حقوق بشر در عصر مقابله با تروریسم

حقوق بشر در عصر مقابله با تروریسم – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه علوم سیاسی

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

حقوق بشر در عصر مقابله با تروریسم

ترور و تروریسم

در خلال سالیان متمادی من در رابطه با آنچه تحت عنوان «متخصصین تروریسم» خوانده می‌شود دل نگرانیهایی را داشته‌ام بدین مضمون که هیچ گونه تعریف مناسب و هدفمندی از مقوله «تروریسم» وجود ندارد. بر این اساس حتی برنامه ریزی نگارش کتابی در این باره را بواسطه ناکافی بودن مضامین فصل مقدماتی نیمه کاره رها کردم. در نهایت کتابی که در باره تروریسم به رشته تحریر در آوردم بیشتر حول و حوش مفاهیم زبانی و قدرت مضامین و برچسبهای مربوطه بوده است تا آنکه کتابی در باب کشتن و گروگان‌گیری باشد. علت این امر در حقیقت توجه بدین مسئله بود که موضوع تروریسم بطور کلی فاقد تعریف خاصی می‌باشد. اهمیت این موضوع و کاربرد آن برای اشخاص ذی‌نفع، متکی به موارد نامحتمل و ناممکنی بوده است که تاکنون بهم پیوند خورده‌اند. برای زمانی که مفهوم تروریسم معنایی عینی یابد، معنایی که می‌تواند اتفاق نظر شایع را داشته باشد، لحظه خطرناکی برای متخصصین بوجود خواهد آورد، لحظه‌ای از زمان که در آن مفهوم «ریسک» حیات منطقی خاص خود را یابد و از اینرو بگونه‌ای نمود یابد که بتوان آنها را برای حوادثی تشریح نمود که فراتر از قدرت طبقه‌بندی متخصصین ‌باشد. بر این اساس و بطور نمونه می‌توان یک تعریف روشن و آشکار از خشونت تروریستی و افعال مربوط بدان بیان داشت، قصد یا کشتار بی‌ملاحظه یا مجروح نمودن افراد غیر رزمنده و یا صدمه‌رسانی جدی به مایملک آنها به منظور اعلان یک پیام سیاسی خاص. با توجه به بیان فوق، این امر کاملا مشهود می‌باشد که تروریسم یک روش خشونت‌آمیز می‌باشد که بوسیله هر یک از بازیگران این عرصه که پیاده سازی خشونت را به منظور دنبال نمودن اهداف سیاسی خود مجاز می‌دانند، دنبال می‌شود. بلی، این مسئله درستی می‌باشد و می‌تواند بوسیله امثالی از گروههای ضعیف که دارای گزینه‌های معدود نظامی یا سیاسی در گنجینه‌های خود هستند اعمال می‌گردد، مثل:  القاعده و ETA های این جهان. البته لازم به ذکر است که گروههای دیگری نیز وجود دارند که بصورت مساوی قادر به پیاده‌سازی این مورد بعنوان روش خشونت‌ آمیز هستند، مثل نیروهای دارای قدرت بیشتر، سازمانهای چریکی، بطور مثال سازمانهایی که قابلیت آرایش عملکرد نظامی متفاوتی را دارا می‌باشند و در صورت نیاز به اعمال قدرت از طریق بکارگیری نیروهای شورشی در موقعیتهای جنگ داخلی که در آن خشونت ناشی از ترور ممکن است تنها یک گزینه در بین گزینه‌های مختلف اعمالی مطرح باشد نیات خود را دنبال می‌کنند. بر این اساس در وضعیتهایی که این گروهها ممکن است با شکست روبرو گردند، چنین مضامینی همراه با تکنیکهای وحشیانه دیگر برای میل به جاه‌طلبی‌ها و نزاع‌های افراد تشنه قدرت بعنوان راهکارهای پیش روی این گروهها مطرح می‌باشد.

