کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه مهندسی صنایع

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

کتاب

پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک

فصل ۱

تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

مهندسی ایمنی / پایایی (قابلیت اطمینان) بعنوان یک رشته خاص ایجاد نشده است، بلکه خود حاصل از بهم پیوستگی و جامعیت تعدادی از فعالیتهایی بشمار می آید که قبلا در حیطه امور مهندسی تلقی شده اند.

از آنجایی که هیچ کدام از فعالیت های انسانی بدون ریسک نیستند، و هیچ ابزاری نیز از نرخ خرابی صفر برخوردار نیست، شاهد رشد فن آوری ایمنی جهت بهینه سازی ریسک هستیم. این فن آوری سعی در ایجاد ترازی در ریسک در مواجهه با پارامترهای مختلف مربوط به مزیت فعالیتها و هزینه کاهش بیشتر ریسک می نماید.

بطور مشابه، مهندسی پایایی، که کار خود را از فاز طراحی آغاز نموده است، در جستجوی انتخاب نوعی وجه المصالحه در طراحی است که بر مبنای آن قابلیت ایجاد تزازی در باب هزینه کاهش خرابی / شکست در برابر ارزش دستاوردهای ارتقا یافته و حاصله وجود داشته باشد.

کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

۱-۱٫ داده های مربوطه به فرآیندهای روبرو شده با شکست

در خلال تاریخ مهندسی، فرآیند ارتقای پایایی یا قابلیت اطمینان (که همچنین تحت عنوان رشد پایایی نیز خوانده می شود) به عنوان پیامد طبیعی تحلیل شکست هایی مطرح بوده است که خود به مدت طولانی به عنوان ویژگی مرکزی فرآیند توسعه به شمار می آمد. این اصل «آزمایش و اصلاح» مدت ها قبل از توسعه فرآیندهای رسمی مرتبط با جمع آوری داده ها و تحلیل آنها به کار گرفته شده بود چرا که رویه شکست غالبا به صورت بدیهی آشکار گردیده و ناچارا منجر به اصلاحات طراحی می شود.

طراحی سیستم های مرتبط با ایمنی (به طور مثال، سیستم های سیگنالینگ راه آهن) در پاسخ به ظهور فناوری های جدید سیر تکاملی نسبی خود را طی نموده است اما این مورد را می توان به میزان زیادی نتیجه درسهای فرا گرفته شده از فرآیندهای شکست خورده قبلی دانست. کاربرد فناوری در نواحی خطرناک نیازمند بکارگیری رسمی این اصل بازخوردی می باشد تا قابلیت به حداکثر رسانی میزان ارتقای پایایی وجود داشته باشد. با این حال، کلیه محصولات مهندسی، همانگونه که در بالا بیان شد، حتی بدون در نظرگیری برنامه های ارتقای رسمی، شاهد مقدار مشخصی از رشد پایایی هستند.

طرح های قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم از محدودیت کمتری از نظر هزینه و فشار برنامه ای در مقایسه با طرح های امروزی برخوردار بوده اند. بنابراین در بسیاری از موارد، سطوح بالایی از پایایی در نتیجه طراحی مجدد فرآیندها حاصل شد. البته نیاز جهت بهتر نمودن و تعیین کیفیت فناوری های پایایی- ارزیابی در طی طراحی و توسعه بعنوان یک مورد ضروری هنوز کاملا محرز نشده بود. بنابراین از محاسبات مرتبط با میزان احتمال بروز خطا و شکست مولفه های مهندسی به منظور پیش بینی دقیق موارد، همانگونه که امروز بدان پرداخته می شود، غفلت شده در نتیجه انگیزه اندکی وجود داشت تا نسبت به جمع آوری رسمی داده ها و اطلاعات مرتبط با شکست اقدام شود.

ولفه های نوظهور در فرآیند گزارش دهی محدود عیوب بصورت اتوماتیک دانست.

داده های مربوط به شکست از سال ۱۹۶۰ به بعد انتشار یافته و هر یک از مستندات اصلی مربوط بدان در فصل ۴ تشریح شده اند.

کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

۲-۱٫ شکست های خطرناک

در اوایل دهه ۱۹۷۰ صنایع فرآوری از این نکته اطلاع یافتند که با توجه حجم وسیع میزان نگهداری مواد خطرناک در کارخانجات بزرگ دیگر جایی برای فراگیری از یک روتین اشتباه وجود ندارد و این موارد بیش از این پذیرفته شده نیستند. روش هایی جهت مشخص نمودن خطرات و تعیین کیفیت پیامدهای این شکستها ایجاد شدند. آنها به میزان زیادی جهت کمک به فرآیند تصمیم گیری به هنگام ایجاد یا اصلاح رویه های کارخانه ای توسعه یافتند. فشارهای فزاینده ای جهت مشخص نمودن و تعیین چند و چون ریسک نیز متعاقبا اعمال شد.

در اواسط دهه ۱۹۷۰ نگرانی قبلی در خصوص کمبود رویه های کنترل رسمی، جهت تعدیل آن دسته از فعالیت هایی که احتمالا منجر به بروز حوادث نامطلوب می شوند و در نتیجه بصورت محتمل تاثیر زیادی بر روی سلامت و ایمنی عمومی خواهند داشت، تشدید شد. حادثه Flixborough، که منجر به کشته شدن ۲۸ نفر در ژوئن ۱۹۷۴ گردید، توجه عمومی و رساناها را به فناوری جلب نمود. رخدادهای بسیار بعدی نظیر حادثه Seveso در ایتالیا به سال ۱۹۷۶ تا حوادث اخیرتر Piper Alpha و حادثه راه آهن Clapham مشخص ساخت که همچنان نگرانی ها در این زمینه وجود داشته که خود منجر به ایجاد رهنمودها و قواعد مشخصی گردیدند که در فصول ۱۸ و ۱۹ تشریح خواهند شد.

۳-۱٫ پایایی و پیش بینی ریسک

مدل سازی سیستم، به وسیله تحلیل مود شکست و روش های تحلیل درخت عیوب، در خلال ۲۰ سال گذشته ارتقا یافته است و هم اکنون شامل ادوات نرم افزاری بسیاری است که قابلیت پالایش این پیش بینی ها از طریق چرخه طراحی را خواهند داشت. میزان اهمیت مقدار شکست مولفه ها و قطعات مربوط به اجزای خاص را می توان مورد خطاب قرار داد و با اجرای دستورالعمل های پیاپی رایانه ای به گونه ای تعدیل و تنظیم نمود تا پیکربندی طراحی مناسبی حاصل شود. بنابراین فلسفه فرآیند حفظ و نگهداری و تعمیرات اجزا، به عنوان یک رویه طراحی شده اولیه، در مبحث چرخه طراحی مدنظر قرار گرفته تا آنکه قابلیت بهینه سازی فرآیندهای پایایی و قابلیت دسترسی بدانها به وجود آید. نیاز جهت حصول داده های مربوط به میزان شکست جهت پشتیبانی از این پیش بینی ها افزایش یافته است و بنابر این فصل ۴ اقدام به بررسی محدوده ای از منابع اطلاعاتی مرتبط نموده و مشکل تنوع در داخل و بین آنها را مطالعه و ارزیابی قرار داده است.

۴-۱ حصول پایایی

غالبا در این مباحث به ویژگیهای پایایی مهندسی قرن نوزدهم اشاره می شود. Telford و Brunel برای ما پل های معروف Menai و Clifton را برجای گذاشتند که همچنان شهرت آنها به واسطه تداوم بهره گیری و موجودیت آنها روزافزون است، اما هیچ چیزی را در خصوص شکست های آن دوران به یاد نداریم. در صورتی که سعی در شناسایی ویژگی های طراحی یا ساختار این موارد که سبب حفظ پایداری آنها شده است نمائیم می توان به سه عامل اشاره داشت:

کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

۵-۱٫ فعالیت های مهم          

حصول پایایی، ایمنی و نگهداشت پذیری خود نتیجه فعالیت های سه مولفه اصلی ذیل است:

1. طراحی:

