانع از ایجاد تلاش ها در زمینه انجام خود ارزیابی شود. احتمالاً در صورتی که مدرسین بتوانند تحقیقات خاص خود را در زمینه خود ارزیابی انجام دهند و اطمینان کافی را در این مقوله به دست آورند، آنها احساس اطمینان بیشتری در ارتباط با خود ارزیابی به دست خواهند آورد. بر این مبنا، چنین دستاوردهایی را میتوان برای فراگیرندگان زبان تشریح نموده تا آنکه آنها نیز قضاوت ها و تصمیم های خاص خود را مد نظر قرار دهند.
میزانی که بر اساس آن مقدار قابل توجهی از مضمون عدم قطعیت را میتوان تحمل کرد منوط به استفاده از مشخصه هایی میباشد که این ارزیابی ها در زمینه آنها انجام خواهد پذیرفت. به هنگامی که چنین ارزیابی هایی جهت کنترل و مضامین پیشرفته درسی افراد انجام گیرد، اطمینان پذیری مطلق ممکن است از اهمیت کمتری برخوردار باشد. با این حال ارزیابی هایی که به صورت کاملاً اطمینان پذیر نباشند هنوز نیز دارای مزیت هایی خواهند بود. در جایی که باید از ارزیابی ها جهت مشخص نمودن اعتبار چنین مبحثی استفاده نمود، اطمینان پذیری از اهمیت آشکاری برخوردار خواهد شد. بر این مبنا لازم است تا از برآورد دقیق استانداردها و تناسب های لازم، اطمینان حاصل نمود. یکی از روش های مشخص نمودن اعتبار خود ارزیابی افراد کنترل تصادفی برخی از نتایج به وسیله مدرسین میباشد. این امر باعث تمرین فراگیرندگان زبان به منظور ارائه خالصانه و واقعی در زمینه خود ارزیابی و دقت در آن خواهد شد. علاوه بر این، کنترل تصادفی به صورت مقرر باعث بروز درک آشکارتری از این مضمون خواهد شد.
۲-۲-۵ قواعد در حال تغییر
خود ارزیابی معرف بروز تغییرات در قواعد مربوط به فراگیرندگان و مدرسان زبان میباشد. میزانی که ممکن است این تغییرات بوجود آید منوط به اندازهای است که بر اساس آن فراگیرندگان قبلاً استقلال خود را در این زمینه بدست آورده اند. هرچه که میزان استقلال فراگیرندگان کمتر باشد، میزان پیشتیبانی نسبی نیز باید بالاتر باشد در ابتدا، ادراکاتی در زمینه مضامین ارزشی ممکن است وجود داشته باشد. موارد ارزیابی تنها در صورتی مفید خواهند بود که از اعتبار قابل توجهی برخوردار باشند. در وهله دوم، خود ارزیابی از پتانسیل قابل توجهی در زمینه آشفتگی، در مبحث بالانس یا تراز ادراک شده از قدرت، برخوردار خواهد بود. هم مدرسین و هم فراگیرندگان ممکن است این احساس را داشته باشند که انجام روال های ارزیابی در حقیقت به عنوان شغل یک معلم به شمار میآید. بر این مبنا فراگیرندگان ممکن است مقاومت قابل توجهی را در برابر انجام چنین فرآیندی از خود نشان دهند و چنین مبحثی را به عنوان وظایف مدرسین قلمداد نمایند. در وهله سوم، فراگیرندگان ممکن است این احساس را داشته باشند که ادوات کافی و یا تمایل کافی جهت بوجود آوردن و انجام رویههای خود ارزیابی را در اختیار ندارند. این موارد در حقیقت جزء مایملک مدرسین زبان و مهارتهای آنها به شمار میآید و فراگیرندگان ممکن است احساس کمبودی را در این زمینه داشته باشند. در نهایت، مشکل خود آگاهی نیز ممکن است بروز نماید. دقیقاً همانند مواردی که برخی از فراگیرندگان ممکن است امر خود آگاهی در زمینه صحبت کردن یک زبان خارجی را به خوبی مدنظر قرار داده باشند، بقیه فراگیرندگان یک زبان ممکن است واکنش بدی را در زمینه خود ارزیابی داشته باشند. برای فراگیرندگان جوان تر ممکن است این مضمون به عنوان یک رفتار نابالغ به حساب آید. برای فراگیرندگان قدیمیتر نیز چنین مبحثی ممکن است باعث ایجاد رنجش گردد.
خود ارزیابی و فراگیری زبان دوم
۶- نتیجه گیری
به هنگامی که امر خود ارزیابی از طریق فرآیندهای شناختی پیچیده، که تحت تأثیر عوامل کنترل نشده بسیاری میباشند، اعمال میگردد، هنوز نیز مواردی از عدم توافق در زمینه استفاده موثر از امر خود ارزیابی وجود دارند. علیرغم تعداد زیادی از مشکلات در زمینه اجرای متناسب روال خود ارزیابی، روش هایی که بر اساس آن ما نسبت به حل این مشکلات اقدام میکنیم به طور قطعی فراهم آورنده بینش های با ارزش در زمینه ذات روال فراگیری زبان دوم و ارزیابی آن میباشد. به هنگامی که چنین چالش هایی را مشخص نمودیم، این امید میرود که مدرسین مدارس و کلاس ها پتانسیل خود ارزیابی را به عنوان یک مضمون معتبر و مکمل و قابل اطمینان، جهت روال های ارزیابی سنتی، مد نظر قرار دهند. در صورتی که چنین عملی به خوبی اجرا شود خود ارزیابی میتواند باعث بوجود آوردن اطلاعات معتبر و با اطمینان در زمینه دستاوردهای دانشجویان شود. مدرسینی که نکته نظرات جدی در زمینه فراگیری و مبحث خود ارزیابی دارند و چنین تکنیک هایی را به دانشجویان خود آموزش میدهند میتوانند به صورت موجه نسبت به پیش بینی انگیزه ها، اعتماد و دستاوردهای پیشرفته دانشجویان اقدام نمایند.