کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴

کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴ –  ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه آموزش

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴

برآورد کارایی آموزش فنی در آژانس امداد رسانی و کار سازمان ملل متحد (UNRWA):

مرکز آموزش غزه (GTC)– مطالعه موردی

فصل ۴

فصل ۴٫ تحلیل

در  این فاز تحلیلی، مدل های CCR و BCC به منظور مشخص نمودن انعطاف پذیری و گزینه های مختلف در خصوص نمرات کارایی از یک طرف و ارتقای بالقوه از طرف دیگر به کار گرفته می شوند. فرآیند تحلیل به دو بخش تقسیم می گردد، در بخش اول مشکل به عنوان یک مسئله به حداکثر رسانی با استفاده از مدل CCR تحلیل می گردد و در بخش دوم این مشکل، به عنوان یک مشکل به حداکثر رسانی، با استفاده از مدل BCC تحلیل می شود.

توجه به دو مسئله ذیل در خصوص فاز تحلیل کارایی بسیار مهم است:

۱-۴٫ معماری ورودی و خروجی TES

ورودی ها و خروجی ها که در ارتباط با فرآیند تجاری می باشند و تحت تحلیل قرار گرفته اند را نیز می بایست به عنوان متغیرهای قابل کنترل یا متغیرهای غیر قابل کنترل طبقه بندی نمود. متغیرهای قابل کنترل جزء آن دسته از متغیرهایی به حساب می آیند که مدیریت سازمان بر روی آنها کنترل دارد و اجازه تغییر آنها را نیز خواهد داشت. خروجی ها قابل کنترل هستند، در حالیکه ورودی ها ممکن است به صورت قابل کنترل یا غیر قابل کنترل باشند.

متغیرهای غیر قابل کنترل جزء آن دسته از متغیرهایی به حساب می آیند که ویژگی استفاده آنها خارج از کنترل مدیریت سازمان خواهد بود. یک نگارش جدید ارزیابی کارایی را می توان با توجه به این موضوع مد نظر قرار داده و توسعه داد.

شکل ۱-۴ فراهم آورنده اطلاعات تفصیلی در خصوص تاکید بر روی این موضوع خواهد بود که این تحلیل برای هر متغیر ورودی / خروجی استفاده می شود. جدول ۱-۴ ، خواه به صورت قابل کنترل یا غیر قابل کنترل، نشان دهنده معماری ورودی و خروجی TES می باشد.

کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴

۲-۴٫ جهت گیری DEA– محور برای TES

روش های مختلفی جهت بررسی یک سیستم آموزشی وجود دارد و هر نکته نظر از این رابطه ارائه دهنده یک دیدگاه متفاوت در زمینه ویژگی هایی می باشد که خود تعریف کننده نوعی عملکرد «خوب» خواهد بود. به طور ایده آل، یک سیستم برآورد عملکرد می بایست قابلیت برآورد دقیقی از این موضوع داشته باشد که میزان تناسب عملکرد یک سازمان (بر مبنای پارامترهای انتخابی) چگونه است، بعلاوه چنین سیستمی می بایست قابلیت فراهم آوردن اطلاعات در خصوص چگونگی ارتقای عملیات را نیز داشته باشد.

اطلاعاتی نظیر آنکه چگونه ورودی ها (منابع) مرتبط با خروجی های حاصله (محصول یا خدمات) می گردند، می توانند جهت مشخص نمودن آنچه سبب « حصول/ محرک» نتایج شده است مفید باشند. مجموعه داده های DEA را می توان به سادگی به عنوان گروهی از واحدها (DMU) ها و مقادیر ورودی ها و خروجی های آنها به حساب آورد که در این تحلیل شامل شده اند. DEA  نیازمند مجموعه ای از داده ها  از  واحدهای  همگن  یا  متجانس  می باشد. همگنی به میزان مشابهت بین واحدها اشاره دارد. اهداف عملیاتی واحدها می بایست با ویژگی های عملیاتی آنها مشابه باشند.

