کارایی آموزش دبیرستان های ترکیه: تحلیل پوششی داده ها – بخش ۵
کارایی آموزش دبیرستان های ترکیه: تحلیل پوششی داده ها – بخش ۵ – ایران ترجمه – Irantarjomeh
مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش
مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی
مقالات
قیمت
قیمت این مقاله: 15000 تومان
(ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
قیمت
قیمت این مقاله: 15000 تومان (ایران ترجمه - irantarjomeh)
توضیح
بخش زیادی از این مقاله بصورت رایگان ذیلا قابل مطالعه می باشد.
شماره | ۲۵ |
کد مقاله | EDU25 |
مترجم | گروه مترجمین ایران ترجمه – irantarjomeh |
نام فارسی | برآورد کارایی آموزش دبیرستان های استان های ترکیه: کاربرد تحلیل پوششی داده ها – بخش ۵ |
نام انگلیسی | Measuring Secondary School Education Efficiencies of Turkish Provinces: Application of Data Envelopment Analysis – p5 |
تعداد صفحه به فارسی | ۷ |
تعداد صفحه به انگلیسی | ۶ |
کلمات کلیدی به فارسی | کارایی, تحلیل پوششی داده ها (DEA), آموزش, غیر اختیاری / غیرقابل کنترل, رگرسیون, توبیت/ Tobit, چند مرحله ای |
کلمات کلیدی به انگلیسی | Efficiency, DEA, Education, Non-discretionary, Regression, Tobit, Multistage |
مرجع به فارسی | دانشگاه مرمرهانستیتو تحصیلات دانشگاهی علوم محض و کاربردی |
مرجع به انگلیسی | Marmara University, Institute for Graduate Students in Pure and Applied Sciences, Istanbul, Turkey |
کشور | ترکیه |
برآورد کارایی آموزش دبیرستان های استان های ترکیه: کاربرد تحلیل پوششی داده ها
بخش ۵
نتیجه گیری
در این پایان نامه ما نسبت به برآورد ۱۳ نمره کارایی مختلف جهت ارزیابی عملکردهای دبیرستان های ۸۱ استان ترکیه اقدام نمودیم. ۵ مدل مختلف و ۱۳ روش متفاوت برای انجام این رویه های سنجشی کارا اعمال شده اند.
در ابتدا، ما برخی از سوابق در خصوص سیستم آموزشی دبیرستان ها و تفاوت های اجتماعی- اقتصادی بین نواحی مختلف در ترکیه را بدست آوردیم. در این بخش، ما مشخص ساختیم که ترکیه دارای یک سیستم یا برنامه ریزی آموزشی «کیفیت- محور» نمی باشد. همانند بسیاری از کشورهای توسعه نیافته، فراهم آوردن معلمین بیشتر (بر روی کاغذ)، تجهیزات بیشتر تحصیلی یا مدارس به عنوان یک دستاورد آموزشی پذیرفته شده است. هیچ گونه دیدگاه سیستماتیک جهت ارتقای کیفیت این منابع توسعه نیافته است. یک دیدگاه سیستماتیک برای افزایش کیفیت آموزش پیاده سازی مناسب مدیریت محلی مقامات مسئول در امر آموزش مد نظر می باشد. با توجه به وجود مدیریت محلی، به واسطه آنکه ارتباطی بین مالیات های پرداختی محلی و وضعیت مالی مدارس محلی وجود دارد، والدین می توانند کنترل بیشتری را بر کیفیت و کمّیت منابع آموزشی داشته باشند و یا آنکه جلوی اتلاف منابع (که نسبت به پرداخت آنها اقدام نموده اند) یا کاربرد ناکارآمد منابع را گرفته و از این طریق نتایج بهتری را در خصوص عملکردهای آموزشی حاصل آورند.
