اصول حسابداری نسلی

اصول حسابداری نسلی – ایران ترجمه – Irantarjomeh

مقالات ترجمه شده آماده گروه حسابداری

مقالات ترجمه شده آماده کل گروه های دانشگاهی

مقالات

چگونگی سفارش مقاله

الف – پرداخت وجه بحساب وب سایت ایران ترجمه(شماره حساب)ب- اطلاع جزئیات به ایمیل irantarjomeh@gmail.comشامل: مبلغ پرداختی – شماره فیش / ارجاع و تاریخ پرداخت – مقاله مورد نظر --مقالات آماده سفارش داده شده پس از تایید به ایمیل شما ارسال خواهند شد.

اصول حسابداری نسلی

مقدمه

این فصل تشریح کننده روش استاندارد حسابداری نسلی می باشد که با توجه اصلاحات اصلی در کلیه کشورهای مطالعه شده ارائه شده است. این روش در ابتدا به وسیله Auerbach، Gokhale و Kotlikoff (1991) ارائه شد. فصل جاری عرضه کننده ویژگیهای ترسیمی در این زمینه است.

حسابداری نسلی برمبنای محدودیت بودجه بین زمانی دولتی می باشد. این محدودیت، که در معادله (۱) ارائه شده است، مشخص کننده آن است که پرداختهای خالص مالیاتی آینده نسلهای کنونی و آتی می بایست در حد کفایت بر حسب ارزش جاری، به منظور تحت پوشش قرار دادن ارزش جاری مصرف آتی دولتی و خدمات همراه با دیون خالص اولیه دولتی در نظر گرفته شود.

اصول حسابداری نسلی

اولین جمع قسمت سمت چپ معادله (۱) مجموع حسابهای نسلی- ارزش کنونی پرداختهای خالص مادام العمر باقیمانده- در ارتباط با نسلهای موجود می باشد. عبارت N_t,k در ارتباط با حساب نسل زاده شده در سال k می باشد. شاخص k در این جمع دربردارنده t – D (اشخاص دارای سن D، حداکثر طول عمر، در سال ۰) تا t (اشخاصی که در سال ۰ زاده شده اند) می باشد.

جمع دوم بخش سمت چپ معادله (۱) مشخص کننده مجموع ارزش جاری حسابهای نسلی مرتبط با نسلهای آینده می باشد، که در آن k مجدداً معرف سال تولد است. با توجه به آنکه هر کدام از این حسابهای نسلی برحسب دلار سال تولد نسل مطبوع مشخص و بیان می گردد، آنها را می بایست بر حسب تنزیل با بازگشت به عقب به سال t در این جمع، با توجه به ویژگی اظهارنامه حقیقی قبلی دولتی، r، در نظر داشت.

اولین عبارت در بخش سمت راست معادله (۱) معرف ارزش جاری مصرف دولت می باشد. در این جمع مقادیر مصرف دولت در سال s  به وسیله  G_s  ارائه شده است که همچنین به سال t  تنزیل می یابد. عبارت باقیمانده در سمت راست، ، دارایی خالص دولت در سال t می باشد – دارایی منهای بدهی / دیون صریح.

معادله (۱) معرف طبیعت جمع – صفر خط مشی مالی بین نسلی می باشد. در صورتی که ارزش جاری مصرف دولت به صورت ثابت در نظر گرفته شود، کاهش در ارزش جاری مالیات های خالص حاصله از نسلهای کنونی (کاهش در اولین جمع در قسمت سمت چپ معادله {۱}) سبب التزام به افزایش در ارزش جاری پرداختهای مالیات خالص نسلهای آتی خواهد شد.

حساب نسلی N_t,k به شرح ذیل تعریف می گردد:

که در آنK = max(t,k)  صادق خواهد بود. در عبارت (۲) T_s,k معرف میزان میانگین مالیات پرداختی به دولت در سال s به وسیله اعضای نسلی می باشد که در سال k زاده شده اند. عبارت P_s,k نیز معرف تعداد اعضای در حال حیات این نسل در سال s می باشد که در سال k زاده شده اند. برای نسلهایی که قبل از سال t زاده شده اند این جمع در سال t  شروع شده و در سال t نیز تنزیل خواهد شد. برای نسلهایی که در سال k > t زاده شده اند، این جمع در سال k شروع و به همان سال تنزیل خواهد یافت.