جهت مشخص نمودن «نقاط دور افتاده» در این داده ها میزان مشخصی از پیش پردازش مورد نیاز خواهد بود. این نقاط دور افتاده در حقیقت به عنوان واحدهایی  به شمار می آیند که به میزان قابل توجهی مقادیر ورودی/ خروجی مختلفی را در مقایسه با باقیمانده داده ها، از خود نشان می دهند. بنابراین، ویژگی های عملیاتی آنها ممکن است به طرقی متفاوت باشند. برخی از ویژگی های کلیدی تحلیل DEA– محور بر این مبنا تشریح و توجیه شده اند.

گروه همتا (مجموعه مرجع): یکی از مزیت های استفاده از DEA آن است که این سیستم نسبت به مشخص نمودن همتایان برای واحدهای ناکارآمد اقدام می نماید. یک همتا در حقیقت به عنوان واحدی به شمار می آید که ناکارآمد است و دارای ترکیب مشابهی از وزن ها همانند یک واحد ناکارآمد می باشد. در صورتی که دو یا چند مورد از این واحدهای کارآمد به عنوان همتایانی برای یک واحد کارا مد نظر باشند، آنها فراهم آورنده یک گروه از همتایان برای واحد ناکارآمد خواهند بود.

این گروه همتا همچنین تحت عنوان مجموعه مرجع یک واحد ناکارآمد شناخته می شود. ویژگی های این واحدها در مجموعه مرجع فراهم آورنده اهدافی برای واحدهای ناکارآمد جهت کار با آنها می باشد.

بازده نسبت به مقایس: انتخاب آنکه کدام مدل را برای آنالیز مجموعه داده ها به کار گرفت منوط به کاراکتر داده و فرآیندی است که تحت تحلیل قرار می گیرد. تحلیل بازده نسبت به مقیاس در حقیقت شناسایی بازده های نسبت به مقیاس افزایشی یا کاهشی می باشد. مقادیری که از راه حل الگوریتم DEA به دست می آیند را می توان به عنوان بخشی از محاسبات متعاقب جهت مشخص نمودن وضعیتی به کار گرفت که در آن یک واحد عمل می نماید- بازده های نسبت به مقیاس ثابت، افزایشی یا کاهشی. در صورتی که واحدی با توجه به افزایش بازده های نسبت به مقیاس عمل نماید، یک افزایش در ورودی منجر به افزایش بیش از تناسب در خروجی خواهد شد.

در صورتی که واحدی با توجه به کاهش در بازده های نسبت به مقیاس عمل نماید، بنابراین یک افزایش در ورودی ها منجر به افزایش کمتر از حد متناسب در خروجی ها خواهد شد. در بازده های نسبت به مقیاس ثابت یک افزایش در ورودی ها منجر به یک افزایش متناسب در خروجی ها خواهد شد.

مشخص سازی رویه های عملیاتی یا کاربردی موثر: یکی از ویژگی های مهم DEA قابلیت مشخص ساختن واحدهای کارا، مجموعه مرجع، می باشد که می توان آن را به منظور تعیین اهداف مناسب برای واحدهای کارا جهت کار با آنها به صورت متعاقب مورد بررسی قرار داد. در این مطالعه موردی، ما نسبت به مشخص سازی ناکارآمدترین و کارآمدترین موسسات اقدام نمودیم. در دیدگاه ما DEA همچنین قابلیت مشخص سازی ارتقای عملکرد و رفع تنگناها را نیز خواهد داشت.

کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴

توزیع ورودی های مجازی و خروجی های مجازی: محصول ورودی ها و وزن های بهینه برای این دسته از ورودی ها  مشخص کننده مقادیر مربوطه  به  ورودی های مجازی برای  یک  واحد  می باشد. به طور مشابه، محصول خروجی ها و وزن های بهینه برای آن دسته از خروجی ها مشخص کننده مقادیر خروجی های مجازی می باشد. از طریق مقایسه این مقادیر ورودی و خروجی مجازی تحلیل گران می توانند نسبت به مشخص نمودن این موضوع اقدام نمایند که کدامیک از ورودی ها یا خروجی ها قابلیت مصرف عوامل محرک مرتبط با یک نمره کارایی حداکثری متعلق به یک واحد را خواهند داشت.

