الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.
قیمت
قیمت این مقاله: 25000 تومان
(ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره
۴۹
کد مقاله
MDSN49
مترجم
گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh
نام فارسی
بهبود حفره ناشی از کشیدن دندان در بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده داروی خوراکی هیپوگلیسمی : رویکرد گروهی
نام انگلیسی
The healing of dental extraction sockets in patients with Type 2 diabetes on oral hypoglycaemics: a prospective cohort
تعداد صفحه به فارسی
۲۰
تعداد صفحه به انگلیسی
۵
کلمات کلیدی به فارسی
دیابت, نوع ۲, سطح گلوگز خون, کشیدن دندان, بهبود تاخیری, مطالعه کنترل شده گروهی
کلمات کلیدی به انگلیسی
Diabetes, Type 2, blood glucose levels, extractions, delayed healing, prospective cohort controlled study
مرجع به فارسی
ژورنال دندانپزشکی استرالیا
کالج دندانپزشکی، دانشگاه آدلاید، جنوب استرالیا
مرجع به انگلیسی
Australian Dental Journal; Oral and Maxillofacial Unit, Royal Adelaide Hospital, South Australia; School of Dentistry, The University of Adelaide, South Australia
کشور
استرالیا
بهبود حفره ناشی از کشیدن دندان در بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده داروی خوراکی هیپوگلیسمی : رویکرد گروهی
چکیده
سابقه: هدف مطالعه جاری بررسی مشخص نمودن تفاوتها در بهبود توام با تاخیر بیماران در پی کشیدن دندان و داشتن عارضه دیابت نوع ۲ با توجه به مصرف داروی خوراکی هیپوگلیسمی و بیماران دیابتی می باشد.
روش ها: بیماران مراجعه کننده به دو گروه تقسیم شده : بیماران دیابتی و غیر دیابتی که هیچگونه عارضه ای در ارتباط با بهبود را از خود نشان نمی دهند. همگی دارای سطح گلوگز تصادفی خون (BGL) بوده اند. عمل کشیدن با استفاده از دارویی بیهوشی موضعی انجام شد و متعاقبا موارد بهبود تاخیری مشخص گردیده و ارزیابی آماری جهت تامین عوامل ریسک انجام پذیرفت.
نتایج : ۲۲۴ بیمار با دیابت نوع ۲ و مصرف داروی خوراکی هیپوگلیسمی (BGL – محدوده ۱/۴ – ۴/۱۷ ) و ۲۳۲ بیمار غیر دیابتی در این بررسی مشارکت داشتند. گروه بیماران دیابتی مسن تر غالبا مرد و از استعمال دخانیات کمتری در مقایسه با گروه شاهد برخوردار بودند. ۲۸ بیمار، ۱۲ (۵ درصد) دیابتی و ۱۶ (۷ درصد) گروه شاهد، دارای تاخیر بهبود حفره دندانی برای بیش از یک هفته بوده اما همگی در ظرف ۴ هفته بهبود یافته اند. هیچگونه تفاوت آماری بین بهبود تاخیری و وضعیت سن، جنسیت، حالت دیابت، BGL یا کشیدن سیگار مشخص نشد. گروه جوان تر شاهد دارای مشکلات بهبودی بیشتری بوده اند.
نتیجه گیری: نگرش سنتی که بر اساس آن دیابت سبب افزایش بهبود تاخیری می شود پشتیبانی نشده است. در زمینه کشیدن دندان دیابت نوع ۲ با مصرف دارویی خوراکی هیپوگلیسمی را می بایست همانند بیماران غیر دیابتی مد نظر قرار داد.
کلمات کلیدی: دیابت، نوع ۲، سطح گلوگز خون، کشیدن دندان، بهبود تاخیری، مطالعه کنترل شده گروهی
بهبود حفره کشیدن دندان بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده هیپوگلیسمی
مقدمه
به طور متعارف این نظر در دندانپزشکی مطرح است که دیابت سبب افزایش مشکلات بهبودی کشیدن دندان، مسائل و مشکلات مرتبط با جراحی دندان و عدم تناسب یا جاافتادگی مناسب دندانهای مصنوعی می شود. بعلاوه، مشکلات آلودگی و سرایت بیماری و عفونت نیز وجود دارد. با وجود آنکه این مورد در ارتباط با دیابت کنترل شده ضعیف نوع ۱ می باشد تنها گفته های مرتبط در این زمینه برای بیماران نوع ۱ دیابت با مصرف داروی خوراکی هیپوگلیسمی بیان شده است. هیچگونه شواهدی در ارتباط با مطالعات گروهی موردی برای جراحی دندانی بیماران دیابتی نوع ۱ وجود ندارد.