۲-۱٫ ارزیابی بار مالی نسلهای آتی

با توجه به معادله سمت راست (۱) و اولین عبارت سمت چپ معادله (۱)، ما، یک باقیمانده، را مشخص می نمائیم، یعنی مقدار عبارت دوم در سمت چپ معادله (۱)، که به صورت پرداخت جمعی (انباشته) می باشد، که به عنوان ارزش جاری زمان t برآورد می گردد، و نیازمند نسلهای آتی خواهد بود. برمبنای این میزان، ما قابلیت تعیین میانگین سرانه ارزش جاری میزان پرداخت مالیات خالص مادام العمر که هرکدام از اعضای نسل آتی با آن روبرو هستند، آن هم تحت این فرضیه که میانگین پرداخت مالیات خالص مادام العمر سرانه اعضای نسلهای متوالی با توجه به نرخ رشد بهره وری اقتصادی افزایش می یابد، را خواهیم داشت. این مورد سبب خواهد شد تا پرداخت مادام المعمر به عنوان یک سهم ثابتی از درآمد مادام العمر به حساب آید. با کنترل این ویژگی تعدیل رشد، میانگین سرانه پرداخت مالیات خالص مادام العمر نسلهای آتی به طور مستقیم قابل قیاس با میانگین اشخاص متولد شده جدید خواهد بود، چراکه حسابهای نسلی سرانه هر دو فرد تازه متولد شده و افراد نسلهای آتی در ارتباط با پرداختهای مالیات خالص در خلال کل طول دوران زندگی بوده و باتوجه به سال تولد مطبوع آنها تنزیل میگردد.

فرض ما که حسابهای نسلی کلیه نسلهای آینده برابر هستند، برمبنای سرانه، به استثنای یک رویه تعدیل رشد، یکی از فرضیه های بسیاری می باشد که می توان در خصوص توزیع در نسلهای آتی مرتبط با پرداخت خالص جمعی آنها به دولت در نظر گرفت. به طور مثال ما می توانیم یک بار مالی اضافه (مثبت یا منفی) تحمیل شده به نسلهای آتی را در نظر آوریم، که سبب تخصیص سهم بیشتر از این بار به نسلهای متعاقب آتی و سهم کمتر به نسلهای اولیه خواهد شد. به طور آشکار، چنین دوره ای به معنای آن خواهد بود که نسلهای زاده شده متعاقب، پس از سپری شدن این دوره، با مقادیر بیشتر بار مادام العمر (N_t,k)، برمبنای ویژگیهای سرانه، در مقایسه با آنچه ما در اینجا محاسبه می نماییم روبرو خواهند بود.

روش دیگر اندازه گیری ناهماهنگی خط مشی مالی، که در فصلهای بعدی نشان داده خواهد شد، طرح این سوال است که کدام یک از تغییرات دائمی در برخی از ابزارهای مالیاتی یا انتقالی، نظیر افزایش در مالیات بردرآمد یا کاهش مزیتهای تامین اجتماعی افراد مسن، جهت برابر سازی رشد مادام العمر، با توجه به بار مالی سرانه، که افراد متولد شده جدید و نسلهای آتی با آن روبرو هستند را می بایست در نظر گرفت. از آنجایی که این خط مشی سبب مرتفع سازی محدودیت های بودجه ای بین زمانی دولت خواهد شد، آنها بصورت پایدار تلقی می شوند.

۲-۲٫ فرضیه های اصلی محاسبات حسابداری نسلی

جهت ایجاد حسابهای نسلی، ما نیازمند تصاویری از جمعیت، مالیات، انتقالات و هزینه های دولتی داریم. یعنی یک ارزش اولیه ثروت یا دارایی دولتی، و یک نرخ تنزیل. ما تاثیر مجموع، و نه صرف یک ملت خاص، را در ارتباط با این ویژگی های دولتی در نظر می گیریم.

به طور متعارف، ما در نظر می گیریم که رشد خریدهای دولتی با یک نرخ یکسان GDP وجود دارد، با این حال در برخی از موارد ما این خریدها را به مولفه های خاص – سنی تقسیم نموده و در نظر می گیریم که هر مولفه به صورت ثابت برحسب تعداد جمعیت مرتبط باقی می ماند، که برای رشد کلی سرانه GDP تعدیل می شود. این مورد سبب رشد مولفه های مختلف خریدهای دولتی بصورت کم و بیش سریع تر از GDP خواهد شد، آن هم بر مبنای اینکه آیا جمعیت مرتبط، با توجه به سهم کلی جمعیتی در این راستا، با رشد یا کاهش روبرو بوده است.