محدودیت وزن: محدودیت وزن را می بایست با دقت مورد استفاده قرار داد. بهینه سازی انجام شده در DEA بدون سوگیری / ناسودار بوده و این تحلیل سعی در نشان دادن هر واحد در بهترین وضعیت ممکن آن خواهد بود، بدون توجه به آنکه چنین موردی به معنای آن خواهد بود که یک یا چند ورودی یا خروجی به صورت موثر نادیده گرفته می شوند.

تنظیم اهداف توسعه: قابلیت تنظیم اهداف برای واحدهای ناکارآمد به منظور حاصل آوردن خروجی های مطلوب نیز وجود دارد. ترکیبی از سطوح ورودی/ خروجی را می توان بر مبنای عملکرد همتایان، مشخص ساخت که به عنوان یک بهینه کاوی برای واحدهای ناکارآمد جهت عمل بر مبنای معیارهای درست خواهد بود. این اطلاعات نشان دهنده تغییرات ورودی/ خروجی می باشد که می بایست آنها را به منظور آنکه واحدهای ناکارآمد تبدیل به واحدهای کارا شوند انجام داد.

تخصیص منبع: DEA اقدام به مشخص نمودن واحدهای ناکارا نموده و همچنین اطلاعاتی را در خصوص چگونگی تخصیص کارآمدتر منابع به منظور حصول حداکثر کارایی فراهم می آورد. با این وجود، مقتضیات کلی و عملگرایی های جهان فیزیکی خود این نکات را دیکته می نمایند که باید عوامل دیگر را نیز قبل از تخصیص مجدد منابع مدنظر قرار داد. از نقطه نظر فیزیکی امکان انتقال منابع از یک منطقه به منطقه دیگر وجود ندارد. به طور جایگزین، در صورتی که منابع از واحد A به واحد B به واسطه ناکارآمدی واحد A انتقال یابند- چنین موردی ممکن است منجر به ناکارآمدی بیشتر و به هنگامی شود که واحد هدف قادر به بهره گیری کامل از منابع دیگر خود را نداشته باشد.

ملاحظه دیگر آن است که DEA به عنوان روشی برمبنای بهترین رویه های مشاهداتی مدنظر است. هرگونه تغییر اعمالی در پروفایل ورودی/ خروجی یک واحد تا اندازه ای بر روی نمره کارایی تعداد بسیاری از واحدهای دیگر تاثیر گذار خواهد بود، چرا که کارایی DEA در تناسب با واحدهای دیگر موجود در مجموعه اطلاعاتی بدست آمده و بر مبنای تعریفی از یک مرز تولید ایده آل نخواهد بود. هرگونه اصلاح پیشنهادی در سطح ورودی/ خروجی نیازمند آن خواهد بود تا ارزیابی DEA تکرار گردد تا این اطمینان حاصل شود که چنین تغییری از تاثیر مخربی بر روی کارایی واحدی که تحت تحلیل قرار دارد و یا همتایان آن برخوردار نباشد.

نرم افزار تحلیل مرز نگارش ۳٫۲٫۲ به عنوان یک ابزار تحلیلی کارا جهت یافتن نمرات کارایی و ارتقای بالقوه برای DMUهای ناکارآمد، در صورت بکارگیری هر دو مدل CCR و BCC، مدنظر خواهد بود. نتیجه تحلیل مرزی با استفاده از مدل های CCR و BCC در فصل بعد ذکر شده و مورد بحث قرار می گیرد.

کارایی آموزش فنی امداد رسانی و کار سازمان ملل – فصل ۴