با توجه به تفاوت های اجتماعی – اقتصادی، یک حقیقت کاملا شناخته شده ای وجود دارد که بر مبنای آن فاصله بسیاری بین نواحی غربی و شرقی ترکیه بر حسب رویه های توسعه و مدرناسیون دیده می شود. این حقیقت حتی ممکن است به تفاوت های بزرگ بین ۵ یا ۶ شهر (استانبول، آنکارا، ازمیر و غیره) و حتی نواحی دیگر نیز تعمیم داده شود. بر این مبنا ما خواستار شامل نمودن عوامل اجتماعی- اقتصادی به عنوان متغیرهای غیر اختیاری در این پایان نامه می باشیم.
در مرحله اول (غیاب فاکتورها یا عوامل غیر اختیاری) دو مدل DEA، که تحت عناوین CCR و BCC شناخته می شوند، ممکن است دارای نتایج غیر قابل پیش بینی با توجه به ساختار توسعه نواحی ترکیه باشند. مدل CCR به عنوان آسان ترین مدل توسعه در کل مدل های DEA به شمار آمده و بر مبنای بازده های ثابت نسبت به مقیاس می باشد. مدل BCC بر مبنای بازده های متغیر نسبت به مقیاس بوده و فراهم آورنده مجموعه های مرجع غنی تری برای مطالعه ما می باشد. به واسطه این مجموعه مرجع غنی احتمالا ما تصمیم به ایجاد مراحل دیگر بر نمرات کارایی BCC به جای نمرات کارایی CCR گرفته ایم. نمره میانگین کارایی به میزان ۰۶۹۵/۰ با انحراف معیار ۱۵۴/۰ بر اساس مدل CCR و ۷۶۵/۰ با انحراف معیار ۱۶۷/۰ برحسب مدل BCC مشخص شده است. یافته قابل توجه آن است که غالب استان های شرقی دارای عملکرد بهتری در مقایسه با استان های غربی برحسب هر دوی کارآمدی های BCC و CCR می باشند.
کارایی آموزش دبیرستان های ترکیه: تحلیل پوششی داده ها – بخش ۵
ما از طریق مشخص نمودن نسبت های همبستگی پیرسون و ترسیم نمودارهای پراکندگی ارتباط بین ورودی ها/ خروجی ها و نمرات کارایی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. ما همچنین استواری مدل های CCR و BCC را با استفاده از تکنیک جک نایفینگ مورد آزمایش قرار دادیم. این فناوری معرف آن است که نمرات کارایی کنونی کاملا با توجه به مناطق دور افتاده قابل اطمینان می باشند. در مرحله دوم مطالعاتی، در محتوای مدل رگرسیون Ray، ما از متغیرهای غیر اختیاری به عنوان رگرسورهای کارایی استفاده نمودیم تا قابلیت یافتن کارآمدی های مدیریت خالص را داشته باشیم (همانند مستثنی سازی تاثیرات شرایط اجتماعی- اقتصادی) استان ها. ۵ جفت سه تایی متغیرهای غیر اختیاری برای این منظور مورد استفاده قرار گرفتند. پس از رتبه بندی استان ها بر مبنای نمرات کارایی مدیریتی Ray، ما دریافتیم که استان ها در نواحی Aegean و آناتولی مرکزی دارای نمرات کارایی بهتر بوده و نمرات کارایی استان ها در منطقه Marmara در مقایسه با نمرات مرتبه اول بدترین نمرات بوده اند. اما میزان مطلوبیت و خوبی ارزیابی این مدل رگرسیون در خصوص برآورد نمرات کارایی خود جای سوال دارد. حتی با نگاه به تنها شاخص های اجتماعی- اقتصادی و نمرات کارایی، می توان این پیش بینی را حاصل نمود که یک رگرسیون خطی ساده می تواند سبب برآوردهای اریب دار شود. ما از توبیت برای حل این مشکل و مدل های R3S برای حل این مورد و مشکلات متعاقب استفاده نمودیم. البته این موضوع که این مدل ها تا چه میزان می توانند به ما در زمینه حل مشکلات ذکر شده کمک نمایند خود جزء مباحث تشریح شده در بخش های قبلی به شمار می آیند. توبیت به عنوان یک مدل رگرسیون اصلاح شده قابلیت ایجاد نمرات گسترده تری در مقایسه با Ray را خواهد داشت. چنین موردی را می توان به آسانی از طریق نگاه به تفاوت های بین انحرافات استاندارد این دو مدل مشخص ساخت. تفاوت های بین نمرات کارایی نواحی غالبا در مقایسه با Ray افزایش یافته و مجددا ناحیه جنوب شرق آناتولی در راس یا ابتدا قرار گرفته و پس از آن نواحی Aegean و متعاقبا Mediterranean، آناتولی مرکزی، دریای سیاه و شرق آناتولی و در آخر مرمره قرار می گیرند. همچنین برحسب مدل توبیت، «پیشرفته ترین ناحیه از نقطه نظر اجتماعی اقتصادی» یعنی مرمره به عنوان ناکارآمدترین ناحیه به شمار می آید و از این رو به عنوان بیشترین اتلاف کننده منابع نیز محسوب می شود.