چنین موردی را می توان به عنوان یک نقص مهم مستندات مربوطه بحساب آورد چرا که دیابت نوع ۲ شامل ۹۰ درصد کل بیماران دیابتی می باشد. اخیرا پس از تکمیل داده های مطالعات اخیر گزارشی دال بر کنترل مناسب بیماران دیابتی با توجه به سطح قند خون (BGL) هموگلوبین ALC (HbAlc) مشخص شده و نمرات مرتبط انتشار یافته اند. این مورد معرف عدم وجود تفاوت در بهبود می باشد.
دیابت یک عارضه متابولیکی شایع می باشد که می توان آنرا در عدم توانایی در تنظیم گلوگز خون به واسطه کمبود یا مقاومت در برابر انسولین توصیف کرد. نوع ۱ دیابت (قبلا تحت عنوان نوع وابسته به انسولین، در جوانان یا دوران کودکی، شناخته می شد) خود ناشی از نقص تولید انسولین می باشد، در حالی که بیماران نوع۲ (که به عنوان بیماران غیر وابسته به انسولین یا عارضه – بزرگ سالگی خوانده می شود) در ارتباط با نقص نسبی انسولین و مقاومت بافت آن است که سبب BGL غیر طبیعی و ته نشینی هایپرانسولینیمیا (hyperinsulinaemia) ثانویه می باشد. در بررسی Ausdiab سال ۲۰۰۲ مشخص شد که ۴/۷ درصد افراد بالغ استرالیایی دچار دیابت بوده و ۴/۱۶ درصد از آنها پری دیابت (عارضه های قبل از شروع دیابت) می باشند. این مورد مشخص شد که برای هر دو دیابت شناخته شده حداقل یک نوع دیابت ناشناخته وجود دارد. این آمار با توجه به دو مورد نقص پری دیابت گلوکز ناشتا (AFG) و تلرانس گلوکز معیوب (AGT) افزایش یافته است.
هدف مطالعه جاری بررسی و مقایسه تفاوت در بهبود دیابت نوع ۲ و غیر دیابتی ها و همچنین مشخص نمودن این موضوع است که آیا این تفاوت در BGL تصادفی دارای اهمیت می باشد یا خیر.
بهبود حفره کشیدن دندان بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده هیپوگلیسمی
روش ها
این مطالعه در یک کلینیک دندان پزشکی همراه با جراحی آرواره و صورت (OMS) در بخش کلینیک سرپایی در بیمارستان دندان پزشکی آدلایه در جنوب استرالیا انجام شد. برای انجام این مطالعه تاییده اخلاقی از رویال هاسپیتال به دست آمد.
بیماران ۱۸ ساله و بالاتر که برای کشیدن دندان با بیهوشی موضعی در طی سال تحصیلی ۲۰۱۰ مراجعه نموده بودند با توجه به سوابق پزشکی آنها دسته بندی شده و بر این اساس در این مطالعه شرکت داده شدند. معیارهای مستثنی نمودن اشخاص با توجه به وجود شرایط شناخته ای بود که سبب بروز مشکل در بهبودی آنها می گردید: دیابت نوع ۱ و دیابت های نوع ۲ وابسته به انسولین: HIV/AIDS ، شیمی درمانی استروئیدهای سیستماتیک، پرتودهی سر و گردن، آلودگی های دندانی با درگیری سیستماتیک، بیسفسفنات ها، داروهای ضد انعقاد خون و فراوری های ضد پلاکت، و همچنین پاتولوژی اصلی بیماری های خوش خیم یا بد خیم در داخل آرواره. بیمارانی که بواسطه مشکلات فیزیکی یا معلولیت ذهنی قابلیت ارایه رضایت نامه نداشتند نیز از این مطالعه کنار گذاشته شدند.
پس از کنترل توسط متخصص بیهوشی مشخص شد که کلیه بیماران دارای نوعی BGL تصادفی (۲ درصد لیگنوکائین با ۱ در ۸۰ هزار آدرنالین) با استفاده از گلوکومتر Optimum) Xceed Abbott Diabetes Care, Doncaster, VIC, Australia) می باشند. بیماران در ابتدا به دو گروه تقسیم شده اند: گروه دیابت وابسته غیر انسولین نوع ۲ با مصرف هیپوگلیسمی و گروه شاهد بدون شرایطی که سبب بروز مشکل در بهبودی شود.