علاوه بر این بطور آشکار و یکسان می‌توان یک نوع از خشونت سیاسی را خاطرنشان نمود که بوسیله نیروهای دولتی پیاده و اعمال می‌شوند. این خشونتها می‌توانند بشکلی یکسویه نمود یابند – نظیر عملکرد فرانسه در غرق کشتی جنگی Greenpeace’s Rainbow Warrior در سال ۱۹۸۵ یا تصمیم آمریکایی‌ها جهت بمباران تریپولی به سال ۱۹۸۶ – و یا اینکه  بصورت دوسویه همراه با خشونتهای دیگر در مضمون درگیری‌های نظامی جدی پدیدار شود – نظیر آنچه در این خصوص در مخیله ما نقش می‌بندد همانند بمباران شهرهای درسدن (Dresden) و دیگر شهرهای آلمان در انتهای جنگ جهانی دوم بوسیله متفقین و همچنین حمله اتمی به هیروشیما و ناکازاکی به سال ۱۹۴۵٫ تشریح تروریسم بعنوان نوعی از خشونت سیاسی بدین روش الزاما بمعنای آن نیست که این موارد اشتباه می‌باشند، همانگونه که مواردی نظیر بمباران هوایی یا تهاجم و محاصره جزء موارد محکوم شدنی بشمار نمی‌آیند. موضوع اخلاقیات از مسئله اسنادی جدا است. بر این مبنا برای آنکه یک عملی را بعنوان عمل تروریستی بخوانیم لازم است زمینه کافی را برای بحث در خصوص مشروعیت یا وجاهت قانونی آن فراهم آوریم – این مورد در حقیقت بجای مشخص سازی پاسخها چنین سوال مهمی را فرا روی ما قرار می‌دهد.

حقوق بشر در عصر مقابله با تروریسم

حقوق بشر و تروریسم

بیشترین مضمون خشونتی که عبارت «تروریسم» در ارتباط با حقوق بشر ایفا می‌نماید روشی است که بر اساس آن مباحث عمومی، بصورتی که قبلا بحث نموده‌ام، نمود می‌یابند. تاثیر اولیه این مورد محروم نمودن یک مدل عدلت جنایی در مضمونی می‌باشد که حاکم بر مقوله مدنظر است. مدل تروریسم مورد بحث باعث ایجاد منفذی در این سیستم شده است و چنان در این روال ریشه دوانده است که گویی رویه‌های مناسب و معتدلانه در این مبحث ایجاد گردیده و قوانین مشخص و همکاریهای دقیق بهینه گردیده در سطح بین‌الملل بر علیه اعمال شرارت آمیز جنایی  وجود دارند. این مضامین موارد جنایی را بر له زبانی که ریشه در اصول کلی دارد، و وقت اندکی را برای وقار فردی یا قانون تساوی افراد صرف می کند، بکار می‌برند. قوانین انگلستان بطور قطع در این مسیر سوق داده شده و دارای قدرت اجرایی می‌باشند که ریشه در قضاوتهای اجرائیه در خصوص مشارکت در تروریسم دارد که (با تعریف بسیار گسترده) در برابر افراد و گروهها بدون در نظر گیری موارد تامینی، که در صورتی که مدل عدالت جنایی پیروی می‌گردید، این موارد بعنوان روالهای معمول در نظر گرفته می‌شد، بکار گرفته شده‌اند. قانون حقوق بشر در کشور متحده پادشاهی یا انگلستان بطور زیادی اینگونه از تغییرات مرتبط با امنیت را در خود جای داده است و تاثیر آن بجای یک مورد متخاصمانه ذاتی با اصول حقوق بشر بظاهر ارائه این قانون بطور سازگار با این مضمون می‌باشد. از یک طرف، چنین موردی با ترکیب با یک قانون مرتبط با حقوق بشر، که در دل خود نیاز به عملکرد ضمنی دولتی جهت تامین امنیت ملی را دارا می‌باشد، حاصل شده است و از طرف دیگر، یک شاخه اجرایی که در مقابل نیاز به کنار گذاری برخی از مضامین قدرت که برای تامین برآیند رضایت بخشی از حقوق بشر مورد نیاز می‌باشد،  حساسیت دارد. بنابر این ما در بریتانیا ما شاهد سوابق و دوره‌های طولانی از بازداشت افراد مظنون قبل از تفهیم اتهام می‌باشیم، اگر چه این مضمون بوسیله مسئول قضایی بعنوان یک رویه مبتنی بر یک معیار کلی موافق با الزام دولتی تفسیر می‌شود. 

