قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان

قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه بهداشت خانواده

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان

اغلب زنان از این نکته غافلند که قرصهای ضد حاملگی جزء نادر قرصهایی هستند که از سرطان جلوگیری بعمل می‌آورد. در حقیقت ۳۰ تا ۴۰ درصد تصور دارند که این قرصها خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. دانستن آمار دقیق در این خصوص مهم می‌باشد. این موضوع توسط کانیز و بنروبی در مقاله‌های اخیر مطرح گردیده است. خبری خوب و جالب توجه‌ای در خصوص ضدبارداری هورمونی و دانش پزشکی سرطان خاص زنان. بیماران زن ۱۹۸۸٫

سال گذشته در حدود ۲۵۶۰۰۰ زن که دارای سرطانهای سینه، محوطه داخلی رحم، تخمدان و بصل النخاع مورد شناسایی قرار گرفتند. در حدود ۶۹۰۰۰ از این عده فوت نمودند. اجازه دهید سرطانهای مختلف را در جدول زیر بررسی نمائیم:

سرطان سینه بطور گسترده‌ای تحت مطالعه قرار گرفته است. تصور بر این بود که ارتباطی بین مصرف قرصهای ضدحاملگی و همچنین استفاده از روش تزریقی ضدحاملگی، استات پروژسترون دپومدروکسی، با افزایش میزان خطر ابتلا به سرطان سینه بطور محسوسی وجود دارد. خطر افزایش دارای نسبت ۱٫۳ و میزان کاهش از نسبت ۱٫۰ پس از ده سال برخوردار می‌باشد.

قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان

سرطان داخل رحمی از کاهش زیادی به هنگام استفاده از قرصهای ضدبارداری برخوردار بوده است (۵۰ درصد، نسبت خطر ۰٫۵ ) و تاثیر آن می‌تواند تا بیست سال پس از قطع قرصها ادامه داشته باشد. دیپوپروورا  حتی سرطان داخل رحمی را به میزان ۸۰% کاهش می‌دهد و این میزان بحدی  بوده است که جهت درمان اینگونه سرطان از آن استفاده شده است.

سرطان تخمدان جزء بدخیم‌ترین سرطان‌های دستگاه تولیدمثل زنان به شمار می‌آید با این وجود قرص ضدبارداری بطور موثری باعث کاهش وقوع آن به میزان ۴۰% می‌گردد و برای زنانی که از این قرصها به مدت ۱۰ سال یا بیشتر مصرف نموده‌اند این میزان ۸۰% خواهد بود. به نظر می رسد که این موضوع در ارتباط با تخمک‌گذاری ماهیانه می‌باشد چرا که حاملگی و شیردهی هر دو باعث کاهش تخمک‌گذاری و همچنین فاکتورهای خطرساز می‌گردند. از طرف دیگر، گمان می‌رود که داروهای القاء تخمک‌سازی مانند کلومیفین سیترات که باعث تخمک‌سازی در بیماران عقیم می‌شود به میزان اندکی خطر ابتلا به سرطان تخمدان را افزایش می‌دهد.

سرطان داخل رحمی بیشتر در میان استفاده کنندگان از قرصهای ضدبارداری مشاهده می‌شود تا آنهایی که از این قرصها استفاده نمی‌کنند. نتایج حاصله نشان دهنده افزایش خطر به میزان ۵/۱ الی ۹/۱ می‌باشد. سرطان داخل رحمی غیرمعمول، آدنوکارسینوم، همچنین میزان خطر ۲٫۰ الی ۵/۲ را با استفاده از قرص نشان داده است. با این وجود، می‌بایست خاطرنشان ساخت که سرطان داخل رحمی یک سرطان وابسته به عمل جنسی می‌باشد که با افزایش میزان نفراتی که در عمل جنسی شرکت دارند احتمال این نوع سرطان نیز افزایش یافته و با استفاده از ابزارهای ضدبارداری مانند کاندومها می‌توان شیوع آن را کاهش داد. بسیاری از پزشکان تصور می‌کنند که افزایش خطر سرطان داخل رحمی به علت استفاده از این قرص، تنها معرف مقایسه آن با کسانی است که از قرص استفاده نکرده و بطور دائم از روشهای دیگر ضدبارداری بهره جسته‌اند و هنوز هیچگونه تحقیقات علمی این نظریه را تایید یا رد ننموده است.

جدول زیر نشان دهنده جمع‌بندی این یافته‌ها می‌باشد، البته این آمار تنها جنبه آموزشی دارد.

احتمال تغییر مرگ و میر OCP ـ حقیقتاً بسادگی معرف نسبت مرگ و میرها نبوده و بنابراین باید آنرا بعنوان یک تخمین خام در نظر گرفت.

از جدول بالا می توان دریافت که چرا بسیاری از زنان بر عقیده خود مبنی بر افزایش ریسک سرطان در استفاده از قرص ضدبارداری اصرار می‌ورزند. حتی چنانچه سرطان داخل رحمی را به حساب نیاورده باشیم، آنها ممکن است درست تصور کرده‌ باشند. در خصوص تصمیم‌گیری برای استفاده از وسایل ضدبارداری می‌بایست تاریخچه خانوادگی فرد را در خصوص سابقه سرطان مورد بررسی قرار داد.