کاهش پیچیدگی

تکرار موارد جهت فراهم آوردن قدرت تحمل نقص

کاهش میزان عوامل تنش زا

تست کیفیت و بررسی طراحی

استفاده از بازخورد اطلاعات شکست جهت فراهم آوردن رشد پایایی

2. تولید:

کنترل مواد، روش ها، تغییرات

کنترل روش های کار و استانداردها

3. استفاده میدانی:

دستورالعمل های عملیاتی و حفظ و نگهداری یا تعمیراتی کافی

بازخورد اطلاعات شکست میدانی

استراتژی های جایگزینی و قطعات یدکی (همانند جایگزینی سریع اقلام با توجه به یک ویژگی فرسایشی شناخته شده).

امر اضافه نمودن پارامترهای پایایی  و  ایمنی  پس از  مرحله  طراحی  بسیار  مشکل می باشد. پارامترهای مشخص شده از نظر کیفیت در فصل ۲ مورد بحث قرار می گیرند که می بایست آنها را به عنوان بخشی از مشخصه طراحی مدنظر قرار داد و نباید چیزی را بیش از موارد مشخص شده در مبحث مصرف نیرو، وزن، نسبت سیگنال به نویز و موارد دیگر بدان اضافه نمود.

کتاب پایایی، نگهداشت پذیری و ریسک فصل ۱ – تاریخچه فن آوری ایمنی و پایایی

۶-۱٫ فشارهای قراردادی

به عنوان یک نتیجه مستقیم دلایل  بحث  شده  فوق،  هم اکنون  پارامترهای  پایایی  را  می توان در مستندات مناقصه / مزایده و دیگر مستندات قراردادی و مقاطعه کاری به خوبی به کار گرفت. زمان های میانگین بین شکست، زمان تعمیرات و زمان دسترس پذیری، برای هردوی مودهای شکست مرتبط با مسایل هزینه ای و ایمنی، مشخص گردیده و کیفیت آنها نیز محرز شده است.

مشکلاتی در چنین ارتباطات پیمانی / قراردادی وجود دارد که خود حاصل آمده از موارد ذیل هستند:

ابهام در تعریف

خطرات / ریسک های آماری مخفی

تحت پوشش قرار دادن ناکافی ضروریات

ضروریات غیر واقعی

ضروریات برآورد نشده یا ضروریاتی که قابلیت برآورد آنها وجود ندارد.

 درخواست ضروریات به دو روش گسترده:

1. مشخصه جعبه سیاه: یک نرخ شکست را می بایست مشخص نمود و برمبنای آن پس از تست پایایی و قابلیت اطمینان اقدام به پذیرش یا رد موارد کرد. چنین موردی برای مشخص نمودن هدف پایایی برحسب کیفیت اقلام و دیگر تجهیزات ساده می تواند مناسب باشد، در عین حال ترکیب میزان کیفیت و همچنین نرخ شکست خود سبب ایجاد شاخصی حقیقی از میزان واقعی نرخ های شکست خواهد شد.

2. تایید نوع: در این مورد، روش های طراحی، پیش بینی های پایایی در طی طراحی، روش های بررسی و تعیین کیفیت همراه با استراتژی های تست همگی در معرض قواعد مربوط به توافق نامه و حسابرسی در خلال انجام یک پروژه می باشند. چنین موردی برای سیستم های پیچیده که دارای چرخه های توسعه طولانی نیز می باشند صادق است، مخصوصا در جایی که پایایی مطلوب می بایست کاملا در سطح بالایی باشد و حتی شکست های در حد صفر در یک چارچوب زمانی قابل پیش بینی نیز جهت تامین ضروریات ممکن است قابل قبول نباشند. به عبارت دیگر، صرف داشتن شکست صفر در یک دوره ۱۰ ساله هیچ موردی را اثبات نمی نماید آن هم در هنگامی که برای حصول پایایی و اهداف آن یک دوره زمانی میانگین صد ساله برای بررسی شکست ها مدز نظر خواهد بود.

در عمل، ترکیبی از این دیدگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند و نقص های مختلف در فصلهای متعاقب این کتاب مشخص می شوند.