در مرحله سوم، مدل DEA اصلاح شده Ruggiero مورد استفاده قرار می گیرد. این مدل به طور اساسی اقدام به ارزیابی DMUها با DMUها در گروه اجتماعی – اقتصادی آنها می نماید. به واسطه این ویژگی، مقایسات ناحیه ای فراهم آورنده یک برآورد معنی دار قابل توجه نیستند. به علاوه، تفاوت بین شاخص مقادیر اجتماعی- اقتصادی بین دو استان را نمی توان در هیچ حالتی به حساب آورد، که خود منجر به ایجاد برخی از موارد اتلاف در قابلیت بهینه کاوی می گردد. با بکارگیری این مدل، غالب استان ها به نظر کارآمد هستند.
در جمع بندی، ما یک مجموعه داده ای که پوشش دهنده بخش آموزشی دبیرستانی در ترکیه می باشد را جهت محاسبه برآوردهای فنی، مقیاسی و کارایی مدیریتی استان های ترکیه مورد استفاده قرار دادیم. مجموعه داده های ورودی شامل برآوردهای کمی به جای برآوردهای کیفی می باشند. ما شامل نمودن برآوردهای کیفی را ترجیح می دهیم اما کمبود داده های مناسب دست ما را جهت انجام این مطالعه بدون حضور آنها می بندد. به عنوان داده های خروجی، ما از نمرات OSS (امتحان متمرکز برای ورود به دانشگاه) استفاده نمودیم که به عنوان مطمئن ترین و رضایت بخش ترین شاخص خروجی تلقی می گردد. مدل های مختلف برای سنجش کارایی و کارایی میانگین استفاده گردید و بر این مبنا رتبه بندی ها تا اندازه ای از یک مدل تا مدل دیگر متفاوت بوده اند اما از یک نقطه نظر گسترده تر، نتیجه گیری های کلی را می توان ترسیم نمود. نمرات کارایی حاصله از این مجموعه های اطلاعات فراهم آورنده اطلاعات با ارزشی می باشند به گونه ای که دیگر هیچ گونه تفاوت بزرگی بین نواحی غربی و شرقی همان گونه که برحسب کارایی انتظار می رود وجود نخواهد داشت، در حقیقت استان های شرقی جزء استان هایی به شمار می آیند که خود تشکیل دهنده مرزهای کارایی هستند. به هنگامی که فاکتورهای اجتماعی- اقتصادی در مرحله دوم شامل می شوند، استان های شرقی به نظر دارای کارایی بیشتری در مقایسه با استان های غربی هستند.
در آخر، ما فکر می کنیم که مطالعات آتی با بهره گیری از مدل های مختلف و متغیرهای دقیق تر و سطح – مدرسه ای می توانند بینش بیشتری را در خصوص کارایی های آموزشی ارائه نموده و سبب ارتقای فرصت ها و ضروریات مرتبط با استان ها یا نواحی ترکیه شوند.
کارایی آموزش دبیرستان های ترکیه: تحلیل پوششی داده ها – بخش ۵