تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان
تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه زمین شناسی – منابع طبیعی
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 38000 تومان (ایران ترجمه - Irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۱۸ |
کد مقاله | GEO18 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان |
نام انگلیسی | SEISMIC RISK ANALYSIS OF WESTERN ARABIA |
تعداد صفحه به فارسی | ۲۸ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۱۴ |
کلمات کلیدی به فارسی | زمین شناسی, زمین ساخت, ریسک زمین لرزه ای, غرب عربستان |
کلمات کلیدی به انگلیسی | Geology, Tectonics, Seismic risk, western Arabia |
مرجع به فارسی | مهندسی زمین شناسی، هلنددپارتمان مهندسی راه و ساختمان، دانشگاه کینگ عبدالعزیز، جده، عربستان سعودیدپارتمان مهندسی راه و ساختمان، دانشگاه واشنگتن، اس تی. لوئیز، ایالات متحدهالزویر |
مرجع به انگلیسی | Engineering Geology; Elsevier Science Publishers; Department of Civil Engineering, King A bdulaziz University, Jeddah (Saudi Arabia) ; Department of Civil Engineering, Washington University, St. Louis, MO (U.S.A.); Elsevier |
کشور | هلند، عربستان، ایالات متحده |
تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان
چکیده
برمبنای ویژگی های زمین لرزه ای و زمین ساخت بخش غربی شبه جزیره عربستان، مجموعه ای از منابع زمین لرزه ای بالقوه شناسایی شده و ارتباطات بین بزرگی و فراوانی رخداد آنها مشخص شد. با استفاده از قوانین میرایی موجود، تاثیرات تکین منابع بالقوه در یک حالت توزیع احتمال شدت سالیانه حداکثری و پیک شتاب جنبش زمین یکپارچه گردیده است.
نتایج در قالب نقشه های ریسک زمین لرزه ای برای دوره های مختلف، توابع توزیع انباشته و گراف های محدوده شدت ارائه شده است. بر مبنای نتایج این مطالعه، این موضوع مشخص می گردد که پتانسیل خطر لرزه ای برای نواحی مرکزی بصورت متوسط می باشد، اما برای نواحی استان های شمالی و جنوبی این پتانسیل در سطح بالایی است.
تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان
مقدمه
چندین مورد مشاهداتی جغرافیایی و مطالعات مرتبط مشخص کننده این موضوع می باشند که بخش غربی شبه جزیره عربستان بعنوان یک ناحیه فعال زمین لرزه ای مطرح می باشد. Poirier و Taher (1980) اقدام به ترکیب کاتالوگی از ویژگی های تاریخی ارتعاشی از قرن هفده الی قرن هیجده بعد از میلاد، حاصل آمده از مستندات عربی از خاورمیانه، نمودند. آنها یکسری از ویژگی های زمین لرزه ای شدت اصلاح شده مرکالی (MMI) از قرن شش الی نه، در ۱۸ مارس ۱۰۶۸، در مناطق Wadi-As-Safra، Khayber، Tayma، Sharm، Yanbu و Elat را بشرح ذیل گزارش نمودند. شدت VIII در مدینه در ۱۱۲۲، شدت VIII در سنا (یمن) در ۱۱ سپتامبر ۱۱۵۴، شدت VIII–IX در الات در ۲ می ۱۲۱۲، شدت VII در مکه به تاریخ ۱۸ مارس ۱۴۸۱، و شدت IX در الات به تاریخ ۱۴ ژانویه ۱۵۸۸٫ در خلال گذشته های نزدیکتری، Gutenberg و Richter (1965) اقدام به گزارش نمودن زمین لرزه ای به قدرت ۲۵/۶ درجه ریشتر (RM) نمودند که به تاریخ ۱۱ ژانویه ۱۹۴۱ در حدود ۳۰ کیلومتری شرق شهر جیزان رخ داده بود. Rothe (1969) نیز زمین لرزه ای به بزرگی ۵/۵ درجه در مقیاس ریشتر را گزارش داد که به تاریخ ۱۷ اکتبر ۱۹۶۵ در نزدیکی مرز عربستان سعودی و یمن، تا شرق ابواریش رخ داده بود. اخیرا نیز در ۱۳ دسامبر ۱۹۸۲ زمین لرزه ای به بزرگی ۶ درجه در مقیاس ریشتر در ناحیه شمال یمن رخ داد که سبب بروز صدمات مخربی در این ناحیه گردید. در تعامل با بخش تحقیقات زمین شناسی ایالات متحده (USGS) در جده، مدیر عامل منابع معدنی (DGMR) عربستان سعودی اقدام به انجام نوعی بررسی ریز لرزه ای در امتداد ساحل غربی عربستان سعودی نمود (Merghelani و GaUanthine، ۱۹۸۰، Merghelani، ۱۹۸۱، Merghelani و همکاران، ۱۹۸۱). بواسطه ویژگی های اکتشافی این مطالعه، تعداد رخدادهایی که قابلیت تعیین محل آنها میسر می باشد محدود بوده و از اینرو قابلیت مشخص نمودن گسل های خاصی در این رابطه وجود نداشته است. با این حال، بروز بسیاری از ریز لرزه ها با مقیاس ۳ الی ۴ ریشتر بطور آشکار مشخص کننده آن است که گسل های فعالی در این ناحیه وجود دارند.
نیاز جهت بررسی کامل خطرات احتمالی زمین لرزه در ناحیه غربی عربستان بوسیله Merghelani و Gallanthine (1980)، Barazangi (1981) و Adams و Barazangi (1984) خاطر نشان شده است. این مقاله سعی در پر نمودن این شکاف از طریق اعمال یک تحلیل ریسک لرزه ای سیستماتیک در این ناحیه می نماید.
تحقیق انجام شده در ارتباط با منابع داده های تاریخی زمین لرزه ای دو منبع جامع را در این زمینه معرف نموده است: انستیتوی علوم زمین شناسی در اسکاتلند و مرکز بین المللی لرزه نگاری در انگلستان.
انستیتو علوم زمین شناسی کاتالوگی از داده های زمین لرزه ای از آوریل ۱۷۵۲ الی دسامبر ۱۹۷۸ را تهیه نموده است. این کاتالوگ حاوی ۲۶۷۶ مورد سابقه زمین لرزه در امتداد کشور پادشاهی عربستان سعودی، بخشی در دریای سرخ، شمال شرق آفریقا، سوریه، ایران، خلیج فارس و دریای عرب می باشد.
علاوه بر این، داده های مربوط به دوره ۱۹۰۶ – ۱۹۷۸ از مرکز زمین لرزه شناسی بین الملی حاصل آمده است. این منبع حاوی ۲۸۲۴ رخداد زمین لرزه ای می باشد که در خلال نواحی یکسان مشابه با نواحی حاصله از داده های موسسه علوم زمین شناسی حاصل آمده است. داده های حاصله از این دو منبع در تحلیل ریسک زمین لرزه ای که در این مقاله ارائه می شود بکار گرفته می شوند.
هدف این مقاله تشریح تحلیل کمی خطر زمین لرزه ای در بخش غربی عربستان می باشد. بر مبنای ویژگی های زمین شناختی منطقه ای و توزیع زمین لرزه های گذشته که در شکل ۱ نشان داده شده است، مجموعه ای از منابع زمین لرزه ای بالقوه مشخص شده و میزان میانگین رخداد آنها برای زمین لرزه های بزرگتر از یک مقدار مشخص تعیین گردیده است. با استفاده از قوانین میرایی موجود، اطلاعاتی پیرامون تاثیرات واحد منابع زمین لرزه ای بالقوه در یک محل همراه با ویژگی های توزیع احتمال حداکثر شدت سالیانه جمع آوری شد (Cornell، ۱۹۶۸). نتایج در قالب نقشه های ریسک زمین لرزه ای برای این ناحیه و مقایسه خطر برای پنج شهر در بخش غربی عربستان ارائه شده اند.
تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان
زمین شناسی منطقه ای و دانش زمین ساختی
همانگونه که در شکل ۲ نشان داده شده است، بخش غربی عربستان، شامل عربستان سعودی و یمن، در امتداد مسیر شمال غرب به جنوب شرق بین عرض های جغرافیایی ۱۱ درجه شمالی و ۳۰ درجه شمالی در امتداد ساحل دریایی سرخ جهت می یابد. دریای سرخ تشکیل دهنده یک ناوه کشیده بوده و بین راس شبه جزیره Sinai Peninsula (28 درجه شمالی) به سمت شمال امتداد می یابد، که در آن جا به دو بخش خلیج Suez و خلیج Aqaba و بغاز مندب (۱۳ درجه شمالی) به سمت جنوب منشعب می شود. جزیره خط ساحلی تشکیل دهنده یک جلگه ساحلی باریک می باشد که از نقطه نظر پهنا از کمتر از ۱ کیلومتر تا بیش از ۴۰ کیلومتر متغیر بوده و بوسیله یک سینه کش یا پرتگاه مصنوعی عمده پشتیبانی می شود. این پرتگاه مشخص کننده بالا آمدگی نواحی کناری است و تشکیل شده از پوشش های قبل از دوره کامبرین واقع در نواحی عربی و آفریقا می باشد و بعنوان لبه ساختاری ناحیه ریفت دریای سرخ به حساب می آید (Skipwith، ۱۹۷۳). در ناحیه محوری دریای سرخ می توان شاهد ناوه محوری بوده، که بصورت باریک و عمیق دیده می شود و از ویژگی های مشخص حداکثری در عرض میانه دریای سرخ برخوردار است.
منابع لرزه ای و نرخ رخداد
اصل بکار گرفته شده در زمینه مشخص سازی منابع لرزه ای برای یک ناحیه آن است که رخدادهای زمین لرزه ای متعاقب به نظر دارای میانگین زمانی یکسانی مشابه با زمین لرزه های گذشته می باشند. شکل ۱ و ۲ معرف توزیع کلی مراکز لرزه ای مشخص شده در تعامل با موقعیت های گسل می باشد. در غالب موارد، این زمین لرزه ها بصورت پراکنده بوده اما گسل های مربوط که بوسیله منابع خطی مدلسازی شده اند در حد کفایت نزدیک به گسل های حقیقی هستند.
در دریای سرخ، مجموع ۸۳ زمین لرزه بین عرض های جغرافیایی ۱۵ درجه شمالی و ۲۱ درجه شمالی، با نقطه تمرکز ۲۸ مرکز زلزله ای نزدیک گسل در منطقه ۲/۱۷ درجه شمالی و ۳۵ مرکز لرزه ای نزدیک گسل در ۸/۱۹ درجه شمالی قرار گرفته است. این زمین لرزه ها محدود به ناوه محوری عمیق بوده و عمدتا در بخش یا جناح شرقی رخ می دهند.
نتایج خطر زمین لرزه ای
مدل ریسک زمین لرزه ای در این مطالعه بر مبنای روشی می باشد که قابلیت ایجاد ارتباطات بین پارامترهای حرکت زمین بعنوان شدت اصلاح شده مرکالی و میانگین دوره بازده برای یک سایت مشخص را دارا می باشد. این روش در خلال چندین بوسیله Cornell (1968) و Merz و Cornell (1973) توسعه یافت. این مورد بر مبنای یکپارچه سازی تاثیرات واحد منابع زمین لرزه ای بالقوه، چه بصورت نزدیک و چه بصورت دور، یا بصورت فعال تر یا با فعالیت کمتر، در توزیع احتمال شدت سالیانه حداکثری (یا پیک شتاب زمین، و غیره) به شرح ذیل می باشد:
تحلیل ریسک زمین لرزه ای غرب عربستان