بهبود حفره کشیدن دندان بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده هیپوگلیسمی
نتایج
پانصد و ده بیمار که منطبق با معیارهای مطالعه بودند در این بررسی شرکت داده شدند. ۳۰ نفر (۰/۶%) به واسطه عدم رضایت از مطالعه کنار گذاشته شدند، همگی جزء افراد غیر دیابتی بوده و خارج از این آزمایش از خدمات کشیدن روتینی دندان استفاده نموده بودند. از بین افراد باقیمانده ۴۸۰ نفر، ۲۲۲ نفر دارای دیابت شناخته شده نوع ۲ با مصرف خوراکی هیپوگلیسمی بوده و از انسولین استفاده نمی کردند، با میانگین BGL ۵/۷ mmol/L، محدوده ۱/۴ الی ۴/۱۷٫ ۲۵۸ نفر در گروه شاهد حضور داشته که از این بین ۳۲ نفر دارای BGL تصادفی فراتر از ۸/۷ mmol/L بوده اند. به همگی آنها توصیه شد تا از مشاوره پزشکی استفاده نمایند و به آنها یک توصیه نوشتاری جهت ارجاع به بخش پزشکی ارائه شد. یکی از آنها دیابتی، دیگری پری دیابتی بوده و آنهایی که به گروه دیابتی انتقال یافته شامل ۲۲۴ نفر بوده اند. ۶ نفر نیز غیر دیابتیک یا پری دیابتیک در گروه شاهد باقی مانده که مجموع آنها را به ۲۳۲ نفر رسانید.
بهبود حفره کشیدن دندان بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده هیپوگلیسمی
مباحث
این مطالعه نشان می دهد که هیچگونه تفاوت معنی دار آماری در نتایج بعد از کشیدن دندان بین بیماران دیابت نوع ۲ با مصرف داروی خوراکی هیپوگلیسمی و گروه شاهد وجود ندارد. تعداد دیابت های شناسایی نشده قبلی در این بررسی اندک بود. بر این مبنا مشخص شده که تنها ۲ نفر (۲۵%) از بین ۸ بیمار با BGL سطح بالا، پس از تعیین نتیجه، متعاقبا دارای عارضه دیابت یا پری دیابت می باشند. ۲۴ نفر با BGL زیاد که به پیگیریهای پزشکی بی توجه بودند دارای آمار ناشناخته ای می باشند. مطالعه AusDiab در سال ۲۰۰۲ معرف افزایش ۷/۳ درصدی در دیابت ناشناخته و ۴/۱۶ درصدی پری دیابت، یا ۲۰ درصد، در جمعیت بالغ استرالیا می باشد. مطالعه AusDiab بسیار وسیع بوده و از این رو مقایسه مستقیم آن با این نمونه نسبتا کوچک مشکل است. با این وجود، اعداد تقریبا یکسان می باشند.
علاوه بر پیچیدگی پزشکی، همانند مسائل بهداشت روانی شامل شده، بسیاری از بیماران صرفا برای کشیدن دندان و مداوای آن به این کلینیک رجوع داشته و غالبا علاقه ای به پیگیریهای متعاقب نداشته و بهانه هایی چون مشکلات حمل و نقل، پارکینگ، مسافرت و مسایل زمانی را مطرح می نمودند. با این حال برخی از بیمارانی که دارای مشکلات حاد بودند به مراکز بالینی محلی یا پزشکان عمومی رجوع داشتند. هیچ سرویس عمومی OMS در دسترس آنها نبوده است. از مجموع ۳۲ نفر ۲۴ بیماری که دارای BGL غیر عادی بالایی بودند، علیرغم توصیه درمانی، تمایلی به پیگیری مشکل خود نداشتند. بنابراین، این گروه مطالعاتی دارای جمعیت چالش برانگیز بیشتری در مقایسه با جمعیت کلی دندانپزشکان خصوصی می باشد.
به طور کلی، مطالعه جمعیت نشان دهنده ۲/۲۹ درصد افراد سیگاری است، که بیشتر از آماری گزارش شده اخیر ۱۹ درصد برای جمعیت افراد بالغ استرالیا می باشد. این احتمال در رابطه با وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین تر جمعیت تحت بررسی بوده است. با این وجود، تفاوت معنی دار بین گروه غیر دیابتی، که در بین آنها ۳۹% مصرف کننده دخانیات بوده اند، و گروه دیابتی، با ۱۹% سیگاری، مشاهده شد. این مورد بازتاب دهنده تلاش های مدرسین دیابت می باشد چرا که استعمال دخانیات و دیابت منجر به ریسک بالای بیماری های قلبی عروقی و بیماری های جانبی عروقی می شود.
بر این مبنا نتیجه گیری می شود که نوعی بهبودی یکسان بین دیابت نوع ۲ با مصرف داروی خوراکی هیپوگلیسمی و بیماران غیر دیابتی وجود دارد. در این زمینه نیازی به ارائه رویه های احتیاطی خاص شامل اخطار در خصوص مشکلات بهبودی و آنتی بیوتیک های پیشگیری کننده برای کشیدن روتینی دندان وجود ندارد.
بهبود حفره کشیدن دندان بیماران دیابت نوع ۲ مصرف کننده هیپوگلیسمی
لطفا به جای کپی مقالات با خرید آنها به قیمتی بسیار متناسب مشخص شده ما را در ارانه هر چه بیشتر مقالات و مضامین ترجمه شده علمی و بهبود محتویات سایت ایران ترجمه یاری دهید.