حقوق بشر در عصر مقابله با تروریسم

نتیجه گیری : حقوق بشر – حمله تلافی

به منظور اطمینان از تداوم حیات حقوق بشر لازم است تا در برابر تحریف ذات و جوهره آن و حرکتی که سعی دارد تا آن را بعنوان زیر بنای تهاجم انتخابی در خارج و بهانه‌ای برای وحشیگری در داخل مورد استفاده قرار دهد موضع گیری شود. لحظه‌ای که مباحثات حقوق بشر بسمت حوزه خیر و شر حرکت می‌نماید همانا لحظه‌ای است که بر سر جامعیت آن مصالحه مهلکی صورت گرفته است. برای زمانی این عبارات جدی و مهم در چنین مبحثی بکار گرفته شد، کلیه قمارها در این رابطه تا زمانیکه تساوی قدر و منزلت بعنوان نقطه دل‌نگرانی بشمار می‌آید از دست رفته خواهند بود. در صورتی که ما خوب و آنها بد باشند، لاجرم تساوی منزلت بین همگی ما تنها یک موضوع مضحک و خنده‌آور تلقی خواهد شد. چرا باید منزلت افراد شریر به همان گونه افراد نیک کردار مطرح باشد؟ این موارد دیگر فی‌نفسه بعنوان کردارهای انسانی بشمار نیامده و عاملان آن را می‌بایست از طیف دیگری از انسانها دانست: یک خوب و یکی بد.  افراد بد در حقیقت بعنوان افراد شریری بشمار می‌آیند که نه تنها متفاوت بلکه جزء بدترین‌ها می‌باشند، حتی بدتر از حیوانات، چرا که حیوانات حداقل قابلیت انجام رفتارهای شریرانه را ندارند. مورد تعجب آور آن نیست که ما افراد خوب نسبت به سوء استفاده از حقوق بشر اقدام می‌کنیم، بلکه تعجب برانگیز آن است که ما کاربرد چنین زبانی را در ارتباط با تمامی آنها تداوم بخشیده و بر این اساس هیچگونه حقی را برای آنها بعنوان بشر متصور نمی‌شویم. .

جنگ بر علیه ترور قبلا صدمات جبران ناپذیری را بر پیکره و جامعیت حقوق بشر وارد آورده است و باعث شده است تا تحت لوای پوششی اخلاقی اعمال ظالمانه و ستمکارانه زیادی انجام گردد. اما نشانه‌های موجود مشخص کننده این حقیقت می‌باشند که چنین مضمونی در حال تغییر می‌باشد و مقاومت در برابر این برداشت در حال گسترش است. اضطراب عمومی در مقابل تفسیر غیرعادی از این مقوله که اخیرا توجه مشخصی را بخود جلب کرده است بعنوان یک خبر خوب مطرح گردیده و مخصوصا در تناسب با اظهارات مخالف برانگیختن اضطراب عمومی عنوان گردیده است که  وزیر امور خارجه دکتر رایس در طی سفر به اروپا در دسامبر ۲۰۰۵ مطرح ساخته بود. بر این اساس بنظر می‌رسد که تحت فشار زندان ابوقریب و اعتراف اندک در مقابل عقیده و رای بین‌المللی، دولت به موضع سنتی خود در قبال موضوع شکنجه، حق تکذیب اتهام، بازگشته است. در یک دنیای ناکامل امروز، چنین اعترافی مبنی بر شرمندگی وجود شکنجه خود می‌تواند بعنوان یک پیشرفت اخلاقی بشمار آید. حتی حرکت بهتری در این زمینه، خود می‌تواند منجر بدین موضوع شود که اتحادیه اورپا یا شورای اروپا تلاش نماید تا کنوانسیون منع شکنجه بصورت بهتری اعمال گردد و بر این مبنا دولتهایی که بصورت قابل انکار به برخی از کشورهای اروپایی اتهام می‌زدند، که تسهیلات لازم را برای اعمال خلاف عرف بر ضد اسیران در اختیار آمریکا قرار داده‌اند، متنبه گردند. اکنون عناصری در داخل پارلمان، مقامات قضایی و حتی دفاتر اجرایی هم ایالات متحده و هم انگلستان در باره گذشته اظهارات بیشتری را بیان می‌دارند و ادعاهای بیان شده در خصوص خطر تروریسم و خطرات پیش روی امنیت ملی را زیر سوال برده و بیش از گذشته نگاه موشکافانه خود را به این مقوله معطوف می‌سازند. شاید این مورد بعنوان پیامد بروز اشتباهات بسیاری از مراکز امنیتی بوجود آمده باشد که باعث شد تا اکثریت عامه دو کشور تهاجم و اشغال به عراق را پشتیبانی کنند. این موارد پیشرفتهایی هستند که می‌توان آنها را بحساب آورد. با این حال، موضوع حقوق بشر، تا زمانی که زبان تروریسم و کلیه صحبتهای خطرناک در باب خیر و شر بطور کامل از علوم خطابت سیاسی و از قوانین و حقوق داخلی و بین‌المللی ریشه کن نشود و جایگزین مناسب و ظریف آن (زبان مناسب سیاسی) در باب ارتباطات بین‌المللی و قواعد حقوقی در تاکید بر تقدم مدل جنایی بر دیدگاههای برگرفته از موارد اضطراری و امنیت ملی (حقوق ملی و بین‌المللی) مشخص نگردد، همچنان بعنوان یک موضوع پرتنش و ناامن مطرح خواهد بود. در نهایت برای آنکه هر یک از موارد فوق‌الذکر را بتوان بعنوان یک احتمال و راه حل در نظر گرفت لازم است تا در ابتدا راه حل عادلانه‌ای را برای مشکل سیاسی فلسطین و اسرائیل یافت.