مشورتهای زمانی در خصوص وسایل ضدبارداری

چه زمانی باید استفاده از ادوات ضدبارداری را آغاز نموده و چه زمانی آنرا باید ختم نماییم؟ آیا می‌بایست وقفه‌ای در این خصوص ایجاد کنیم؟ در چه زمانی پس از قطع مصرف، بارداری حاصل می‌شود؟ اینها سوالاتی هستند که اکثراً در خصوص ادوات ضدبارداری پرسیده می‌شود. با این وجود، جوابها می‌تواند از یک پزشک به پزشک دیگر متغیر باشد. کتاب جدید منتشر شده (مدیریت ضدبارداری، موسسه بریج‌گپ، ۱۹۹۹، صفحه ۳۶) اقدام به آپدیت برخی از نظرهای قدیمی مورد استفاده نموده است.

چه هنگامی می‌بایست نسخه جدید قرصهای کنترل بارداری را مصرف نمود؟

مشاوره‌های سنتی در این خصوص بر مبنای استفاده از قرصها در نزدیکترین یکشنبه پس از شروع قاعدگی می‌باشد. این موجب می شود که قاعدگی هر ماهه روز دوشنبه، سه‌شنبه یا چهارشنبه شروع شود، چرا که آخرین قرص روز یکشنبه خورده شده است. شروع قرص پس از قاعدگی به ما کمک می کند که مطمئن شویم بارداری روی نمی‌دهد. مشکل این مشاوره آن است که قرصها چنانچه از روز اول قاعدگی شروع شوند موثرتر از سیکل اول خواهند بود. همچنین قرصها را می‌توان در هر زمان از سیکل تا هنگامی که زن حامله نگردد بکار برد. برخی از زنان در هنگامی که منتظر قاعدگی بعدی هستند تا مصرف قرص را  آغاز نمایند حامله می‌گردند. بهترین مشاوره جهت آغاز یک نسخه جدید ضد بارداری شروع مصرف قرص از ابتدای روز اول قاعدگی و یا شروع آن حتی امروز چنانچه حاملگی حاصل نشده است می باشد.

پس از مصرف قرصهای ضدبارداری، آیا باید یک وقفه ممتدی را جهت بازسازی بدن در نظر گرفت؟

درست چند سال قبل، داروسازان از تاثیرات قطعی این داروها بر روی بدن اطمینان کافی نداشتند. مطالعه‌های صورت گرفته در خلال ۲۰ سال اخیر نشان داده است که مصرف این قرصها دارای عوارض و یا تاثیرات جانبی نمی‌باشد. این مشاوره معمولا باعث حاملگی ناخواسته و سردرگمی در خصوص زمان شروع قرصها خواهد شد. مخصوصا چنانچه پس از قطع قرصها بی‌قاعدگی پدیدار گردد. بهترین دستورالعمل استفاده مداوم از قرصها بدون هیچ وقفه‌ای جهت جلوگیری از حاملگی است.

قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان

چه مدت باید منتظر بود تا پس از قطع مصرف قرص حامله شد؟

داروسازان معمولا یک دوره ۳ ماهه را در این خصوص پس از قطع قرص در نظر گرفته‌اند. این وقفه باعث ارتقای توانایی حاملگی خواهد گشت. امروزه با بکارگیری ابزارهای ماورای صوت زمان انتظار تا این حد نیز الزامی نیست. زنان ممکن است درست پس از اولین قاعدگی طبیعی خود باردار گردند.

در صورت شیردهی، چه مدت باید یک زن در انتظار تزریق استات پروژسترون دپومدروکسی (DMPA)  ضد بارداری باشد؟

اغلب داروسازان بر این عقیده‌اند: ۶ هفته پس از اولین تزریق ضدحاملگی. البته سئوالات تئوریکی در خصوص تاثیر DMPA بر روی طفل و همچنین در مورد کیفیت و مقدار شیر مادر وجود دارد. این توصیه مبنی بر تاخیر انداختن تزریق باعث گردیده که بسیاری از زنان حامله شوند. نظر حال این است که تزریق DMPA می‌بایست قبل از ترک بیمارستان صورت پذیرد.

آیا تزریق DMPA می‌بایست اولین بار بهنگام قاعدگی صورت گیرد؟

قاعدگی این اطمینان را حاصل می‌سازد که حاملگی وجود ندارد. اکنون، پزشکان معتقدند که می‌توان ترزیق را در هر زمانی انجام داد، در صورتی که  اطمینان منطقی حاصل شود که زمان تزریق به هنگام قاعدگی نمی‌باشد.

آیا باید نسبت به استفاده از ادوات ضدبارداری داخل‌ رحمی به هنگام قاعدگی اقدام نمود؟

بطور کلی قاعدگی بدین معناست که حاملگی وجود ندارد. همچنین  با توجه به اینکه OS گردنی در زمان قاعدگی گشوده است، عمل دخول IUCD راحتر و کم دردتر خواهد بود. ارائه‌دهندگان این ادوات آنها را اکنون بعنوان یک تدبیر پیشگیرانه بحساب می‌آورند. خونریزی واژنی بطور مشخصی حاملگی را مستثنی نساخته و چنانچه IUCD در زمان قاعدگی گذاشته شود، میزان دفع بیشتر خواهد گردید. توصیه کنونی آن است که IUCD  را می‌توان در هر زمان از سیکل ماهیانه بکار برد، البته چنانچه اطمینان منطقی در خصوص عدم بارداری زن حاصل شود.

قرصهای ضد آبستنی و خطر ابتلاء به سرطان