۲-۳٫ محاسبه مالیات بر درآمد سرمایه زیر حاشیه ای

مالیاتهای بر درآمد سرمایه نیازمند نوعی انجام فرایند خاص می باشند، چراکه، برخلاف دیگر موارد مالیاتی، آنها را می توان بر حسب ارزش های دارایی های موجود تبدیل به سرمایه نمود. بعلاوه، الگوی زمانی درآمد و پرداختهای مالیاتی نیز متفاوت می باشد. در نتیجه این ویژگیهای مالیاتهای درآمد بر سرمایه، چنین مالیاتهایی را می بایست با دقت مورد بررسی قرار داد تا این اطمینان حاصل شود که آنها به نسل مناسبی تخصیص داده شوند. در صورتی که کلیه شکلهای درآمد سرمایه دارای مالیات با نرخ یکسانی باشند، هیچ گونه مشکلی در این زمینه وجود نخواهد داشت: کلیه دارایی ها دارای نرخ بازده یکسانی قبل از مالیات هستند (تعدیل شده برای ریسک)، و هر فرد با یک نرخ بازده مشخصی روبرو است که برمبنای میزان کامل مالیاتی کاهش یافته است. با این وجود، در صورتی که نرخ های مالیات بر درآمد از برخی از دارایی ها، نوعاً دارایی های قدیمی تر، بیشتر از نرخ موارد مرتبط با دارایی های جدید تر باشد (بطور مثال، بواسطه انگیزه های سرمایه گذاری به منظور ایجاد سرمایه گذاری های جدید)، یک مبحث آربیتراژ ساده معرف آن خواهد بود قابلیت تبدیل به سرمایه این مالیات اضافه، تحمیل شده بر دارایی های قدیمی، وجود دارد.

۲-۴٫ نرخ های تنزیل و عدم قطعیت

برای محاسبات مورد مبنا، حسابهای نسلی نوعاً  از  یک  نرخ  واقعی  تنزیل  در  حدود  ۵%  بهره می جویند، نرخی که فراتر از نرخ قرضه کوتاه مدت حقیقی دولتی در غالب کشورهای توسعه یافته می باشد. این نرخ به نظر با توجه  به  ویژگیهای  ریسک آفرین  جریانهای  تنزیلی  قابل  توجیه  می باشد. با این وجود، همان گونه که هم اکنون مطرح می نماییم کاربرد نرخ تنزیل {درست} برمبنای این سوال در ارتباط با کفایت ویژگیها و ارائه نتایج در یک محدوده نرخ های تنزیل جایگزین مدنظر خواهد بود- راهکاری که به  صورت روتینی  به وسیله  حسابداران  نسلی دنبال می شود.

اصول حسابداری نسلی

به طور خلاصه، با توجه به اشتراک گذاری ناکامل ریسک، ما قابلیت استفاده از ارزش گذاری های نسلهای موجود جهت تنزیل جریانهای نسلهای آتی را نخواهیم داشت. در حقیقت، ما حتی قابلیت ارزش گذاری نسلهای موجود، جهت تکیه بر سالهای آتی، پس از آنکه کلیه نسلهای جاری فوت نمودند، را نیز نخواهیم داشت.

بنابراین، رویکرد استاندارد ما ممکن است سبب تخمین بیش از حد بارهای تحمیل شده بر نسلهای آتی شود، آن هم با توجه به میزانی که سیاست های دولتی می توانند سبب ارتقای به اشتراک گذاری ریسک بین نسلی شوند. با این وجود، این مورد را می توان با این بحث توجیه کرد که چنین مزیتهای مرتبط با خط مشی ها و سیاستهای دولت را می بایست به صورت مجزا از توزیع های مجدد مرتبه اول در بین نسلها مورد بررسی قرار داد، آن هم به روش یکسانی که ما در فصل ۳ مورد بررسی قرار دادیم. بر این مبنا ما تغییرات زیان سوخته مرتبط با تغییرات خط مشی مالی را نادیده می انگاریم.

به طور خلاصه، اندازه گیری تاثیرات رفاهی خط مشی های مالی بر نسلهای مختلف، موردی که حسابداری نسلی سعی در انجام آن دارد، نیازمند یک ارزیابی در ارتباط با ویژگیهای ریسک جریانهای مالی و یک تعدیل مناسب در خصوص ریسک این جریانها می باشد، یا به عنوان یک جایگزین متناسب، استفاده از نرخ های تنزیل تعدیل شده- ریسک در نظر خواهد بود. تلاشهای صورت گرفته جهت مشخص سازی این مسئله به صورت ساده از طریق تنزیل جریانهای مورد انتظار با یک نرخ عاری از ریسک بهره دارای مشکلات اساسی یکسانی همانند وجود کسری در حسابداری خواهد شد- برآوردهای حاصله به صورت تغییر ناپذیر یا پایا با توجه به تغییرات در برچسب های ظاهری متصل به تراکنش های دولتی مد نظر نمی باشند. با توجه به آنکه روشهای حسابداری نسلی تاکنون به طور کامل قابلیت شناسایی ویژگیهای مناسب مربوط به تعدیل ریسک را نداشته اند، ارزیابی حسابهای نسلی، برای محدوده ای از نرخ های تنزیل، همچنان بعنوان یک راهکار استاندارد مد نظر باقی خواهد ماند.